Michał Mycielski (rotmistrz)
 | |
 rotmistrz | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 czerwca 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 września 1972 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        | |
Michał Ludwik Teodor Mycielski (ur. 3 czerwca 1894 w Gałowie, zm. 17 września 1972 w Londynie) – rotmistrz Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 3 czerwca 1894 w Gałowie, w ówczesnym Wielkim Księstwie Poznańskim, w rodzinie Ludwika i Elżbiety z hr. Mycielskich[1][2]. W 1905 rozpoczął naukę w gimnazjum w Lesznie. W 1913 złożył maturę w c. k. Gimnazjum III w Krakowie[3]. Studiował na wydziale rolnym Uniwersytetu Jagiellońskiego[1].
W czasie I wojny światowej prowadził samodzielne gospodarstwo rolne w Posadowie w powiecie nowotomyskim. W grudniu 1918 objął majątek Gębice. Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. W 1919 ochotniczo wstąpił do 1 pułku ułanów wielkopolskich, ukończył szkołę oficerską w stopniu podporucznika i został skierowany na front polsko-bolszewicki. Za walkę i wybitną odwagę pod Międzyrzecem Podlaskim został odznaczony Orderem Virtuti Militari. 26 lutego 1922 ożenił się z Zofią Karską h. Jastrzębiec, z którą miał dwie córki: Annę (ur. 1923) i Teresę (ur. 1926).
Po zakończeniu służby wojskowej pracował we własnym majątku ziemskim Gałowo, założył stadninę koni anglo-arabskich, zarodową hodowlę bydła, świń i owiec[4]. Działał w wielu organizacjach rolniczych i społecznych. Był prezesem rady nadzorczej „Rolnika” w Szamotułach, prezesem koła Towarzystwa Hodowców Koni, prezesem Towarzystwa Urzędników Gospodarczych, wiceprezesem Towarzystwa Wyścigów Konnych Ziem Zachodnich oraz organizatorem i komendantem „Krakusów” w powiecie szamotulskim[1].
W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Szamotuły. Posiadał przydział w rezerwie do 15 puł[5]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 12. lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii[6].
We wrześniu 1939 zgłosił się ochotniczo do wojska. Brał udział w kampanii wrześniowej, po niej przedostał się do Francji, później do Anglii. Tam pracował w Wyższej Szkole Wojskowej w Perth.
Po wojnie, od 1948 do 1953 był właścicielem farmy Easter Fordel k. Glenfarg w Szkocji, następnie przeniósł się do Londynu, gdzie pracował w Victorii and Albert Museum jako nadzorca salowy i brał czynny udział w życiu towarzyskim emigracji. W 1962 awansowano go do stopnia rotmistrza[4].
Zmarł 17 września 1972 w Londynie. Został pochowany w krypcie bazyliki o.o. filipinów na Świętej Górze pod Gostyniem[4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4685[7][8]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[1]
- Medal Wojska[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie)[4][7]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Defence Medal (Wielka Brytania)[4]
- War Medal 1939–1945 (Wielka Brytania)[4]
- Croix des Combattantes Volontaires 1939–1945 (Francja)[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 205. [dostęp 2021-08-18].
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 102.
- ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 131.
- ↑ a b c d e f g h Gostyński Słownik Biograficzny. Mycielski Michał (1894–1972) [online], muzeum.gostyn.pl [dostęp 2021-08-18].
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 122, 596.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 647.
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 103.
- ↑ Czarnecki 1929 ↓, s. 47.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sprawozdanie trzydzieste dyrekcyi c. k. Gimnazyum III. w Krakowie za rok szkolny 1912/13. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1913.
- Jan Janusz Czarnecki: Zarys historii wojennej 15-go pułku ułanów poznańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.