Michał Czernecki

Michał Czernecki
Ilustracja
Michał Czernecki (2015)
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1978
Sosnowiec

Zawód

aktor

Współmałżonek

Magdalena Czernecka

Lata aktywności

od 2000

Multimedia w Wikimedia Commons

Michał Czernecki (ur. 4 kwietnia 1978[1] w Sosnowcu) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Wystąpił w filmach takich jak Doskonałe popołudnie (2005), Wojna polsko-ruska (2009), Wałęsa. Człowiek z nadziei (2013), Planeta singli (2016) i Podatek od miłości (2018). Rozpoznawalność zawdzięcza występom w serialach telewizyjnych, w tym Warto kochać (2005–2006), Na dobre i na złe (2005–2006), Londyńczycy (2008), Pierwsza miłość (2011–2013, 2016), M jak miłość (2015) i Motyw (od 2019).

Grał w spektaklach teatralnych m.in. u Grzegorza Suskiego, Krystiana Lupy, Mai Kleczewskiej, Jarosława Tumidajskiego, Ondreja Spišáka i Wawrzyńca Kostrzewskiego. W 2018 podjął współpracę z kabaretem Paranienormalni.

Laureat drugiej nagrody na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi i Grand Prix Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie. Nominowany do Telekamery 2019 w kategorii aktor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i wychował w Sosnowcu[2] jako syn Marii i Waldemara Czerneckich[3]. Jego ojciec (1942–1994) był galwanizerem i handlarzem, a matka była księgową w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego[4]. Ma starszą o siedem lat siostrę, Joannę[5]. W wywiadach opisuje swoje dzieciństwo jako samotne i smutne ze względu na brak więzi emocjonalnej z bliskimi, zwłaszcza z ojcem, który cierpiał na alkoholizm i zmarł w wieku 52 lat na nowotwór[6][7]. W swojej książce Wybrałem życie wyznał, że gdy miał 12 lat, był molestowany na obozie harcerskim nad Wartą przez jednego z wychowawców, który był kierownikiem obozu[8]. Jako nastolatek przeżył dwie próby samobójcze[2][9].

Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 7 im. Adama Mickiewicza. Następnie uczył się w technikum elektronicznym, z którego odszedł, by podjąć naukę w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Janusza Korczaka. W czasach licealnych założył z kolegami rockowy zespół muzyczny Wolna Sobota[10] i był członkiem szkolnego kabaretu. Otrzymał stypendium Miasta Sosnowca i stypendium Ministra Kultury Narodowej[11]. Uczył się w Policealnej Szkole Pracowników Służb Społecznych[12]. Przez rok studiował kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach[13], następnie ukończył studia w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego[14].

Kariera teatralna[edytuj | edytuj kod]

Podczas studiów aktorskich odebrał drugą nagrodę za rolę Gerarda w przedstawieniu Franka Wedekinda Maestro w reżyserii Krzysztofa Globisza na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi[15]. W 2003 na scenie Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie zadebiutował w roli Victora, chłopaka umierającego na AIDS Tima (Adam Nawojczyk) w sztuce Polaroidy. Kilka ostrych zdjęć, a za występ w spektaklu otrzymał nagrodę na XXXXIII festiwalu sztuki aktorskiej w Kaliszu. Polaroidy początkowo reżyserował Marcin Grota[16], później jego miejsce zajął Michał Kotański[17]. W 2003 zagrał tytułowego duńskiego księcia w inscenizacji tragedii szekspirowskiej Teatru Telewizji Hamlet w reż. Łukasza Barczyka z Januszem Gajosem i Grażyną Szapołowską. Choć za rolę zebrał pochlebne recenzje[15][18], a Adam Hanuszkiewicz określił spektakl jako arcydzieło, Czernecki nie był zadowolony z efektu, twierdząc: [Reżyser] nie wyciągnął ręki, tylko zostawił mnie z tym [archetypem postaci] sam na sam[19].

W latach 2003–2005 za dyrekcji Mikołaja Grabowskiego był związany ze Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Następnie w krakowskim Teatrze Scenie STU u Krzysztofa Jasińskiego wziął udział w rodzinnej baśni muzycznej Cudowny naszyjnik (2005) w reżyserii i choreografii Grzegorza Suskiego[20]. W 2004 zagrał główną rolę w spektaklu Krystiana Lupy Zaratustra, opartym na tekście traktatu Friedricha Nietzschego Tako rzecze Zaratustra oraz fragmentach trylogii Einara Schleefa. Światowa premiera sztuki odbyła się podczas Hellenic Festival S. A. w teatrze Odeon Heroda Attyka w Atenach[21]. Podczas Intermedialnego Forum Teatru Baz@rt odbył się pokaz „spektaklu w budowie”, a w 2005 Zaratustrę wystawiono w Starym im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie[22]. W spektaklu Przemysława Wojcieszka Cokolwiek się zdarzy, kocham cię (2005) w warszawskim Teatrze Rozmaitości grał zawodowego żołnierza Piotra, który po powrocie z wojny w Iraku zastaje matkę mieszkającą pod jednym dachem z córką i jej narzeczoną, w związku z czym przy użyciu przemocy chce zaprowadzić w domu własne porządki. Sztuka była prezentowana w teatrze Hebbel Am Ufer w Berlinie podczas festiwalu Polski Ekspress II (2006) i znalazła się w finale XII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie (2006).

W Teatrze Narodowym został obsadzony w roli Hipolita w sztuce Eurypidesa Fedra (2006) w reżyserii Mai Kleczewskiej[23]. W tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego pojawił się jako Leopold Kroll, mąż Lili (Sylwia Gliwa) w sztuce Andreasa Sautera i Bernharda Studlara Czerwone Komety (Rote Kometen, 2007)[14] w reż. Jarosława Tumidajskiego. W Teatrze Ludowym wystąpił gościnnie jako Marek Arens w Disneylandzie (2009) Stanisława Dygata. W Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu spotkał się ponownie z Mają Kleczewską podczas realizacji Zmierzchu bogów (2010)[14]. W warszawskim Teatrze na Woli miał okazję współpracować z Ondrejem Spišákiem w dwóch przedstawieniach Tadeusza Słobodzianka: Nasza klasa (2010) i Prorok Ilja (2012). Od 2013 za dyrekcji Słobodzianka w Teatrze Dramatycznym w Warszawie można go było oglądać w sztukach: Młody Stalin. Prawdopodobna historia, Prorok Ilja, Nasza klasa, Merlin. Inna historia i Noc żywych Żydów[24]. W inscenizacji Aldony Figury Kupiec wenecki (2014) w przekładzie Piotra Kamińskiego wystąpił jako Bassanio, oddany przyjaciel tytułowego kupca Antonia (Zdzisław Wardejn). Spektakl był krytycznie oceniany przez recenzentów[25][26][27]. W 2014 Czernecki zakończył współpracę z Teatrem Dramatycznym w Warszawie. W swojej książce Wybrałem życie tłumaczył decyzję niezadowoleniem ze współpracy z Figurą[28], a w wywiadzie dla portalu anywhere.pl wyjaśnił: Poróżniliśmy się z Tadeuszem Słobodziankiem (...) i na kilka lat nas rozdzieliła ta artystyczna bądź co bądź kłótnia czy niesnaska[19]. Po odejściu z Dramatycznego zdecydował się na kilkuletnią przerwę od występów w teatrze[29].

W 2017 powrócił do pracy na scenie, dołączając do impresaryjnego Teatru Pozytyw Agencji Artystycznej Novakka z Częstochowy, by zagrać Gordona w farsie Prywatna klinika (Key for Two) Johna Chapmana i Dave’a Freemana w reż. Grzegorza Reszki. Odniósł sukces w dwóch spektaklach Teatru Telewizji: w Weselu (2018) w reż. Wawrzyńca Kostrzewskiego w roli Czepca i w Hamlecie (2019) w reż. Michała Kotańskiego jako Laertes, otrzymując Grand Prix Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie[30]. Piotr Zaremba docenił obie kreacje, pisząc: Najbardziej niezwykły [Czepiec], jakiego w życiu widziałem. Nie tyle rodzajowo chłopski, ile silny charyzmą brutalnego plebejusza, bardzo współczesny. Straszny, a przecież jakoś rehabilitowany w finale. Warto dodać, że aktor zagrał także najciekawszego Laertesa w „Hamlecie”, jakiego zdarzyło mi się widzieć[31]. W 2019 podjął współpracę z warszawskimi teatrami: 6.piętro i IMKA. W 2020 zebrał przychylne recenzje krytyków za rolę Cześnika Raptusiewicza w spektaklu Teatru Telewizji Zemsta w reżyserii Redbada Klynstry-Komarnickiego[32].

Czernecki (2006)

Kariera ekranowa[edytuj | edytuj kod]

Po debiutanckim występie na kinowym ekranie we francusko-portugalskiej koprodukcji L’Homme des foules (2000), zagrał niewielką rolę w filmie Karol. Człowiek, który został papieżem (Karol, un uomo diventato papa, 2004)[33], po czym wcielił się w Michała Mielczarka, głównego bohatera Doskonałego popołudnia (2007). Następnie zagrał Jarka Szymoniuka, syna głównych bohaterów w Futrze (2008) i „Lewego” w Wojnie polsko-ruskiej (2009).

W nowym tysiącleciu wcielił się w wicedyrektora stoczni w filmie Wałęsa. Człowiek z nadziei (2013), Huberta Schultza w Śliwowicy (2013), Antoniego Bieńczyckiego w Planecie singli (2016), Krzysztofa w Kochaj! (2016), Ryszarda w Podatku od miłości (2018) i Tomasza, byłego męża Alicji w Jak poślubić milionera (2019)[34].

Zagrał pierwszoplanowe role w serialach, m.in.: Tomasza Milewskiego w Warto kochać (2005–2007) i komisarza Pawła Szulca w Motywie (od 2019), jak również Huberta Schultza, właściciela galerii sztuki „Berlin Gallery” i życiowego partnera Marysi Radosz w Pierwszej miłości (od 2004) i porucznika Witolda Szczęsnego w Wojennych dziewczynach (od 2017). Ponadto odegrał drugoplanowe role serialowe: Piotra Kusego w Na dobre i na złe (2005–2006), robotnika „Robala” w Londyńczykach (2008–2009), ratownika Huberta Kosowskiego w Ratownikach (2010), żużlowca Bartka Madurę w Lekarzach (2013–2014), Jerzego Domańskiego, ojca Basi w M jak miłość (2014–2015), Kazimierza Gruszkę, strażaka OSP w Strażakach (2015), Maxa Wojnowskiego w Singielce (2014–2015), Tomka, dyrektorem liceum w Przyjaciółkach[35][36], prezesa telewizji Jacka Kurskiego w Uchu Prezesa (2017), ortopedę Piotra Sadzika w Diagnozie (2017–2019), leśniczego Pawła Melecha w Leśniczówce (2018) i Błażeja Nieradkę, męża Adrianny w Znakach (2019)[37].

Wystąpił w kampanii reklamowej PKP i PKP Intercity pod hasłem „Tysiące powodów do podróżowania” (2018)[38]. Był ambasadorem reklamy e-Polak potrafi! (2019)[39]. Zagrał w teledysku do utworu zespołu Osada Vida „In Circles” (2018).

Działalność kabaretowa[edytuj | edytuj kod]

Jako artysta kabaretowy występował w programie Kabaret na żywo (w latach 2018–2019)[40][41][42][43][44], gościł na gali kabaretowej podczas Festiwalu „Magiczne Zakończenie Wakacji” w 2018[45] oraz na XIII Płockiej Nocy Kabaretowej w 2019[46] i 24. Rybnickiej Jesieni Kabaretowej – „Ryjek 2019”[47]. W 2020 uczestniczył w trzecim odcinku programu rozrywkowego Polsatu Joke Show, w którym ostatecznie zwyciężył[48].

W 2018 podjął współpracę z kabaretem Paranienormalni.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2018 nakładem wydawnictwa Pascal ukazała się książka pt. „Wybrałem życie”, będąca wywiadem-rzeką z Czerneckim, przeprowadzonym przez Monikę Sobień[49].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Magdaleną, z zawodu psychologiem[50]. Mają dwóch synów, Franciszka i Piotra[51]. Rodzina mieszka w Będzinie[52].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Reżyser
2000 L’Homme des foules młody mężczyzna John Lvoff
2004 Karol. Człowiek, który został papieżem Ludwik Giacomo Battiato
2005 Doskonałe popołudnie Mikołaj Mielczarek Przemysław Wojcieszek
2007 Futro Jarek Makowiecki Tomasz Drozdowicz
2009 Wojna polsko-ruska Lewy Xawery Żuławski
2013 Wałęsa. Człowiek z nadziei wicedyrektor stoczni Andrzej Wajda
Stacja Warszawa policjant Maciej Cuske, Kacper Lisowski
Nenad Miković, Mateusz Rakowicz
Tymon Wyciszkiewicz
Śliwowica Hubert Schultz Krzysztof Łebski, Justyna Nowak
2014 Mur elegant Dariusz Glazer
Miasto 44 kapitan AK Jan Komasa
2016 Prosta historia o morderstwie Tyka Arkadiusz Jakubik
Kochaj! Krzysztof Marta Plucińska
Bodo Bolesław Wieniawa-Długoszowski Michał Kwieciński
Autor Solaris oficer Borys Lankosz
Planeta singli Antoni Bieńczycki Mitja Okorn
2018 Miłość jest wszystkim realizator Jurek Michał Kwieciński
Juliusz strażnik miejski Aleksander Pietrzak
53 wojny „Biały” Ewa Bukowska
Podatek od miłości Ryszard Mróz, szef Klary Bartłomiej Ignaciuk
2019 Jak poślubić milionera? Tomasz, były mąż Alicji Filip Zylber
2020 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy „Paker” Jan Holoubek
2021 Miłość, seks & pandemia Kamil, partner Olgi Patryk Vega
Każdy wie lepiej Grzesiek Michał Rogalski
Dawid i elfy Piotr Kosmala, tata Dawida
2022 Niebezpieczni dżentelmeni Józef Piłsudski Maciej Kawalski
Parada serc Krzysztof Maćkowski Filip Zylber
Listy do M. 5 Łukasz Łukasz Jaworski
2023 Na twoim miejscu Andrzej, szef Krzyśka Antonio Galdamez
Skołowani Maks Wandor Jan Macierewicz
Cały ten seks seksuolog Artur Staruch, mąż Zofii Tomasz Mandes
Kos Zieliński Paweł Maślona

Seriale[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Uwagi
2004 Świat według Kiepskich gitarzysta odc. 166
2005–2006 Warto kochać Tomasz Milewski odc. 1–14
Na dobre i na złe Piotr Kusy
2007 Kryminalni Tomasz Kmita odc. 87
Determinator dziennikarz Marcin Krubski odc. 1, 2, 4, 5, 8, 12
2008 Londyńczycy Robal odc. 1, 2, 4, 9, 11, 13
2009 Ojciec Mateusz Wojtek Jasiak odc. 19
Plebania Przemek odc. 1284, 1286–1289
Patryk odc. 1290
Londyńczycy 2 Robal odc. 1, 2, 3, 9, 16
2010 Usta usta właściciel klubu odc. 23
Ratownicy Hubert Kosowski, ps. „Kosa”
2011 Plebania operator Jarek odc. 1785–1787, 1790–1792
Świat według Kiepskich młody Indianin odc. 353
Aida listonosz odc. 5
2011–2013 Pierwsza miłość Hubert Schultz
2012 Prawo Agaty Krzysztof Hańcza odc. 17
Krew z krwi Łukasz Trzciński odc. 5 i 6
2013 Lekarze Bartek Madura odc. 16, 17, 19–23, 28, 43–46, 50
Komisarz Alex Robert Poburski, szef Kulisza odc. 50
2014 Na krawędzi 2 Piotr Tkacz odc. 8–12
Czas honoru – Powstanie Walter Lentz odc. 1, 5, 6
2015 M jak miłość Jerzy Domański, ojciec Basi
Rodzinka.pl Tadzik, góral z Podhala odc. 137
Strażacy Kazik, strażak OSP odc. 2–8
Zziajani Tomek Bulski, partner Basi odc. 2–8, 10–13
Blondynka Bodzio odc. 48–52
Skazane Andrzej odc. 1, 4–7
Powiedz tak! Artur, narzeczony Beaty Kraft odc. 3 i 12
Nie rób scen pilot Darek odc. 2
Historia Roja porucznik LWP odc. 1
Dziewczyny ze Lwowa policjant odc. 3
2016 Singielka Max Wojnowski odc. 149, 150, 163, 164, 166, 167, 169–173, 176–183
Pierwsza miłość Hubert Schultz
Przyjaciółki Tomek odc. 88–98
Stolik serial internetowy
Komisja morderstw komisarz Andrzej Badura odc. 7, 8, 10–12
Bodo Bolesław Wieniawa-Długoszowski odc. 8
2017 W rytmie serca Aleksander Płoszyński odc. 5
Miasto skarbów Marek Turkowski „Turek” odc. 3 i 4
Ucho Prezesa prezes telewizji Jacek Kurski
Ślepnąc od świateł prokurator Szeptycki odc. 4, 6, 7
2017–2021 Wojenne dziewczyny Witold „Wojtek” Szczęsny, brat Irki odc. 1–13
2017–2019 Diagnoza dr Piotr Sadzik
Leśniczówka leśniczy Paweł Melech odc. 3-75
2018–2019 Znaki Błażej Nieradka, mąż Adrianny
2019 Motyw komisarz Paweł Szulc
2021 Mental ojciec „Koguta”
Krucjata. Prawo serii Piotr Stawiski
2021–2023 Skazana[53] Paweł Witkowski, mąż Alicji
od 2022 Rodzina na Maxa Sławek, były mąż Karoliny
2022 Lulu Andrzej Wiśniewski
2023 Emigracja XD pan Zbyszek dwie role
pan Wojtek, brat Zbyszka
Camera Café. Nowe parzenie Jan
2024 Profilerka komisarz Karol Nadzieja

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Role teatralne[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Autor Rola Reżyser Teatr Premiera
Cudowny naszyjnik Włodzimierz Jasiński, Paweł Lipnicki Grzegorz Suski Krakowski Teatr Scena STU 2001-09-30
Polaroidy Mark Ravenhill Victor Michał Kotański Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie 2003-01-18
Niewina Dea Loher samobójca Paweł Miśkiewicz 2004-02-28
Zaratustra Friedrich Nietzsche młody Zaratustra Krystian Lupa Odeon Heroda Attyka 2004-06-28
Nocny autobus Michał Walczak On Jarosław Tumidajski Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie 2005-02-12
Zaratustra Friedrich Nietzsche przemytnik, Zaratustra I Krystian Lupa 2005-05-07
Cokolwiek się zdarzy, kocham cię Przemysław Wojcieszek Piotrek Przemysław Wojcieszek Teatr Rozmaitości w Warszawie 2005-10-25
Ksiądz Marek Juliusz Słowacki Puławski Michał Zadara Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie 2005-11-20
Fedra Eurypides Hipolit Maja Kleczewska Teatr Narodowy 2006-12-02
Czerwone komety Andreas Sauter, Bernhard Studlar Leopold Jarosław Tumidajski Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie 2007-12-09
Święta Joanna szlachtuzów Bertolt Brecht Graham, robotnik II, chłopiec Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni 2008-03-29
Barbara Radziwiłłówna z Jaworzna-Szczakowej Michał Witkowski Sasza, Światowid, Gniewko Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach 2008-12-05
Disneyland Stanisław Dygat Marek Arens Teatr Ludowy w Krakowie 2009-11-21
Nasza klasa Tadeusz Słobodzianek Rysiek Ondrej Spišák Scena na Woli im. Tadeusza Łomnickiego 2010-10-16
Zmierzch bogów Nicola Badalucco, Enrico Medioli, Luchino Visconti Friedrich Bruckmann Maja Kleczewska Teatr Dramatyczny im. Jana Kochanowskiego w Opolu 2010-11-06
Prorok Ilja Tadeusz Słobodzianek Charyton Ondrej Spišák Scena na Woli im. Tadeusza Łomnickiego 2012-03-31
Młody Stalin. Prawdopodobna historia Kamo, strażnik w więzieniu, Hitler, Trocki Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy 2013-04-06
Noc żywych Żydów Igor Ostachowicz Fakir/Ktoś Zły/Zupełnie Zły Aleksandra Popławska, Marek Kalita 2014-04-04
Kupiec wenecki William Shakespeare Bassanio Aldona Figura 2014-10-03
Prywatna klinika John Chapman, Dave Freeman Gordon Grzegorz Reszka teatr impresaryjny produkcji Agencji Artystycznej „Novakka” 2017-10-14
Samotny zachód Martin McDonagh Valene Connor Eugeniusz Korin Teatr 6. piętro 2019-03-30
Same plusy Cezary Harasimowicz Krzysztof Wawrzyniec Kostrzewski Teatr Imka 2019-11-30
Wiesz, że wiem Carole Grep Karol Giovanny Castellanos Adria Art 2020-03-05

Teatr Telewizji[edytuj | edytuj kod]

  • 2003: Hamlet – Hamlet
  • 2004: Maestro
  • 2004: Klucz – Wołodia
  • 2006: Volpone albo Lis – Bonario
  • 2007: Doktor Halina – kolega z konspiracji
  • 2017: Dzielni chłopcy – Policjant
  • 2018: Wesele – Czepiec
  • 2019: Hamlet – Laertes
  • 2020: Zemsta – Cześnik Maciej Raptusiewicz

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Michal Czernecki Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-04-15]. (ang.).
  2. ↑ a b Ewa Gassen-Piekarska (2017-05-02): Michał Czarnecki: Dwa nieudane samobójstwa. Interia.pl. [dostęp 2018-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-15)]. (pol.).
  3. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 26–27, 30–31.
  4. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 24–29.
  5. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 26–27, 62.
  6. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 20, 30–33, 36–37, 39.
  7. ↑ Monika Sobień: Michał Czernecki „Pokusom ulegałem”. WeMen. [dostęp 2018-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-12)]. (pol.).
  8. ↑ Aktor Michał Czernecki ofiarą pedofila. „Do Rzeczy”. [dostęp 2020-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-27)]. (pol.).
  9. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 51.
  10. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 41, 80.
  11. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 96.
  12. ↑ Artur Krasicki: Michał Czernecki: nie wierzyłem w siebie. [w:] Tele Tydzień [on-line]. film.interia.pl, 2020-03-16. (pol.).
  13. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 93–94.
  14. ↑ a b c Dorota Szymborska (2017-04-14): Jestem aktorem: to po prostu mój zawód. Wywiad z Michałem Czerneckim. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2018-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-15)]. (pol.).
  15. ↑ a b Sobień 2018 ↓, s. 100.
  16. ↑ Nowe sztuki w Starym, „Gazeta Krakowska”, nr 206/4 września 2002
  17. ↑ Magda Huzarska, Zamazane fotografie, „Gazeta Krakowska”, nr 17/21 stycznia 2003
  18. ↑ Hamlet (2003). Teatr Telewizji. [dostęp 2020-07-28]. (pol.).
  19. ↑ a b Magdalena Juszczyk (2018-01-14: Michał Czernecki: Mistrz iluzji. Anywhere.pl. [dostęp 2020-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-28)]. (pol.).
  20. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 136.
  21. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 111, 118.
  22. ↑ Roman Pawłowski, „Zaratustra” Lupy w Dramatycznym, „Gazeta Wyborcza”, Nr 228/2007-09-29
  23. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 128.
  24. ↑ Anna Gromnicka (2013-06-17): Słobodzianek o zakulisowej wojnie w teatrze. „Wprost”. [dostęp 2020-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-28)]. (pol.).
  25. ↑ Jacek Wakar (2014-10-14): Wakar: W Teatrze Dramatycznym Sartre w pełnym blasku. Szekspir tandetny. „Dziennik Gazeta Prawna”. [dostęp 2020-07-28]. (pol.).
  26. ↑ Hanna Karolak, Co na to Szekspir?, „Gość Niedzielny”, Nr 47/2014-11-23
  27. ↑ Małgorzata Piekutowa (Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk), Nie matura, lecz chęć szczera zrobi z ciebie reżysera?, www.teatralny.pl, 2014-10-22
  28. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 176–178.
  29. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 184.
  30. ↑ „Wesele” zdobyło Grand Prix Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2019. Telewizja Polska, 2019-05-27. [dostęp 2020-07-18]. (pol.).
  31. ↑ Piotr Zaremba (2020-01-03): „Wesele”, „Inny świat”, „Znaki”. Piotr Zaremba przedstawia swój ranking przedstawień Teatru Telewizji 2019. Tygodnik TVP. [dostęp 2020-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-17)]. (pol.).
  32. ↑ Grzegorz Janikowski (2020-03-17): Teatr TV. Premiera „Zemsty” Aleksandra Fredry w poniedziałek. Polska Agencja Prasowa. [dostęp 2020-07-17]. (pol.).
  33. ↑ Michał Czarnecki Životopis. FDb.cz. [dostęp 2018-04-15]. (cz.).
  34. ↑ „Jak poślubić milionera” w kinach od 29 listopada. polsat.pl, 2019-10-25. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  35. ↑ Niespodzianki w serialu „Przyjaciółki"! Nowi faceci Patrycji?. polsat.pl, 2016-08-01. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  36. ↑ „Przyjaciółki”: 150 odcinków w pogoni za idealnym facetem. polsat.pl, 2019-03-21. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  37. ↑ „Znaki”: Nowy serial kryminalny w Telewizji Polsat. polsat.pl, 2019-06-17. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  38. ↑ tw (2018-05-07): „Tysiące powodów do podróżowania” w kampanii PKP Intercity. Wirtualne Media. [dostęp 2018-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-15)]. (pol.).
  39. ↑ Michał Niepytalski (2019-10-09): Aktor Michał Czernecki w kampanii „e-Polak potrafi!”. „Press”. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)]. (pol.).
  40. ↑ „Kręcimy hita!” – oto filmowy „Kabaret na Żywo”. polsat.pl, 2018-03-18. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  41. ↑ „Majówka stulecia” w „Kabarecie na Żywo”. polsat.pl, 2018-04-29. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  42. ↑ Wystartował „Kabaret na żywo według Paranienormalnych”!. polsat.pl, 2018-09-09. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  43. ↑ Najzdrowszy „Kabaret na żywo według Paranienormalnych”. polsat.pl, 2018-10-28. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  44. ↑ „Planeta singli 3 i pół” w „Kabarecie na Żywo”. polsat.pl, 2019-10-27. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  45. ↑ Festiwal Magiczne Zakończenie Wakacji 2018: Gala Kabaretowa. polsat.pl, 2018-08-25. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  46. ↑ XIII Płocka Noc Kabaretowa: „Polska mistrzem Polski”. polsat.pl, 2019-05-20. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  47. ↑ 24. Rybnicka Jesień Kabaretowa – Ryjek 2019. Zobacz skecze!. polsat.pl, 2019-12-01. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  48. ↑ „Joke Show” – odcinek 3: Kto zgarnął złote kalesony?. polsat.pl, 2020-04-04. [dostęp 2020-07-13]. (pol.).
  49. ↑ Michał Czernecki, Monika Sobień – Wybrałem życie premiera książki. datapremiery.pl. [dostęp 2018-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-12)]. (pol.).
  50. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 16.
  51. ↑ Sobień 2018 ↓, s. 32–33.
  52. ↑ Katarzyna Jaraczewska: Michał Czernecki: zacząłem się cieszyć. [w:] Show [on-line]. styl.pl, 2018-06. [dostęp 2020-07-18]. (pol.).
  53. ↑ „Skazana” nowym serialem Player Original, w głównej roli Agata Kulesza [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-04-08] (pol.).
  54. ↑ "Moon Knight": obsada polskiego dubbingu [online], wSyncu, 6 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-06] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Monika Sobień, Michał Czernecki. Wybrałem życie, Bielsko-Biała: Pascal, 2018, ISBN 978-83-8103-327-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Czernecki&oldid=72817135”