Michał Łoś
 Dąbrowa | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ojciec | Wojciech Łoś |
| Matka | Joanna Karczewska |
| Żona | Helena Skarbek |
| Dzieci | Urszula Ewa |
| Odznaczenia | |
 | |
Michał Łoś[1][2] herbu Dąbrowa (zm. 20 lipca 1758) – kasztelan kamieniecki[3], kasztelan lwowski[4]
Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Dąbrowa. Ojciec Michała, Wojciech (zm. 1716), był chorążym sanockim. Matka jego Joanna, była córką Tomasza Karczewskiego, kasztelana halickiego.
Poślubił Helenę Skarbek (zm. 1764), córkę kasztelana halickiego. Z małżeństwa urodziło się 3 dzieci: Urszula Ewa, Feliks Antoni[5] (1737-1804), wojewoda pomorski, Joachim Daniel.
Pełnił obowiązki marszałka Trybunału Koronnego i pułkownika wojsk pancernych. Od 1729 roku był chorążym czerwonogrodzkim. W latach (1740-1754) sprawował urząd kasztelana kamienieckiego. 15 lipca 1754 został nominowany na kasztelana lwowskiego, urząd ten piastował do 20 lipca 1758, do dnia śmierci[6]. W 1751 roku został fundatorem kościoła Ojców Trynitarzy w Lublinie. Posiadał majątki ziemskie Tłuste i Jakubowice[7].
Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego w 1757 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Herbarz polski Kaspra Niesieckiego powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza. T. VI. Lipsk, 1841, s. 271.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. 16, s. 22.
- ↑ Herbarz polski Kaspra Niesieckiego powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza. T. I. Lipsk, 1839, s. 265.
- ↑ Tamże, s. 262.
- ↑ Wacław Szczygielski: Feliks Antoni Łoś [w] Polski Słownik Biograficzny. T. XVIII, s. .
- ↑ Karol Maleczyński: Urzędnicy grodzcy i ziemscy lwowscy. W latach 1352-1783. Lwów: Nakładem Towarzystwa Naukowego, 1938, s. 100.
- ↑ Tamże
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. 16, s. 22.
- Seweryn Uruski: Rodzina, Herbarz szlachty polskiej. T. IX, s. 370.
- Herbarz polski Kaspra Niesieckiego powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza. T. VI. Lipsk, 1841.