Mei Lanfang

Mei Lanfang
Ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

梅兰芳

Pismo tradycyjne

梅蘭芳

Hanyu pinyin

Méi Lánfāng

Wade-Giles

Mei Lan-fang

Multimedia w Wikimedia Commons

Mei Lanfang (ur. 22 października 1894, zm. 8 sierpnia 1961) – jeden z najbardziej znanych aktorów opery pekińskiej.

Urodził się w rodzinie aktorskiej. Naukę zawodu aktora rozpoczął w wieku 8 lat[1], zadebiutował na scenie 3 lata później[2]. W wieku 14 lat dołączył do trupy Teatru Xiliancheng i odtąd występował w Szanghaju, szybko zdobywając sobie popularność[3]. Grał role kobiece (dan). Po wybuchu wojny chińsko-japońskiej w 1937 roku wyemigrował do Hongkongu. Po kilku latach wrócił do Szanghaju, odmówił jednak grania w okupacyjnym teatrze i powrócił na scenę dopiero w 1946 roku[2]. W ciągu swojego życia zagrał ponad 100 różnych ról[4].

Mei zreformował tradycyjną operę pekińską, wprowadzając innowacje m.in. w strojach, gestykulacji i muzyce. Stworzył własną szkołę gry aktorskiej[1]. Odbywając tournée po Japonii (1919, 1924, 1956), Stanach Zjednoczonych (1930) i Związku Radzieckim (1935, 1952), w trakcie których znalazł uznanie w oczach krytyków i był wielokrotnie nagradzany, rozpropagował na świecie chińską operę[5]. Otrzymał doktoraty honoris causa University of Southern California i Pomona College[6].

Po utworzeniu ChRL został wybrany członkiem Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych oraz członkiem Stałego Komitetu Krajowego Ogólnochińskiej Ludowej Konferencji Konsultatywnej Chin. Został także przewodniczącym Instytutu Badań nad Operą Chińską, Chińskiej Szkoły Operowej i dyrektorem Opery Narodowej w Pekinie[6]. W 1959 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Chin[2].

W 2008 roku Chen Kaige nakręcił oparty na jego biografii film Mei Lanfang[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Mei Lanfang. arts.cultural-china.com. [dostęp 2010-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-12)]. (ang.).
  2. ↑ a b c Mei Lanfang, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2010-06-07] (ang.).
  3. ↑ Beijing Opera Famous Players. chinapage.com. [dostęp 2010-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-08)]. (ang.).
  4. ↑ Like Father, Like Son. chinaculture.org. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
  5. ↑ Mei Lanfang - a Peking opera legend. newsgd.com. [dostęp 2010-06-07]. (ang.).
  6. ↑ a b Mei Lanfang. meilanfang.com.cn. [dostęp 2010-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-06)]. (ang.).
  7. ↑ Mei Lanfang. cctv.com. [dostęp 2010-05-23]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mei_Lanfang&oldid=68432692”