Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”

Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
Медаль «Ветеран Вооруженных Сил СССР»
Awers
Awers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

20 maja 1976

Wielkość

średnica 32 mm

Kruszec

tombak posrebrzany

Wydano

ok. 800 000

Powyżej

Medal „Weteran pracy”

Poniżej

Medal „Za umacnianie braterstwa broni”

Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” (ros. Медаль «Ветеран Вооруженных Сил СССР») – radzieckie odznaczenie wojskowe.

Medal został ustanowiony dekretem Rady Najwyższej ZSRR z 20 maja 1976 roku, jego statut został poprawiony dekretem z dnia 18 lipca 1980 roku.

Zasady nadawania[edytuj | edytuj kod]

Medal został ustanowiony dla nagrodzenie weteranów Sił Zbrojnych ZSRR. Medal nadawany był żołnierzom Armii Radzieckiej, Marynarki Wojennej, Wojsk Pogranicznych i Wewnętrznych za nienaganną służbę, trwającą 25 lat lub więcej. Mógł być nadawany także osobom przeniesionym w stan spoczynku przed ustanowieniem medalu, o ile spełniły warunki jego nadania.

Medal nadawało Prezydium Rady Najwyższej ZSRR na wniosek Ministra Obrony lub Spraw Wewnętrznych i Przewodniczącego Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego.

Łącznie nagrodzono tym medalem ponad 800 tys. osób.

Opis odznaki[edytuj | edytuj kod]

Odznakę medalu stanowi wykonany z posrebrzanego tombaku krążek o średnicy 32 mm. Na awersie medalu u góry znajduje się pięcioramienna gwiazda pokryta czerwoną emalią nałożona na sierp i młot. Pod nią znajduje się napis CCCP (pol. „ZSRR”) i wieniec laurowy. W dolnej części znajduje się szarfa z napisem ВЕТЕРАН ВООРУЖЕННЫХ СИЛ (pol. „Weteran Sił Zbrojnych”). Rewers jest gładki.

Medal zawieszony jest na metalowej pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru szarego o szerokości 24 mm, z prawej strony znajdują się na przemian cztery pomarańczowe i trzy czarne paski o szerokości 1 mm, a z lewej dwa paski czerwone i jeden biały, pasek czerwony o szerokości 3 mm, biały i kolejny czerwony – 1 mm.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • (ros. • ang.) Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918 - 1991. T. 2. Ворон, 1996, s. 207-210.