Me’ir Kohen (polityk)

Me’ir Kohen
‏מאיר כהן‎
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1955
Mogador, Maroko

Minister opieki społecznej
Okres

od 18 marca 2013
do 5 grudnia 2014

Przynależność polityczna

Jest Przyszłość

Poprzednik

Mosze Kachlon

Następca

Chajjim Kac

Poseł do Knesetu
Okres

od 5 lutego 2013

Przynależność polityczna

Jest Przyszłość
Niebiesko-Biali

Minister opieki społecznej
Okres

od 13 czerwca 2021
do 29 grudnia 2022

Przynależność polityczna

Jest Przyszłość

Poprzednik

Beni Ganc

Następca

Ja’akow Margi

Me’ir Kohen (hebr.: מאיר כהן, ang.: Meir Cohen, ur. 15 listopada 1955 w Mogadorze) – izraelski polityk, w latach 2013–2014 minister opieki społecznej,[1] od 2013 poseł do Knesetu. Od 2021 do 2022 ponownie minister opieki społecznej i pracy w rządzie Naftalego Bennetta i Ja’ira Lapida[2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 listopada 1955 w Mogadorze w Maroku. W 1962 wyemigrował do Izraela. Zamieszkał w Dimonie[4][5].

W wyborach parlamentarnych w 2013 po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu[4]. Wszedł w skład rządu Binjamina Netanjahu jako minister opieki społecznej[6]. Zrezygnował ze stanowiska w grudniu 2014 po zdymisjonowaniu przez Netanjahu przewodniczącego partii Jest Przyszłość Ja’ira Lapida[7]. W wyborach w 2015 ponownie zdobył mandat poselski[4]. W kolejnych wyborach uzyskał reelekcję z koalicyjnej listy Niebiesko-Biali[4]. Zarówno w dwudziestym[4] jak i dwudziestym pierwszym Knesecie był zastępcą przewodniczącego[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Netanyahu: Israel must elect a new, bigger and more stable government, „The Jerusalem Post | JPost.com” [dostęp 2023-02-12] (ang.).
  2. Thirty-Sixth Government [online], m.knesset.gov.il [dostęp 2022-10-23].
  3. Knesset Member Meir Cohen - Government Activity [online], Kneset [dostęp 2023-01-14] (ang.).
  4. a b c d e Me’ir Kohen (polityk) (ang.) – profil na stronie Knesetu.
  5. Gabe Fisher, All the kingmaker’s men, and women [online], www.timesofisrael.com [dostęp 2023-02-12] (ang.).
  6. Government 33. 18 marca 2013. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
  7. Itaj Blumenthal: Yesh Atid ministers resign after 'cowardly' Netanyahu speech. Jedi’ot Acharonot. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
  8. יושב-ראש הכנסת. knesset.gov.il. [dostęp 2019-07-23]. (ang.).