Maxwell Caulfield

Maxwell Caulfield
Ilustracja
Maxwell Caulfield (2010)
Imię i nazwisko

Maxwell Newby

Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1959
Duffield (Derbyshire)

Zawód

aktor

Współmałżonek

Juliet Mills (od 1980)

Lata aktywności

od 1981

Multimedia w Wikimedia Commons

Maxwell Caulfield, właśc. Maxwell Newby[1][2][3] (ur. 23 listopada 1959 w Duffield) – angielsko-amerykański aktor telewizyjny, teatralny i filmowy. Jego nazwisko pochodzi od głównego bohatera Holdena Caulfielda z powieści J.D. Salingera Buszujący w zbożu[4][5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Duffield[6] (mimo że później twierdził, że urodził się w Glasgow, podobno miało to być „bardziej interesujące”) jako syn Oriole Maclaine i Petera Nelby’ego Maclaine’a[7]. Dorastał z przyrodnim bratem Marcusem.

Kiedy miał 15 lat jego ojczym Amerykanin, wykładowca Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych w Parris Island, wyrzucił go z domu. Dorabiał jako tancerz Go-Go w Windmill Theatre w Londynie. W roku 1978 przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych i otrzymał zieloną kartę[8].

Kariera sceniczna[edytuj | edytuj kod]

Po występie na nowojorskiej scenie w spektaklu Hot Rock Hotel (1978), za występ w spektaklu Klasowy wróg (Class Enemy) w Player’s Theater w West Village w 1980 odebrał nagrodę Theater World Award[9]. W 1979 zadebiutował na Broadwayu w podwójnej roli jako Derek i Cuthbert w komedii Kiedyś katolik[10] z Rachel Roberts. Następnie pojawił się na scenie off-Broadwayu Cherry Lane Theater w sztuce Joego Ortona Zajmujący Pan Sloane (Entertaining Mr. Sloane, 1981) jako włóczęga[11].

Ma na swoim koncie nagie występy na nowojorskiej scenie, w spektaklu Saloniki (1985)[12] na scenie The Public Theater jako Peter grał całkowicie rozebrany przez ponad 40 minut z Jessicą Tandy[13]. Zagrał w broadwayowskim przedstawieniu J.B. Priestleya Pan inspektor przyszedł (An Inspector Calls, 1992)[14]. Sukcesy odnosił w przedstawieniach: Człowiek słoń (The Elephant Man) Josepha Merricka, Schadzka (Tryst) w Promenade Theater (2006), Nasza prowadząca pani (Our Leading Lady) na City Center z Manhattan Theater Club, Chicago jako Billy Flynn w Cambridge Theatre w Londynie, Loot w Mark Taper Forum w Los Angeles i Moja noc z Reg na scenie off-Broadwayu.

W 2007 powrócił na Broadway w roli Billy’ego Flynna w musicalu Chicago. W marcu 2015 grał Felixa Ungera w klasycznej komedii Neila Simona The Odd Couple w Laguna Playhouse w Południowej Kalifornii[15].

Kariera ekranowa[edytuj | edytuj kod]

W 1967 pod pseudonim Maxwell Findlater[16] w wieku siedmiu lat wystąpił w roli Teda w filmie Harolda Pintera Wypadek (Accident) z udziałem Stanleya Bakera, Dirka Bogarde’a, Michaela Yorka i Alexandra Knoxa[17].

Z nieskazitelnym wyglądem „ładnego chłopca”, Caulfield musiał udowodnić, że jest aktorem, podczas gdy często był obsadzany w rolach przystojnych drugoplanowych głównych bohaterów[18]. Przełomową rolę kinową miała być postać kujona w muzycznym sequelu Grease 2 (1982) z Michelle Pfeiffer[19]. Jednak film zebrał niepochlebne recenzje i przyniósł klęskę finansową[20]. Był na okładce magazynów „Interview” (w marcu 1982) i „After Dark” (we wrześniu 1982)[21].

Pomimo świetnej roli młodocianego przestępcy w realistycznym dramacie kryminalnym Chłopcy z sąsiedztwa (The Boys Next Door, 1985) obok Charliego Sheena[22], przyćmiła ją jednak telewizyjna postać nieokrzesanego i impulsywnego Milesa Colby’ego w operze mydlanej ABC Dynastia (Dynasty, 1985–1986) oraz spin-off Dynastia Colbych (The Colbys, 1985–1987) i sequelu Aaron Spelling Productions Dynastia: Pojednanie (Dynasty: The Reunion, 1991)[23].

Pojawiał się potem w kinowych produkcjach klasy B, m.in. jako wokalista rockowy w Empire Records (1995), oraz filmach telewizyjnych, m.in. ekranizacji bestsellerowej powieści Judith Krantz CBS Póki się znów nie spotkamy (Till We Meet Again, 1989) w roli londyńskiego piosenkarza Alaina Marais'go i serialu BBC Na sygnale (Casualty, 2003–2004).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

2 grudnia 1980 poślubił o 18 lat starszą od siebie aktorkę Juliet Mills[24], z którą wystąpił w sztuce Bernarda Pomerance’a Człowiek słoń (The Elephant Man, 1980) w Palm Beach na Florydzie[25]. Jest ojczymem Seana Alquista i Melissy Miklendy. Stał się obywatelem Stanów Zjednoczonych w dniu 5 września 1991 roku, Sąd Rejonowy: Central District of California, Sąd Miejsce: Los Angeles, Kalifornia, USA (Liczba Petycja: 00893343).

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy kinowe[edytuj | edytuj kod]

  • 1982: Grease 2 jako Michael Carrington
  • 1984: Elektryczne sny (Electric Dreams) jako Bill
  • 1985: Chłopcy z sąsiedztwa (The Boys Next Door) jako Roy Alston
  • 1986: Ponadnaturalne (The Supernaturals) jako szeregowy Ray Ellis
  • 1989: Gry umysłu (Mind Games) jako Eric Garrison
  • 1990: Fatalny klimat (Fatal Sky) jako George Abbott
  • 1990: Wygnaniec (Exiled in America) jako Joe Moore
  • 1991: Zmierzch: Wampiry w odwrocie (Sundown: The Vampire in Retreat) jako Shane
  • 1991: Taniec ze śmiercią (Dance with Death) jako Shaughnessy
  • 1992: Zwierzęcy instynkt (Animal Instincts) jako David Cole
  • 1992: Gabinet figur woskowych 2: Zagubieni w czasie (Waxwork II: Lost in Time) jako Mickey
  • 1993: Gettysburg jako pułkownik Strong Vincent
  • 1993: Bez odwrotu (No Escape No Return) jako William Robert Sloan
  • 1993: Dziewczyna z kalendarza (Calendar Girl) jako mężczyzna w płaszczu kąpielowym
  • 1993: Nieproszony gość (Alien Intruder) jako Nick
  • 1993: Europejska Noc (In a Moment of Passion) jako Victor Brandt
  • 1993: Północny świadek (Midnight Witness) jako Garland
  • 1994: Pewna Grace (Inevitable Grace)
  • 1995: Empire Records jako Rex Manning
  • 1996: Spider-Man: Grzechy ojców (Spider-Man: Sins of the Fathers) jako Alistair Smythe (głos)
  • 1996: Zdobycz jaguara (Prey of the Jaguar) jako Derek Leigh
  • 1996: Miasteczko Oblivion 2 (Oblivion 2: Backlash) jako Sweeney
  • 1997: Prawdziwa blondynka (The Real Blonde) jako Bob
  • 1997: Człowiek, który wiedział za mało (The Man Who Knew Too Little) jako brytyjski agent
  • 1997: Niebiańscy kochankowie (Divine Lovers) jako Jeff Thompson
  • 1999: Więcej dla miłości (More to Love) jako Barry Gordon
  • 1999: Wróżka (Dazzle) jako Tom
  • 1999: Plamka (Smut)
  • 2000: Lokator doskonały (The Perfect Tenant) jako Daniel Summer
  • 2000: Ponadnocna sensacja (Overnight Sensation) jako Mark Connor
  • 2000: Zatopieni (Submerged) jako Jim Carpenter
  • 2001: Hit (The Hit) jako Keith
  • 2001: Twarzą w twarz z wrogiem (Facing the Enemy) jako Harlan Moss
  • 2006: Psia miłość symfonii (Dog Lover’s Symphony) jako Tom
  • 2007: Śnieżny książę (The Snow Prince)
  • 2007: Śniące miasto (Nightmare City 2035) jako Alex Mcdowell
  • 2009: Dire Wolf jako szeryf Parker
  • 2013: The Right Regrets (film krótkometrażowy) jako Chris Wickham
  • 2015: Those Who Wander jako Rex

Filmy TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1983: Koniec podróży (Journey’s End) jako kapitan Stanhope
  • 1984: Parada (The Parade) jako Jeff
  • 1990: Blue Bayou jako Phil Serulla
  • 1991: Dynastia: Pojednanie (Dynasty: The Reunion) jako Miles Colby
  • 1996: Ojciec chrzestny wie najlepiej (The Rockford Files: Godfather Knows Best) jako Ian Levin
  • 2000: Zaginiony przedmiot (Missing Pieces) jako Stuart
  • 2004: Smocza burza (Dragon Storm) jako Silas
  • 2006: Wielkie trzęsienie ziemi w San Francisco (The Great San Francisco Earthquake) jako Mayor Schmitz
  • 2006: Krzyk skrzydlatego węża (Cry of the Winged Serpent) jako Griffin

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1980: Ryan’s Hope jako Danny
  • 1983: Moce Mateusza Gwiazdy (The Powers of Matthew Star) jako Scotty Ferguson
  • 1985–1986: Dynastia (Dynasty) jako Miles Colby
  • 1985–1987: Dynastia Colbych (The Colbys) jako Miles Colby
  • 1987: Hotel jako Alex Morrison
  • 1988: Napisała: Morderstwo (Murder, She Wrote) jako Roger Travis
  • 1989: Póki się znów nie spotkamy (Till We Meet Again) jako Alain Marais
  • 1990: Beverly Hills, 90210 jako Jason Croft
  • 1990: Strajk (Counterstrike) jako Van Gelder
  • 1990: Potwory (Monsters)
  • 1991: Napisała: Morderstwo (Murder, She Wrote) jako Derek Padley
  • 1994: Syreny (Sirens) jako Maxwell Caulfield
  • 1994–1995: Doktor Quinn (Dr. Quinn, Medicine Woman) jako David Lewis
  • 1995–1997: Spider-Man jako Alistair Smythe (głos)
  • 1996: Uwięziony (The Lazarus Man)
  • 1996–1997: Wszystkie moje dzieci (All My Children) jako Pierce Riley #3
  • 1998: Statek miłości: Następna fala (The Love Boat: The Next Wave) jako Armand
  • 1998: Gabinet Weroniki (Veronica’s Closet) jako Brian
  • 1998: Mike Hammer (Mike Hammer, Private Eye) jako Tony Berelli
  • 1999: Pomoc domowa (The Nanny) jako Rodney Pembroke
  • 2000: Nikita (La Femme Nikita) jako Helmut Volker
  • 2000: Nagi patrol (Son of the Beach) jako Stevens
  • 2000–2001: Strip Mall jako Rafe Barrett
  • 2003–2004: Na sygnale (Casualty) jako Jim Brodie
  • 2004: Szpital Holby City (Holby City) jako Jim Brodie
  • 2009–2010: Emmerdale jako Mark Wylde
  • 2013: DeVanity jako Richard DeVanity
  • 2013: Współczesna rodzina (Modern Family) jako profesor Cooke
  • 2013: Agenci NCIS (NCIS) jako dr Madison Fielding
  • 2015: Castle jako sir Ian Rasher

Gry komputerowe[edytuj | edytuj kod]

  • 2002: 007: Nocny ogień (007: Nightfire) jako James Bond (głos)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Maxwell Caulfield. Listal. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  2. ↑ Maxwell Caulfield. TV.com. [dostęp 2015-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-12)]. (ang.).
  3. ↑ Results for England & Wales Births 1837-2006. findmypast.co.uk. [dostęp 2017-09-22]. (ang.).
  4. ↑ Maxwell Caulfield Explained. Everything Explained Today. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  5. ↑ Maxwell Caulfield. Project Gutenberg Consortia Center. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  6. ↑ Personalidade: Maxwell Caulfield (Reino Unido). InterFilmes.com. [dostęp 2017-09-22]. (port.).
  7. ↑ Maxwell Caulfield Biography (1959-). Film Reference. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  8. ↑ Caulfield, Maxwell 1959-. Encyclopedia.com. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  9. ↑ Sandra Brennan: Maxwell Caulfield Biography. AllMovie. [dostęp 2021-09-12]. (ang.).
  10. ↑ Maxwell Caulfield. Internet Broadway Database. [dostęp 2021-09-12]. (ang.).
  11. ↑ Maxwell Caulfield. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2021-09-12]. (ang.).
  12. ↑ Maxwell Caulfield Theatre Credits. Broadwayworld.com. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  13. ↑ Salonika. Hunks, 23 listopada 2013. [dostęp 2021-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-12)]. (ang.).
  14. ↑ How the charming Maxwell Caulfield slipped up on Grease 2. Yorkshire Post. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  15. ↑ Jeremy Kinser (2015-03-04): Maxwell Caulfield On Gay Parties, Aging In Hollywood, His New Play And ‘Grease 2’. Queerty.com. [dostęp 2015-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-20)]. (ang.).
  16. ↑ Maxwell Caulfield (23 de Novembro de 1959). Filmow. [dostęp 2017-09-22]. (port.).
  17. ↑ Maxwell Caulfield Bares His Soul. Broadway World. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  18. ↑ Maxwell Caulfield. LiamBluett. [dostęp 2021-09-12]. (ang.).
  19. ↑ Maxwell Caulfield Shirtless. PeepersTV. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  20. ↑ Maxwell Caulfield. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  21. ↑ Maxwell Caulfield: Dozens of Times He Was Hot. Gr8er Days. [dostęp 2021-09-11]. (ang.).
  22. ↑ Maxwell Caulfield - Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  23. ↑ Maxwell Caulfield. MYmovies. [dostęp 2015-12-11]. (wł.).
  24. ↑ Katherine Hassell (2019-02-08): Share or comment on this article: Juliet Mills and Maxwell Caulfield have confounded the critics with their 38-year marriage. „Daily Mail”. [dostęp 2020-03-27]. (ang.).
  25. ↑ Maxwell Caulfield & Juliet Mills. „People”. [dostęp 2015-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maxwell_Caulfield&oldid=71818602”