Mauzoleum Augusta
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | mauzoleum |
| Ukończenie budowy | 28 p.n.e. |
Położenie na mapie Rzymu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lacjum  | |
 41°54′22″N 12°28′35″E/41,906111 12,476389 | |
| Strona internetowa | |
Mauzoleum Augusta – budowla wzniesiona w 28 roku p.n.e. przez cesarza Augusta na Polu Marsowym w Rzymie, będąca miejscem spoczynku władcy, jego rodziny i następców.
Mauzoleum swoją formą nawiązywało przypuszczalnie do tradycyjnych etruskich tumulusów[1][2]. Nadano mu kształt obsadzonego drzewami sztucznego kopca o średnicy ok. 87 metrów, otoczonego w dolnej części trawertynowym bębnem o wysokości 12 m[3]. Na szczycie kopca umieszczony był wykonany z brązu posąg cesarza[1]. Wewnątrz nasypu umieszczono betonowy filar o wysokości 44,65 m z cellą na urny z prochami zmarłych, otoczony przez pięć koncentrycznych pierścieni murów[3].
Wejście do mauzoleum znajduje się od strony południowej i wybiega dokładnie w kierunku Panteonu[2]. Po obu jego bokach ustawione były dawniej dwa sprowadzone z Egiptu obeliski oraz dwie brązowe kolumny, na których wyryto treść Res Gestae Divi Augusti[2].
Jako pierwszy został pochowany w mauzoleum Marek Klaudiusz Marcellus (zm. 23 p.n.e.), siostrzeniec Augusta[2]. Później spoczęło w nim wielu członków dynastii julijsko-klaudyjskiej: Marek Agrypa, Druzus Starszy, Gajusz Cezar i Lucjusz Cezar, Oktawian i jego żona Liwia Druzylla, Druzus Młodszy, Tyberiusz, Agrypina Starsza, Klaudiusz Neron, Druzus III oraz Poppea Sabina[1]. Ostatnią osobą, której prochy złożono w mauzoleum, był cesarz Nerwa (zm. 98)[2].
W okresie średniowiecza mauzoleum należało do rodu Colonna, który zaadaptował je na swoją fortecę[1][4]. W XV wieku na jego terenie znajdowała się winnica[4]. W wieku XVI mauzoleum stało się własnością rodziny Soderini, która urządziła tu ogród[1][4]. W ciągu późniejszych wieków budowla stopniowo niszczała, w 1780 roku na jej szczycie zbudowano drewnianą arenę do korridy, następnie stanowiła miejsce przedstawień cyrkowych i teatralnych[4]. Pomiędzy 1907 a 1936 rokiem funkcjonowała na niej scena muzyczna z widownią na 3500 osób[1]. W 1937 roku kopiec poddano restauracji połączonej z pracami archeologicznymi[1].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
-
Widok od frontu -
Wnętrze mauzoleum -
Makieta przedstawiająca mauzoleum za czasów Augusta, wystawiona w muzeum cywilizacji rzymskiej
_(5911811980).jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Amanda Claridge: Rome. Oxford: Oxford University Press, 1998, s. 204-207, seria: Oxford Archaeological Guides. ISBN 0-19-288003-9.
- ↑ a b c d e Steven L. Tuck: A History of Roman Art. Malden: John Wiley & Sons, 2015, s. 119. ISBN 978-1-4443-3025-0.
- ↑ a b Wielka Historia Świata. T. 3. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005, s. 359. ISBN 83-85719-84-9.
- ↑ a b c d Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 733-736. ISBN 1-884964-80-X.