Maurycy Turkowski

Maurycy Turkowski
Maurycy Turek
Kanonik honorowy
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

12 września 1873
Głogów Małopolski

Data i miejsce śmierci

9 sierpnia 1962
Kraków

Katecheta w I Państwowego Gimnazjum im. Ks. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie i dyrektor Bursy Gimnazjalnej im. ks. Feliksa Dymnickiego
Okres sprawowania

1 września 1908–30 września 1931

Dyrektor Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego Sióstr Boromeuszek w Łańcucie
Okres sprawowania

1931/1932

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

15 lipca 1896

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
Multimedia w Wikimedia Commons

Maurycy Henryk Turkowski, właśc. Turek[a] (ur. 12 września 1873 w Głogowie Małopolskim, zm. 9 sierpnia 1962 w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, katecheta, działacz społeczny.

Uczestnicy 40-lecia matury w rzeszowskim gimnazjum w 1932. W środkowym rzędzie od lewej: pierwszy Maurycy Turkowski, czwarty ks. Szczepan Szydelski.
Na pierwszym planie I Liceum Ogólnokształcące im. ks. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie, obok popijarski Kościół Świętego Krzyża
Ks. dr Maurycy Turkowski

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Maurycy Henryk Turkowski urodził się 12 września 1873 w Głogowie Małopolskim jako jedno z ośmiorga dzieci Jana (pierwotnie Turek, 1838-1907) i Karoliny z domu Pado (1846-1924)[1][2][3][4][5]. Miał trzech braci i cztery siostry[5][6]. Jego rodzeństwem byli m.in.: Karol (1879-1959, architekt), Paweł (1884-1945, absolwent rzeszowskiego gimnazjum z 1904[2], sędzia, któremu ślubu w 1929 udzielił ks. Maurycy Turkowski[7]), Antoni (1869-1945, przed 1914 dyrektor Kasy Zaliczkowej w Łopatynie[8], potem sekretarz starostwa powiatu sanockiego[9])[10][6]. Był także stryjem Stanisława (1919-2010, duchowny) i Tadeusza (1923-2012, malarz), tj. synów Antoniego[10]. Ponadto był kuzynem ks. dr. Jana Mazanka (1856-1915, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej) i krewnym s. Urszuli Frankiewicz (1927-2009, przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego)[10].

Jeszcze pod nazwiskiem Turek w 1884 podjął naukę w C. K. Gimnazjum w Rzeszowie, gdzie w 1892 ukończył VIII klasę, a 1 września tego roku zdał egzamin dojrzałości (w jego klasie był m.in. Szczepan Koziarz, potem Szydelski, który także został księdzem)[11][12][2][4]. W trakcie nauki gimnazjalnej był utrzymywany przez wuja, prof.A. Pado[5]. Po maturze w 1892 wstąpił do Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu, które ukończył w 1896[4][5]. 15 lipca 1896 otrzymał sakrament święceń z rąk bp. Łukasza Soleckiego[5][13] i został duchownym rzymskokatolickim[3][10]. Podjął pracę kapłańską na obszarze diecezji przemyskiej[4]. Początkowo posługiwał jako wikary i katecheta w Gniewczynie od 1896 do 1899 oraz w Czukwi w 1899[10][4][5]. Od 1899 do 1902 był zastępcą katechety w Samborze (1899-1902)[10][4].

Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 12 sierpnia 1902 został mianowany pomocnikiem katechety w C. K. Gimnazjum w Sanoku[14][15]. Formalnie rozpoczął pracę w szkolnictwie 5 września 1902[1]. W kolejnych latach uczył religii w sanockim gimnazjum[16][17][18], w roku szkolnym 1906/1906, 1907/1908 uczył także języka łacińskiego[19][20], a ponadto współtworzył uczelnię wieczorną dla uczniów klas wyższych, której był opiekunem[21][15][3][10][3]. Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 25 lipca 1904 został mianowany egzaminowanym zastępcą nauczyciela w sanockim gimnazjum[22][23]. 19 października 1904 złożył egzamin[1]. Jesienią 1904 złożył egzamin na katechetów szkół średnich[24]. W kwietniu 1905 złożył egzamin konkursowy na proboszczów[25]. W okresie pracy w Sanoku był duszpasterzem w tamtejszej parafii Przemienienia Pańskiego[26]. W mieście był kapelanem Polskiego Związku Zawodowego Katolickich Robotników przy tamtejszej Fabryce Wagonów[3]. Należał do Towarzystwa Bursy Gimnazjalnej, był opiekunem Czytelni Wieczorowej dla uczniów[3]. Działał w Towarzystwo Pomocy Naukowej[27].

Pozostając katechetą gimnazjalnym od 1906 był doktorantem na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego[3][15][5][3]. Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 13 lutego 1908 otrzymał półroczny urlop z pracy w Gimnazjum w Sanoku (w jego miejsce powołano ks. Teofila Garbackiego)[28][29][30]. 5 grudnia 1908 na Uniwersytecie Lwowskim uzyskał stopień doktora teologii na podstawie pracy pt. Dzieje szkolnictwa ludowego w Galicji w okresie konkordatu 1855-1869. Diecezja Przemyska (promotorem był ks. prof. Jan Fijałek)[31][32][33][15][3][4][34].

Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 31 sierpnia 1908 w charakterze zastępcy nauczyciela katechety został przeniesiony do macierzystego C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie z dniem 1 września tego roku (zastępując ks. dr Bronisława Karakulskiego)[35][32][36][4][34]. W połowie 1909 został mianowany rzeczywistym nauczycielem katechetą[37]. W grudniu 1909 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim z tytułem c. k. profesora[38][39][34]. W kolejnych latach był tam katechetą[40][33][41][4].

Tuż po wybuchu I wojny światowej w dniu 26 sierpnia 1914 został sekretarzem w powołanym komitecie pomocy dla austriackiego Czerwonego Krzyża[42]. Następnie przebywał poza Rzeszowem od 19 września do 19 października 1914, potem od 31 października 1914 do 3 września 1915 (przebywał w Zakopanem i w Wiedniu), a od 20 grudnia 1914 w Baden, gdzie był katechetą na kursach gimnazjalnych, a generalnie udzielał się w działalności komitetów wychodźczych oraz jak kapłan i filantrop[43][44], natomiast dla polskich wygnańców z Sanoka, Liska, Turki i Lwowa, osiadłych w miejscowości Ober Hollabrunn, odprawiał nabożeństwa w miejscowym kościele[45]. Po powrocie do Rzeszowa podczas wojny został członkiem wydziału rzeszowskiego Książęco Biskupiego Komitetu Krakowskiego[46]. W jego ramach został członkiem zarządu Komitetu Opieki Nad Sierotami Wojennymi jako ekspozytury K.B.K. Opieki nad Dziećmi[47].

Z dniem 1 stycznia 1916 otrzymał VIII klasę rangi w zawodzie nauczycielskim[48][49] i kontynuował pracę katechety w rzeszowskim gimnazjum[50][51][52]. Przed 1918 został odznaczony austro-węgierskim Krzyżem Jubileuszowym dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych[52].

Profesorem I Gimnazjum w Rzeszowie, od 1923 o charakterze państwowym i noszącego imię ks. Stanisława Konarskiego, pozostawał także po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w latach 20. II Rzeczypospolitej[53][54][55][56]. W całym okresie swojej pracy w Rzeszowie (1908-1931) był dyrektorem Bursy Gimnazjalnej im. ks. Feliksa Dymnickiego[36][57], a przejściowo także jej prefektem (1925/1926)[58][4]. Prócz katechizowania i dyrektorowania bursą został także kierownikiem (zawiadowcą) przylegającego do gmachu szkoły kościoła popijarskiego, ustanowionego kaplicą gimnazjalną oraz zajął się jego restauracją, czyniąc starania w celu zdobycia funduszy na jego odnowę (organizował zbiorki pieniężne) i uzyskując dotację państwową[59][44] (np. w 1911 remontował dzwon[60][61], w 1931 zakupił nowe 12-głosowe organy do świątyni[62][44]). Został moderatorem (wzgl. opiekunem) założonego w 1922 w bursie koła Sodalicji Mariańskiej[63]. 12 czerwca 1932 poświęcono sztandar ofiarowany Sodalicji przez ks. Turkowskiego[64]. Ponadto tego był moderatorem Sodalicji Pań w Rzeszowie[44]. Pod koniec lat 20. zajmował się w gimnazjum także ruchem pod nazwą Opieka nad Ubogą Młodzieżą[65][66].

Jednocześnie od 1911 do 1927 był katechetą w Prywatnym Gimnazjum Żeńskim w Rzeszowie[67][4] oraz pełnił funkcję skarbnika zarządu Towarzystwa Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego[68][55][69]. Reskryptem Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego z 8 kwietnia 1929 otrzymał dekret ustalenia[70]. W rzeszowskim gimnazjum przepracował 23 lata jako katecheta[34]. W Rzeszowie przebywał 25 lat[10]. Z dniem 30 września 1931 został przeniesiony w stan spoczynku wskutek stwierdzonej przez komisję lekarską trwałej niezdolności do prawidłowego pełnienia służby[71][4]. Pozostał przy pracy kapłańskiej i nadał udzielał się jako duszpasterz i katecheta[3][10].

Był członkiem Towarzystwa Szkoły Ludowej w Rzeszowie[72]. 11 grudnia 1911 został przewodniczącym komisji odczytowej Związku Katolicko-Społecznego w Rzeszowie[73]. 4 października 1924 został członkiem wydziału Towarzystwa Kasynowego w Rzeszowie[74]. Na początku 1926 został wybrany do składu rady nadzorczej założonego wówczas Banku Ziemi Rzeszowskiej o charakterze spółdzielni[75]. Udzielał się jako kapelan harcerstwa[3]. Był członkiem Rady Naczelnej Organizacji Umysłowo Pracujących i ich Współpracowników w Rzeszowie[4]. Należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[3].

Po opuszczeniu Rzeszowa w roku szkolnym 1931/32 sprawował stanowisko dyrektora Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego Sióstr Boromeuszek w Łańcucie[3][4]. Od 1932 do 1946 posługiwał we Lwowie[3][10]. Tam od 1932 do 1935 był wikariuszem parafii św. Marii Magdaleny[3][4]. Pracował jako katecheta w prywatnych gimnazjach: Sióstr de Notre Dame (1932-1935), Sióstr Sacre Coeur i szkole Milskiej i Makowieckiej (1935-1939)[3]. Działał w Towarzystwie Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych we Lwowie[3][34].

Podczas II wojny światowej pozostawał we Lwowie[3]. Zmuszony nakazem wyjazdu w czerwcu 1946 wyjechał ze Lwowa i przybył do Krakowa[3]. W tym mieście pozostał do końca życia[3][10][76].

Przed 1913 został obdarzony tytułem kanonika honorowego[33]. Przed 1917 otrzymał tytuł Expositorium Canonicale[50]. Latem 1920 otrzymał przywilej noszenia Rokiety i Mantoletu[77][13]. W 1954 uczestniczył w procesie beatyfikacyjnym bp. Józefa Sebastiana Pelczara[3].

Przez ostatnie ok. siedem / osiem lat życia, wskutek paraliżu poruszał się na wózku inwalidzkim[15][3][10]. W końcowym okresie pracy kapłańskiej posługiwał w kościele Zmartwychwstania Pańskiego przy ul. Łobzowskiej w Krakowie (na mocy indultu prymasa sprawował msze święte w pozycji siedzącej)[10]. 15 lipca 1956 obchodził jubileusz 60 rocznicy święceń kapłańskich, a pięć lat później 65 rocznicę[10]. Specjalizował się w językach wschodnich: aramejskim i arabskim[15]. U schyłku życia nadal dokształcał się w językach obcych, których opanował siedem[10] (w tym włoski, francuski, niemiecki, hiszpański, angielski, rumuński[34]). Prywatnie podróżował po wielu krajach[34]. Zamieszkiwał przy ulicy Batorego 9, a w mieszkaniu był odwiedzany m.in. przez bp. Karola Wojtyłę[10][34].

Zmarł 9 sierpnia 1962[3][10][4][44]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu w Głogowie (kwatera IIIa)[3][44][6].

Uchwałą Rady Miasta i Gminy Głogowa Małopolskiego z 30 sierpnia 2000 jedna z ulicy w tym mieście nazwano imieniem ks. Maurycego Turkowskiego[44]. W 1972 w Rzymie ukazała się praca pt. Ks. M. Turkowski autorstwa W. Urbana[78].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Pieśni kościelne z dodatkiem modlitw pogrzebowych i ministrantury dla młodzieży gimnazjalnej, cz. 1 (1926, Rzeszów)[3]
  • Pieśni kościelne z dodatkiem Drogi Krzyżowej i Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa dla młodzieży gimnazjalnej (1926 Rzeszów)[3]
  • Sprawozdanie Dyrekcji Bursy Gimnazjalnej im. X. F. Dymnickiego w Rzeszowie za czas od 1 września 1913 do 31 sierpnia 1931 (1931, Rzeszów)[3]
  • Spis księży rodaków głogowskich (1952, Kraków; rękopis)[79]
  • Ks. Wincenty Padewicz (1952, Kraków; rękopis)[78]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Pierwotnie nazywał się Maurycy Henryk Turek i pod takim nazwiskiem ukończył gimnazjum. W ewidencji kościelnej diecezji przemyskiej był określany w języku łacińskim jako „Mauritius Turkowski”. W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Moritz Turkowski”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 96.
  2. ↑ a b c Spis maturzystów w latach 1860–1938. W: Sprawozdanie Dyrekcji I Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1937/38. Rzeszów: 1938, s. LXIII.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa Andrzej Motyka. Biografie duszpasterzy. Ks. Turkowski Maurycy (1873-1962). „Zwiastowanie”. Nr 2, s. 61-63, 2003. Kuria Diezecjalna w Rzeszowie. ISSN 1426-1790.  Andrzej Motyka: Turkowski Maurycy, Ks., (1873-1962). diecezja.rzeszow.pl/. [dostęp 2020-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)].
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Tadeusz Ochenduszko: Leksykon nauczycieli i wychowanków I Gimnazjum i Liceum w Rzeszowie urodzonych pomiędzy XVII wiekiem a 1945 rokiem (2015). Tomasz Tokarski. 2015-02-07. [dostęp 2020-03-16].
  5. ↑ a b c d e f g Kapłani głogowscy 2011 ↓, s. 56.
  6. ↑ a b c Anna Kotula-Sowa, Łukasz Kleska: Cmentarz Rzymskokatolicki w Głogowie Małopolskim „Na Piasku”. Głogów Małopolski: 2010, s. 61, 63, 164. ISBN 978-83-931644-1-7.
  7. ↑ Kronika. Z życia towarzyskiego. „Express Jarosławski”. Nr 46, s. 2, 16 listopada 1929. 
  8. ↑ Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 oraz Album pamiątkowe. Cz. 3. Prowincya i Bukowina. Wiedeń: 1915, s. 543.
  9. ↑ Antoni Paweł Turkowski. cmentarzsanok.zetohosting.pl/. [dostęp 2020-03-16].
  10. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Stefan Wójcik. Ks. infułat dr Stanisław Turkowski. Lwowski duszpasterz na Dolnym Śląsku. „Rocznik Sanocki”. Tom VIII, s. 100-101, 2001. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  11. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1892. Rzeszów: 1892, s. 43.
  12. ↑ Kronika. Zjazd koleżeński. „Głos Rzeszowski”. Nr 29, s. 3, 14 lipca 1912. 
  13. ↑ a b Schematismus Universi Venerabilis Cleri saecularis et regularis Dioecesis Premisliensis rit. lat. pro Anno Domini 1937. Przemyśl: 1937, s. 182, 183, 212,.
  14. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi”. Nr 29, s. 397, 27 sierpnia 1902. 
    •22. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1902/1903. Sanok: 1903, s. 4.
    •Kronika. Mianowania i przeniesienia. „Tygodnik Samborsko-Drohobycki”. Nr 36, s. 2, 7 września 1902. 
  15. ↑ a b c d e f Józef Stachowicz: Nasi profesorowie na zjeździe. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 90.
  16. ↑ 22. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1902/1903. Sanok: 1903, s. 3.
  17. ↑ 23. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1903/1904. Sanok: 1904, s. 3.
  18. ↑ 24. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1904/1905. Sanok: 1905, s. 3.
  19. ↑ 25. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1905/1906. Sanok: 1906, s. 3.
  20. ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: 1907, s. 3.
  21. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 3.
  22. ↑ 24. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1904/1905. Sanok: 1905, s. 5.
  23. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi”. Nr 19, s. 361, 27 lipca 1904. 
  24. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 11, s. 347, Listopad 1904. 
  25. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych w kwietniu. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 5, s. 158, Maj 1905. 
  26. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1903. Przemyśl: 1902, s. 229.
    •Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1905. Przemyśl: 1904, s. 243.
    •Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1906. Przemyśl: 1905, s. 243.
    •Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1907. Przemyśl: 1906, s. 243.
    •Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1908. Przemyśl: 1907, s. 244.
  27. ↑ Kronika. Towarzystwo pomocy naukowej. „Gazeta Sanocka”. Nr 132, s. 3, 8 lipca 1906. 
  28. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 7.
  29. ↑ Kronika. Wiadomości dyecezyalne. „Echo Przemyskie”. Nr 20, s. 2, 8 marca 1908. 
  30. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 4, s. 161, Kwiecień 1908. 
  31. ↑ Kronika. Wiadomości dyecezyalne. „Głos Rzeszowski”. Nr 51, s. 2, 20 grudnia 1908. 
  32. ↑ a b Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 11/12, s. 397, Listopad/grudzień 1908. 
  33. ↑ a b c Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Rzeszowie za rok szkolny 1912. Rzeszów: 1917, s. 42.
  34. ↑ a b c d e f g h Kapłani głogowscy 2011 ↓, s. 57.
  35. ↑ Kronika. Wiadomości dyecezyalne. „Głos Rzeszowski”. Nr 36, s. 2, 6 września 1908. 
    •Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi”. Nr 22, s. 346, 3 września 1908. 
    •XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 4.
    •Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. I Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1909. Rzeszów: 1909, s. 7.
  36. ↑ a b Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 12, s. 655, 657, 671, Grudzień 1911. 
  37. ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 25, s. 3, 20 czerwca 1909. 
  38. ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 52, s. 3, 26 grudnia 1909. 
  39. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. I Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1910. Rzeszów: 1910, s. 7.
  40. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. I Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1909. Rzeszów: 1909, s. 5.
    •Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. I Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1910. Rzeszów: 1910, s. 5.
    •Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Rzeszowie za rok szkolny 1911. Rzeszów: 1911, s. 5.
    •Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Rzeszowie za rok szkolny 1912. Rzeszów: 1912, s. 3.
  41. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Rzeszowie za rok szkolny 1914. Rzeszów: 1914, s. 4.
  42. ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. „Głos Rzeszowski”. Nr 29, s. 2, 30 sierpnia 1914. 
  43. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Rzeszowie za rok szkolny 1916. Rzeszów: 1916, s. 10.
    •Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 oraz Album pamiątkowe. Cz. 3. Prowincya i Bukowina. Wiedeń: 1915, s. 118.
  44. ↑ a b c d e f g Kapłani głogowscy 2011 ↓, s. 58.
  45. ↑ Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 oraz Album pamiątkowe. Cz. 3. Prowincya i Bukowina. Wiedeń: 1915, s. LI.
  46. ↑ Vademecum w sprawach pomocy wojennej dla Rzeszowa i okolicy. „Głos Rzeszowski”. Nr 14, s. 2, 26 marca 1916. 
    •Kronika. Z tygodnia K. B. K. w Rzeszowie. „Głos Rzeszowski”. Nr 7, s. 1, 17 lutego 1918. 
    •Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 10, s. 1, 10 marca 1918. 
  47. ↑ Vademecum w sprawach pomocy wojennej dla Rzeszoa i okolic. „Głos Rzeszowski”. Nr 53, s. 2, 24 grudnia 1916. 
  48. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Rzeszowie za rok szkolny 1916. Rzeszów: 1916, s. 25.
  49. ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. „Głos Rzeszowski”. Nr 4, s. 3, 16 stycznia 1916. 
  50. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Rzeszowie za rok szkolny 1917. Rzeszów: 1917, s. 13.
  51. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Rzeszowie za rok szkolny 1918. Rzeszów: 1918, s. 10.
  52. ↑ a b Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1020.
  53. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Rzeszowie za rok szkolny 1919. Rzeszów: 1919, s. 10.
  54. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji I. Gimnazjum Państwowego w Rzeszowie za rok 1920/21. Rzeszów: 1921, s. 3.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego I Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1922/23. Rzeszów: 1923, s. 2.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego I Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1923/24. Rzeszów: 1924, s. 2.
    •Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Lwów/Warszawa: Książnica Polska, 1924, s. 322.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego I Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1924/25. Rzeszów: 1925, s. 3.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1925/26. Rzeszów: 1926, s. 3.
  55. ↑ a b Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 154, 155.
  56. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1926/27. Rzeszów: 1927, s. 3.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1927/28. Rzeszów: 1928, s. 4.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1928/29. Rzeszów: 1929, s. 4.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1929/30. Rzeszów: 1930, s. 4.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1930/31. Rzeszów: 1931, s. 4.
  57. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. I Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1909. Rzeszów: 1909, s. 23-24.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego I Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1922/23. Rzeszów: 1923, s. 12.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego I Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1923/24. Rzeszów: 1924, s. 12.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego I Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1924/25. Rzeszów: 1925, s. 14.
  58. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1925/26. Rzeszów: 1926, s. 15.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1926/27. Rzeszów: 1927, s. 15.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1927/28. Rzeszów: 1928, s. 17.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1929/30. Rzeszów: 1930, s. 14.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1930/31. Rzeszów: 1931, s. 15.
    •Maurycy Turkowski: Sprawozdanie Dyrekcji Bursy Gimnazjalnej im. X. F. Dymnickiego w Rzeszowie za czas od 1 września 1913 do 31 sierpnia 1931. Rzeszów: 1931, s. 1-62.
  59. ↑ Kilka uwag i Rzeszowie i Zawoi. „Głos Rzeszowski”. Nr 39, s. 3, 24 września 1911. 
    •Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 9, s. 1, 3 marca 1918. 
    •Kronika. Składka na kościół gimnazyalny w Rzeszowie. „Głos Rzeszowski”. Nr 16, s. 2, 18 kwietnia 1920. 
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Gimnazjum Państwowego w Rzeszowie za rok 1920/21. Rzeszów: 1921, s. 3, 4.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego I Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1922/23. Rzeszów: 1923, s. 5.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1926/27. Rzeszów: 1927, s. 5.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1927/28. Rzeszów: 1928, s. 6.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1928/29. Rzeszów: 1929, s. 6.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1929/30. Rzeszów: 1930, s. 5.
  60. ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 31, s. 5, 30 lipca 1911. 
  61. ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”. Nr 31, s. 3, 1 października 1911. 
  62. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1930/31. Rzeszów: 1931, s. 6.
  63. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego I Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1922/23. Rzeszów: 1923, s. 10.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego I Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1924/25. Rzeszów: 1925, s. 11.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1926/27. Rzeszów: 1927, s. 13.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1929/30. Rzeszów: 1930, s. 13.
    •Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1930/31. Rzeszów: 1931, s. 14.
  64. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1931/32. Rzeszów: 1932, s. 14.
  65. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1928/29. Rzeszów: 1929, s. 16.
  66. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1930/31. Rzeszów: 1931, s. 15-16.
  67. ↑ Prywatne gimnazyum realne żeńskie w Rzeszowie. „Głos Rzeszowski”. Nr 29, s. 2, 14 lipca 1912. 
    •Sprawozdanie Kierownictwa i Zarządu Prywatnego Gimnazyum Realnego Żeńskiego w Rzeszowie. Rzeszów: 1912, s. 9.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego żeńskiego Gimnazjum realnego w Rzeszowie z prawami szkół publicznych za lata szkolne: 1911-12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20. Rzeszów: 1920, s. 5, 6, 8, 15, 19, 22, 26.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok 1921/1922. Rzeszów: 1922, s. 4.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok 1923/1924. Rzeszów: 1924, s. 4.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok 1924/1925. Rzeszów: 1925, s. 4.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1925/26. Rzeszów: 1926, s. 4.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1928/29 i 1929/30. Rzeszów: 1930, s. 4, 15.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1935/36. Rzeszów: 1936, s. 8, 14, 17.
  68. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego żeńskiego Gimnazjum realnego w Rzeszowie z prawami szkół publicznych za lata szkolne: 1911-12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20. Rzeszów: 1920, s. 13, 19, 29.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok 1921/1922. Rzeszów: 1922, s. 11.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok 1923/1924. Rzeszów: 1924, s. 13.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok 1924/1925. Rzeszów: 1925, s. 6.
    •Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1925/26. Rzeszów: 1926, s. 15.
  69. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1935/36. Rzeszów: 1936, s. 12.
  70. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1928/29. Rzeszów: 1929, s. 5.
  71. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1931/32. Rzeszów: 1932, s. 5.
    •Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 12, s. 707, 25 grudnia 1931. 
    •Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 8/9, s. 360, Sierpień/wrzesień 1931. 
  72. ↑ Sprawozdanie Zarządu Koła Rzeszowskiego „Towarzystwa Szkoły Ludowej” za rok administracyjny 1909. Rzeszów: 1910, s. 29.
  73. ↑ Ze związku katolicko-społecznego. „Głos Rzeszowski”. Nr 6, s. 3, 4 lutego 1912. 
  74. ↑ Z Towarzystwa Kasynowego w Rzeszowie. „Ziemia Rzeszowska i Jarosławska”. Nr 44, s. 3, 31 października 1924. 
  75. ↑ Kronika rzeszowska. Bank ziemi rzeszowskiej – spółdzielnia. „Ziemia Rzeszowska i Jarosławska”. Nr 6, s. 6, 6 lutego 1926. 
  76. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 149.
  77. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 7/8, s. 91, Lipiec/sierpień 1920. 
  78. ↑ a b Kapłani głogowscy 2011 ↓, s. 110.
  79. ↑ Kapłani głogowscy 2011 ↓, s. 5, 6, 16, 110.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maurycy_Turkowski&oldid=73545360”