Maurycy Moszkowski

Maurycy Moszkowski
(niem.) Moritz Moszkowski
Ilustracja
Maurycy Moszkowski (ok. 1880)
Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1854
Wrocław

Pochodzenie

żydowskie

Data i miejsce śmierci

4 marca 1925
Paryż

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista, pedagog

podpis

Maurycy Moszkowski, Moritz Moszkowski (ur. 23 sierpnia 1854 we Wrocławiu, zm. 4 marca 1925 w Paryżu) – niemiecki kompozytor, pianista i pedagog pochodzenia żydowskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Istnieją spory co do jego narodowości. Podaje się w niektórych publikacjach narodowość polską lub pochodzenie żydowskie. Jego rodzice przybyli do Wrocławia z Pilicy koło Zawiercia w roku 1852. Zyskał sławę jako wirtuoz, mniej znane są jego dokonania kompozytorskie. Był młodszym bratem pisarza Aleksandra Moszkowskiego. Skomponował kilkaset utworów wirtuozowskich (głównie na fortepian). Utwory te były w owych czasach chętnie grywane przez znanych pianistów.

Studiował w Dreźnie oraz w konserwatorium w Berlinie. Tam zadebiutował jako pianista w roku 1873. Został pedagogiem tejże Akademii w wieku zaledwie 18 lat. W 1897 roku zamieszkał w Paryżu, a w 1899 został członkiem Berlińskiej Akademii Sztuk.

Kompozycje[edytuj | edytuj kod]

Maurycy Moszkowski
  • 1892: Boabdil, ostatni król Maurów (Opera w 3 aktach)
  • 1896: Laurin (Balet)
  • Op. 3 Koncert fortepianowy h-moll
  • Op. 10 Nr 1 Melodia
  • Op. 10 Nr 3 Mazurek
  • Op. 11 Polonez
  • Op. 12 Tańca hiszpańskie
  • Op. 15 Nr 1 Serenada
  • Op. 16 Ballada g-moll
  • Op. 17 Nr 2 Menuet
  • Op. 18 Etiuda
  • Op. 19 „Jeanne d'Arc”
  • Op. 25 pięć utworów, tańce niemieckie na duet fortepianowy
  • Op. 30 Koncert skrzypcowy C-dur
  • Op. 36 8 utworów charakterystycznych (na fortepian)
  • Op. 43 Polskie tańce ludowe na duet fortepianowy
  • Op. 58 Nr 3 Près du Berceau
  • Op. 59 Koncert fortepianowy E-dur op. 53
  • Op. 65 Nowe tańce hiszpańskie na duet fortepianowy
  • Op. 71 Suita na dwoje skrzypiec i fortepian
  • Op. 72 15 etiud wirtuozowskich
  • Op. 77 Romance sans paroles
  • Op. 83 Sześć utworów
    • Nr 1 Elégia
    • Nr 2 Sur l'Eau
    • Nr 3 Vieux Pastel
    • Nr 4 Canon
    • Nr 5 Chanson populaire
    • Nr 6 Chanson napolitaine
  • Op. 85 Preludium i fuga na orkiestrę smyczkową
  • Op. 89 Nr 2 Valse mignonne
  • Op. 91 Pięć małych etiud
  • Op. 92 Etiudy na lewą rękę
  • Etiuda Nr 11 As-dur
  • Valse brillante
  • bez nr opusu Valse mignonne

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Meyers Lexikon, t. 8. Bibliographisches Institut, Leipzig 1928 ss. 782-783

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]