Mauritz Johan von Nassau-Siegen

Mauritz Johan von Nassau-Siegen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1604
Dillenburg

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1679
Bedburg-Hau

Gubernator Generalny holenderskiej Brazylii
Okres

od 25 stycznia 1636
do 1644

Multimedia w Wikimedia Commons

Mauritz Johan von Nassau-Siegen (ur. 17 czerwca 1604 w Dillenburgu, zm. 20 grudnia 1679 w Bedburg-Hau) – holenderski gubernator generalny holenderskiej Brazylii, książę Nassau.

Był wnukiem Johana VI von Nassau-Dillenburg, młodszego brata Wilhelma I Orańskiego. Ukończył uniwersytety w Bazylei i Genewie. W okresie wojny trzydziestoletniej był dowódcą regimentu[1].

W służbie Kompanii Zachodnioindyjskiej[edytuj | edytuj kod]

W latach 1636-1644 pełnił funkcję gubernatora generalnego posiadłości holenderskich w Brazylii. Równocześnie objął dowództwo wojsk lądowych i floty Zjednoczonych Prowincji oraz Kompanii Zachodnioindyjskiej, co nastąpiło podczas trwania rozejmu w wojnie Holandii i Francji przeciwko Hiszpanii[1].

25 stycznia 1636 hr. Nassau wyruszył na 12 okrętach z 2700 żołnierzami i 40 uczonymi, na kampanię wojenną do Pernambuco. Tam dołączył do 6-tysięcznej armii znajdującej się pod komendą pułkownika Sigismunda von Schkoppego i płk Krzysztofa Arciszewskiego. Przeciwnikiem Holendrów były wojska hrabiego Bagnuolo, stacjonujące w forcie Porto Calvo na pograniczu kapitanii Pernambuco i Bahii. Po skoncentrowaniu wszystkich holenderskich oddziałów Nassau zaatakował pozycje Bagnuolo i po dwutygodniowym oblężeniu zmusił go do kapitulacji[1].

W 1639 obie strony konfliktu wysłały przeciw sobie silne floty, które starły się w 1640, w pobliżu wyspy Itamaracá na północ od Pernambuco. Po czterech dniach flota holenderska dowodzona przez admirała Willema Loosa pokonała siły hiszpańsko-portugalskie. W 1641 podpisano w Hadze zawieszenie broni[1].

Dalsza działalność w Brazylii[edytuj | edytuj kod]

Po rozejmie hr. Nassau zajął się zarządzaniem obszarem kolonii, ogłaszając na jej terytorium swobody religijne i nawiązując dobre stosunki z Indianami; otoczył też opieką portugalskich plantatorów trzciny cukrowej, popierał żydowskich i holenderskich kupców. Wobec niedostatku czarnych niewolników, którzy podczas wojny zbiegli do dżungli w rejony rzeki São Francisco i utworzyli republikę Palmares, zorganizował wyprawę do Angoli po nowych niewolników. Za jego rządów wiele fortów zostało odbudowanych lub wzmocnionych, ożył handel ze Starym Kontynentem (głównie melasą i drewnem). W Recife jako stolicy Nowej Holandii gubernator założył nowe miasto na wysepce Antonio Vaz, nazwane na jego cześć Mauritsstad, gdzie wybudowano pałac Vrijburg z ogrodem botanicznym i zoologicznym. Wspierał wielu naukowców, m.in. przyrodnika Wilhelma Piso i Georga Marggrafa, autorów dzieła Historia naturalis Brasiliae, czy historyka Caspara Berlaeusa, autora Rerum per octenium in Brasilia[1].

W 1644 zrezygnował z funkcji gubernatora z powodu redukcji wydatków Kompanii na cele wojenne i powrócił do Europy a jego miejsce zajął Sigismund von Schkoppe[1].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Na jego część nazwano rodzaj palm Mauritia[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Mickiewicz 1996 ↓, s. 116-117.
  2. ↑ Andrew Henderson, Gloria Galeano, Rodrigo Bernal: Field Guide to the Palms of the Americas. Princeton University Press, 1995, s. 69. ISBN 978-0-691-60694-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mauritz_Johan_von_Nassau-Siegen&oldid=72667596”