Matthijs Büchli

Matthijs Büchli
Ilustracja
Matthijs Büchli (2018)
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1992
Haarlem

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Igrzyska olimpijskie
złoto Tokio 2020 Sprint druż.
srebro Rio de Janeiro 2016 Keirin
Mistrzostwa świata
złoto Apeldoorn 2018 Sprint druż.
złoto Pruszków 2019 Sprint druż.
złoto Pruszków 2019 Keirin
złoto Berlin 2020 Sprint druż.
srebro Hongkong 2017 Sprint druż.
srebro Londyn 2016 Sprint druż.
brąz Mińsk 2013 Keirin
brąz Cali 2014 Keirin

Matthijs Büchli (ur. 13 grudnia 1992 w Haarlemie) − holenderski kolarz torowy, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Matthijs Büchli osiągnął w 2007 roku, kiedy został mistrzem kraju w omnium w kategorii juniorów. Rok później zwyciężył w sprincie i wyścigu na 1 km, a w 2012 roku został mistrzem Holandii seniorów w sprincie indywidualnym. W 2013 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Mińsku, gdzie rywalizację w keirinie ukończył na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Brytyjczyk Jason Kenny oraz Niemiec Maximilian Levy. Wynik ten powtórzył na mistrzostwach świata w Cali w 2014 roku, gdzie lepsi byli tylko Francuz François Pervis oraz Kolumbijczyk Fabián Puerta. Kolejny medal wywalczył podczas mistrzostw świata w Londynie w 2016 roku, gdzie razem z kolegami z reprezentacji zajął drugie miejsce w sprincie drużynowym. W tej samej konkurencji zdobywał następnie srebro na MŚ w Hongkongu (2017) i złoto podczas MŚ w Apeldoorn (2018), MŚ w Pruszkowie (2019) i MŚ w Berlinie (2020). W 2019 roku zdobył także złoto w keirinie, wyprzedzając Japończyka Yudai Nittę i Niemca Stefana Böttichera.

Wystartował na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 roku, zdobywając srebrny medal w keirinie. Rozdzielił tam Jasona Kenny'ego i Azizulhasniego Awanga z Malezji. Był też szósty w sprincie drużynowym. Podczas igrzysk olimpijskich w Tokio razem z kolegami z reprezentacji zwyciężył w sprincie drużynowym, a w keirinie był dziewiętnasty.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]