Mary Joe Fernández

Mary Joe Fernández

Mary Joe Fernández, US Open 2010
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1971 Dominikana
Wzrost	175 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	1986
Zakończenie kariery	2000
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	7 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	4 (22 października 1990)
Australian Open	F (1990, 1992)
Roland Garros	F (1993)
Wimbledon	SF (1991)
US Open	SF (1990, 1992)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	19 WTA, 0 ITF[a]
Najwyżej w rankingu	4 (18 lutego 1991)
Australian Open	W (1991)
Roland Garros	W (1996)
Wimbledon	SF (1991, 1993)
US Open	F (1989)
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Barcelona 1992 tenis ziemny singel złoto Barcelona 1992 tenis ziemny debel złoto Atlanta 1996 tenis ziemny debel
Multimedia w Wikimedia Commons

Mary Joe Fernández, zamężna Godsick (ur. 19 sierpnia 1971 w Santo Domingo) – amerykańska tenisistka, występująca na światowych kortach od 1986 do 2000 roku, finalistka Australian Open 1990, Australian Open 1992 i French Open 1993 w grze pojedynczej, mistrzyni Australian Open 1991 i French Open 1996 w grze podwójnej, triumfatorka Mistrzostw WTA 1996 w grze podwójnej, klasyfikowana w rankingu WTA na 4. miejscu w grze pojedynczej (1990) i na 4. miejscu w grze podwójnej (1991), brązowa medalistka letnich igrzysk olimpijskich w grze pojedynczej (1992), dwukrotna mistrzyni olimpijska w grze podwójnej (1992, 1996), zdobywczyni Pucharu Federacji 1996 wraz z drużyną Stanów Zjednoczonych, reprezentantka Stanów Zjednoczonych w Pucharze Hopmana. Tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem. Od 2008 kapitan reprezentacji Stanów Zjednoczonych w Pucharze Federacji.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Praworęczna reprezentantka USA, z bekhendem oburęcznym, pochodzi z rodziny wielonarodowej – ojciec (prawnik) urodził się w Hiszpanii, matka (agentka handlu nieruchomości) jest Kubanką. Fernández ma za sobą udaną karierę juniorską, z kilkoma krajowymi tytułami mistrzowskimi oraz czterema zwycięstwami w prestiżowym turnieju Orange Bowl, nazywanym nieoficjalnymi mistrzostwami świata juniorów. W 1985 jako 14-latka stała się najmłodszą zawodniczką w historii turnieju US Open, która przeszła rundę w turnieju głównym (osiem dni po czternastych urodzinach pokonała Sarę Gomer). Rok później przyjęła status tenisistki zawodowej.

Pierwsze zwycięstwo turniejowe w dorosłym tenisie odniosła w 1990, wygrywając turniej w Tokio; w drodze do końcowego sukcesu pokonała m.in. Helenę Sukovą, Manuelę Maleewą i Amy Frazier. Kilka miesięcy później wygrała turniej halowy w Filderstadt (zarówno w singlu, jak i deblu). Również w 1990 po raz pierwszy dotarła do finału turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej; w Australian Open w decydującym meczu nie sprostała Niemce Steffi Graf (3:6, 4:6). Sezon 1990 zakończyła na 4. miejscu w rankingu światowym, co stanowiło jej najwyższe miejsce w karierze. Po raz drugi była w finale Australian Open w 1992, tym razem ulegając w decydującym meczu Monice Seles (2:6, 3:6). Również w Australian Open, ale w 1991, zaliczyła pierwsze wielkoszlemowe zwycięstwo, sięgając po tytuł w deblu w parze z Patty Fendick.

Szczególne miejsce w karierze Fernández zajmuje turniej French Open w 1993. Nie tylko osiągnęła trzeci finał singlowy w Wielkim Szlemie (tym razem przegrywając z Graf w trzech setach), ale przede wszystkim zapisała się w pamięci kibiców niezwykłym odwróceniem losów spotkania w ćwierćfinale; jej przeciwniczka Argentynka Gabriela Sabatini nie wykorzystała prowadzenia 6:1, 5:1 i pięciu piłek meczowych, by ostatecznie przegrać 1:6, 7:6, 10:8. W półfinale Fernández pokonała wyżej notowaną Hiszpankę Arantxę Sánchez Vicario.

W ciągu kariery wygrała siedem turniejów zawodowych w singlu, m.in. dwukrotnie duży turniej w Indian Wells. Odniosła wiele zwycięstw nad wysoko notowanymi rywalkami, m.in. Janą Novotną, Mary Pierce, Conchitą Martínez, Sereną Williams, Amandą Coetzer. Jeden raz pokonała Seles, nie udało się jej natomiast nigdy wygrać z Graf (17 porażek) i Navraátilovą (8 porażek). Wystąpiła w siedmiu edycjach turnieju Masters (WTA Tour Championships) w grze pojedynczej (półfinalistka w 1990), poza finałami wielkoszlemowymi zaliczyła sześć półfinałów (ostatni w Australian Open w 1997), dochodząc co najmniej do półfinału w każdym z czterech turniejów (w 1991 na Wimbledonie).

Jako deblistka wygrała łącznie dziewiętnaście turniejów, osiągając ponadto dwadzieścia cztery finały. Wraz z Lindsay Davenport otrzymała tytuł mistrzyni świata Międzynarodowej Federacji Tenisowej (ITF) w 1996, dzięki wygranej w t.r. French Open oraz trzech innych turniejów (w tym Masters) i finałowi w Australian Open. Wystąpiła w trzech turniejach Masters deblistek.

Ma na koncie także sukcesy jako reprezentantka USA. Startowała dwukrotnie w igrzyskach olimpijskich, zarówno w Barcelonie (1992), jak i Atlancie (1996) sięgając po złoto w deblu, w parze z Gigi Fernández (zbieżność nazwisk przypadkowa). W 1992 była także brązową medalistką w grze pojedynczej; w 1996 początkowo miała startować tylko w deblu, ale po wycofaniu się kilku rywalek została dopuszczona także do turnieju singlowego i dotarła aż do półfinału; walkę o brąz przegrała z Czeszką Novotną. Poza olimpiadami broniła barw USA w Pucharze Federacji (1991, 1994-1999), przyczyniając się do zdobycia trofeum w 1996.

Ostatnie zwycięstwa turniejowe odniosła w 1997, zarówno w grze pojedynczej (German Open w Berlinie, pokonała m.in. Novotną, Pierce i Kurnikową), jak i deblu (Madryt, z Sánchez Vicario). Kontynuowała karierę jeszcze przez dwa lata, ale po odniesieniu poważnej kontuzji w 1999 zdecydowała się na przejście na sportową emeryturę rok później. Zajmuje się m.in. komentowaniem tenisa w telewizji. W sierpniu 1997 wyszła za mąż (za Bobby’ego Bancka).

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

      F, przegrana w finale

      SF, przegrana w półfinale

      QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Występy w grze podwójnej w turniejach legend[edytuj | edytuj kod]

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 16 (7–9)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	15 października 1989	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Gabriela Sabatini	6:7(5), 4:6
Finalistka	2.	27 stycznia 1990	Australian Open	Twarda	Steffi Graf	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	30 września 1990	Tokio (Nichirei)	Dywanowa (hala)	Amy Frazier	3:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	2.	21 października 1990	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Barbara Paulus	6:1, 6:3
Finalistka	3.	21 kwietnia 1991	Houston	Ceglana	Monica Seles	4:6, 3:6
Finalistka	4.	22 września 1991	Tokio (Nichirei)	Twarda	Monica Seles	1:6, 1:6
Finalistka	5.	26 stycznia 1992	Australian Open	Twarda	Monica Seles	2:6, 3:6
Finalistka	6.	9 lutego 1992	Essen	Dywanowa (hala)	Monica Seles	0:6, 3:6
Zwyciężczyni	3.	28 lutego 1993	Indian Wells	Twarda	Amanda Coetzer	3:6, 6:1, 7:6(6)
Finalistka	7.	5 czerwca 1993	French Open	Ceglna	Steffi Graf	6:4, 2:6, 4:6
Finalistka	8.	16 stycznia 1994	Sydney	Twarda	Kimiko Date	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	4.	22 maja 1994	Strasburg	Ceglana	Gabriela Sabatini	2:6, 6:4, 6:0
Zwyciężczyni	5.	5 marca 1995	Indian Wells	Twarda	Natalla Zwierawa	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	6.	22 października 1995	Brighton	Dywanowa (hala)	Amanda Coetzer	6:4, 7:5
Finalistka	9.	23 czerwca 1996	Eastbourne	Trawiasta	Monica Seles	0:6, 2:6
Zwyciężczyni	7.	18 maja 1997	Berlin	Ceglana	Mary Pierce	6:4, 6:2

Gra podwójna 43 (19–24)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	5 lutego 1989	Tokio	Dywanowa (hala)	Claudia Kohde-Kilsch	Katrina Adams Zina Garrison	3:6, 6:3, 6:7(5)
Finalistka	2.	19 marca 1989	Boca Raton	Twarda	Jo Durie	Jana Novotná Helena Suková	4:6, 2:6
Finalistka	3.	13 sierpnia 1989	Los Angeles	Twarda	Claudia Kohde-Kilsch	Martina Navrátilová Wendy Turnbull	2:5 krecz
Finalistka	4.	8 września 1989	US Open	Twarda	Pam Shriver	Hana Mandlíková Martina Navrátilová	7:5, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	24 września 1989	Dallas	Dywanowa (hala)	Betsy Nagelsen	Elise Burgin Rosalyn Fairbank	7:6(5), 6:3
Finalistka	5.	27 stycznia 1990	Australian Open	Twarda	Patty Fendick	Jana Novotná Helena Suková	6:7(5), 6:7(6)
Zwyciężczyni	2.	30 września 1990	Tokio (Nichirei)	Dywanowa (hala)	Robin White	Gigi Fernández Martina Navrátilová	4:6, 6:3, 7:6(4)
Zwyciężczyni	3.	21 października 1990	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Zina Garrison	Mercedes Paz Arantxa Sánchez Vicario	7:5, 6:3
Finalistka	6.	11 listopada 1990	Worcester	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	Gigi Fernández Helena Suková	6:3, 3:6, 3:6
Zwyciężczyni	4.	26 stycznia 1991	Australian Open	Twarda	Patty Fendick	Gigi Fernández Jana Novotná	7:6(4), 6:1
Finalistka	7.	3 lutego 1991	Tokio	Dywanowa (hala)	Robin White	Kathy Jordan Elizabeth Smylie	6:4, 0:6, 3:6
Zwyciężczyni	5.	24 marca 1991	Miami	Twarda	Zina Garrison	Gigi Fernández Jana Novotná	7:5, 6:2
Finalistka	8.	21 kwietnia 1991	Huston	Ceglana	Patty Fendick	Jill Hetherington Kathy Rinaldi	1:6, 6:2, 1:6
Zwyciężczyni	6.	21 września 1991	Tokio (Nichirei)	Twarda	Pam Shriver	Carrie Cunningham Laura Arraya	6:3, 6:3
Finalistka	9.	17 listopada 1991	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Zina Garrison	Łarysa Neiland Jana Novotná	2:6, 4:6}
Finalistka	10.	12 stycznia 1992	Sydney	Twarda	Zina Garrison	Arantxa Sánchez Vicario Helena Suková	6:7(4), 7:6(4), 2:6
Finalistka	11.	26 stycznia 1992	Australian Open	Twarda	Zina Garrison	Arantxa Sánchez Vicario Helena Suková	4:6, 6:7(3)
Finalistka	12.	21 czerwca 1992	Eastbourne	Trawiasta	Zina Garrison	Łarysa Neiland Jana Novotná	0:6, 3:6
Zwyciężczyni	7.	9 sierpnia 1992	Igrzyska olimpijskie, Barcelona	Ceglana	Gigi Fernández	Conchita Martínez Arantxa Sánchez Vicario	7:5, 2:6, 6:2
Zwyciężczyni	8.	21 września 1992	Tokio (Nichirei)	Dywanowa (hala)	Robin White	Yayuk Basuki Nana Miyagi	6:4, 6:4
Finalistka	13.	9 maja 1993	Rzym	Ceglana	Zina Garrison-Jackson	Jana Novotná Arantxa Sánchez Vicario	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	9.	23 maja 1993	Lucerna	Ceglana	Helena Suková	Lindsay Davenport Marianne Werdel	6:2, 6:4
Finalistka	14.	23 października 1994	Brighton	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	Manon Bollegraf Łarysa Neiland	6:4, 2:6, 3:6
Finalistka	15.	15 stycznia 1995	Sydney	Twarda	Patty Fendick	Lindsay Davenport Jana Novotná	5:7, 6:2, 4:6
Zwyciężczyni	10.	12 marca 1995	Delray Beach	Twarda	Jana Novotná	Lori McNeil Łarysa Neiland	6:4, 6:0
Zwyciężczyni	11.	28 maja 1995	Strasburg	Ceglana	Lindsay Davenport	Sabine Appelmans Miriam Oremans	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	12.	24 września 1995	Tokio (Nichirei)	Twarda	Lindsay Davenport	Amanda Coetzer Linda Wild	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	13.	14 stycznia 1996	Sydney	Twarda	Lindsay Davenport	Lori McNeil Helena Suková	6:3, 6:3
Finalistka	16.	28 stycznia 1996	Australian Open	Twarda	Lindsay Davenport	Chanda Rubin Arantxa Sánchez Vicario	5:7, 6:2, 4:6
Finalistka	17.	7 kwietnia 1996	Hilton Head	Ceglana	Gigi Fernández	Jana Novotná Arantxa Sánchez Vicario	2:6, 3:6
Zwyciężczyni	14.	7 czerwca 1996	French Open	Ceglana	Lindsay Davenport	Gigi Fernández Natalla Zwierawa	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	15.	30 lipca 1996	Igrzyska olimpijskie, Atlanta	Twarda	Gigi Fernández	Jana Novotná Helena Suková	7:6(6), 6:4
Finalistka	18.	11 sierpnia 1996	Montreal	Twarda	Helena Suková	Łarysa Neiland Arantxa Sánchez Vicario	6:7(1), 1:6
Zwyciężczyni	16.	10 listopada 1996	Oakland	Dywanowa (hala)	Lindsay Davenport	Irina Spîrlea Nathalie Tauziat	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	17.	24 listopada 1996	WTA Tour Championships	Dywanowa (hala)	Lindsay Davenport	Jana Novotná Arantxa Sánchez Vicario	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	18.	6 kwietnia 1997	Hilton Head	Ceglana	Martina Hingis	Lindsay Davenport Jana Novotná	7:5, 4:6, 6:1
Zwyciężczyni	19.	24 maja 1997	Madryt	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	Inés Gorrochategui Irina Spîrlea	6:3, 6:2
Finalistka	19.	8 czerwca 1997	French Open	Ceglana	Lisa Raymond	Gigi Fernández Natalla Zwierawa	2:6, 3:6
Finalistka	20.	16 sierpnia 1998	Boston	Twarda	Mariaan de Swardt	Lisa Raymond Rennae Stubbs	4:6, 4:6
Finalistka	21.	27 września 1998	Tokio (Toyota)	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	Anna Kurnikowa Monica Seles	4:6, 4:6
Finalistka	22.	17 stycznia 1999	Sydney	Twarda	Anke Huber	Jelena Lichowcewa Ai Sugiyama	3:6, 6:2, 0:6
Finalistka	23.	14 marca 1999	Indian Wells	Twarda	Jana Novotná	Martina Hingis Anna Kurnikowa	2:6, 2:6
Finalistka	24.	28 marca 1999	Miami	Twarda	Monica Seles	Martina Hingis Jana Novotná	6:0, 4:6, 6:7(1)

Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
1989	I runda	Martina Navrátilová	2:6, 3:6
1990	Półfinał	Monica Seles	3:6, 4:6
1991	Ćwierćfinał	Monica Seles	3:6, 2:6
1992	I runda	Jana Novotná	6:7(3), 2:6
1993	I runda	Amanda Coetzer	1:6, 6:1, 3:6
1995	Ćwierćfinał	Steffi Graf	3:6, 4:6
1997	Ćwierćfinał	Irina Spîrlea	7:5, 2:6, 5:7

W grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
1991	Półfinał	Zina Garrison	Gigi Fernández Jana Novotná	3:6, 6:3, 1:6
1992	Ćwierćfinał	Zina Garrison	Martina Navrátilová Pam Shriver	1:6, 4:6
1996	Zwycięstwo	Lindsay Davenport	Jana Novotná Arantxa Sánchez Vicario	6:3, 6:2

Występy w turnieju WTA Doubles Championships[edytuj | edytuj kod]

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
1994	Ćwierćfinał	Kathy Rinaldi	Gigi Fernández Natalla Zwierawa	0:6, 0:6

Występy w igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [4]
I runda	Chiny: Chen Li Ling	6:2, 6:3
II runda	Kanada: Patricia Hy	6:2, 1:6, 12:10
III runda	WNP: Natalla Zwierawa	7:6(9), 6:1
Ćwierćfinał	Szwajcaria: Manuela Maleewa-Fragniere [6]	5:7, 6:1, 6:0
Półfinał	Niemcy: Steffi Graf [1]	4:6, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie 1996, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [7]
I runda	Rosja: Jelena Lichowcewa	6:2, 6:4
II runda	Chińskie Tajpej: Wang Shi-Ting	7:6(4), 2:6, 6:1
III runda	Argentyna: Inés Gorrochategui [W]	6:0, 6:3
Ćwierćfinał	Hiszpania: Conchita Martínez [2]	7-5 6-3
Półfinał	Stany Zjednoczone: Lindsay Davenport [9]	2:6, 6:7(6)
O brązowy medal	Czechy: Jana Novotná [6]	6:7(6), 4:6

Gra podwójna kobiet[edytuj | edytuj kod]

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda	Gigi Fernández [2]	Holandia: Nicole Muns-Jagerman, Brenda Schultz	6:0, 6:0
II runda		Niemcy: Steffi Graf, Anke Huber	7:6(3), 6:4
Ćwierćfinał		Południowa Afryka: Mariaan De Swardt, Elna Reinach [6]	7:5, 6:7(6), 6:8
Półfinał		WNP: Leila Meschi, Natalla Zwierawa [4]	6:4, 7:5
O złoty medal		Hiszpania: Conchita Martínez, Arantxa Sánchez Vicario [1]	7:5, 2:6, 6:2
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie 1996, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda	Gigi Fernández [1]	wolny los	6:0, 6:0
II runda		Francja: Mary Pierce, Nathalie Tauziat	6:4, 6:3
Ćwierćfinał		Wielka Brytania: Valda Lake, Clare Wood	6:2, 6:1
Półfinał		Holandia: Manon Bollegraf, Brenda Schultz-McCarthy [3]	7:5, 7:6(3)
O złoty medal		Czechy: Jana Novotná, Helena Suková [2]	7:6(6), 6:4

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2020-01-04]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2020-01-04]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2020-01-04]  (ang.).