Martin Samter
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | niemiecka |
| Alma mater | Politechnika w Charlottenburgu (prawdopodobnie) |
| Praca | |
| Biuro | Bureau für Architektur und Bauausführungen |
| Budynki | dom przy ul. Gąsiorowskich 25 w Poznaniu |
Martin Samter (ur. 11 kwietnia 1884 w Poznaniu, zm. 21 grudnia 1940 w Berlinie) – niemiecki architekt związany z Poznaniem.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z poznańskiej gminy żydowskiej. Ukończył prawdopodobnie Politechnikę w Charlottenburgu. W Poznaniu pojawił się ponownie około 1906. W 1910 założył firmę Bureau für Architektur und Bauausführungen. W 1913 przebywał okresowo w Łodzi, ale nie wiadomo czy zaprojektował tam jakieś realizacje. Był właścicielem dwóch okazałych poznańskich kamienic – przy ul. Solnej (dawny Plac Działowy) i przy ul. Gąsiorowskich.
Początkowo praktykował u Hansa Uhla, a samodzielny stał się około 1910. Do najważniejszych znanych osiągnięć Samtera należą:
- przed 1910 – dom własny przy Placu Działowym 11 (być może projektantem był jednak Hans Uhl),
- przed 1910 – dom własny przy ul. Gąsiorowskich 25 (dawniej Allee),
- 1910 – Hotel Reichshof (wnętrza),
- 1910 – dom przy ul. Kantaka d. 10 (wcześniej Bismarcka),
- ok. 1911 – willa adwokata Adolfa Landsberga przy Ringu (Aleja Niepodległości), współpraca przy detalu,
- 1912 – willa Martina Jacoby'ego przy ul. Chopina 2 (dawniej Kirchbacha).
Architekt tworzył w formach przede wszystkim klasycyzujących. Prawdopodobnie duża część jego realizacji nie została na razie rozpoznana. Po I wojnie światowej mieszkał i tworzył w Berlinie. Przed planowanym przewiezieniem do Auschwitz-Birkenau (z powodu pochodzenia żydowskiego) popełnił samobójstwo wraz z trzynastoletnią córką[1][2][3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anna Fischer, Erzwungener Freitod: Spuren und Zeugnisse in den Freitod getriebener Juden der Jahre 1938-1945 in Berlin, Text.Verlag Edition Berlin, 2007
- ↑ Der Bär von Berlin: Jahrbuch des Vereins für die Geschichte Berlins, Tom 2002
- ↑ Find a Grave
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Skuratowicz: Architektura Poznania 1890–1918. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1991, s. 352. ISBN 83-232-0313-X.