Marta Pihan-Kulesza

Marta Pihan-Kulesza
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1987
Szczecin

Wzrost

163 cm

Informacje klubowe
Klub

MKS Kusy Szczecin

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto B. Podlaska 2003 równoważnia
złoto Olsztyn 2004 wielobój
złoto Olsztyn 2004 równoważnia
złoto Olsztyn 2004 ćw. wolne
złoto Iława 2005 wielobój
złoto Iława 2005 równoważnia
złoto Iława 2005 ćw. wolne
złoto Zabrze 2006 równoważnia
złoto Kraków 2007 wielobój
złoto Kraków 2007 ćw. na poręczach
złoto Szczecin 2008 wielobój
złoto Szczecin 2008 ćw. na poręczach
złoto Szczecin 2008 ćw. wolne
złoto Zabrze 2009 wielobój
złoto Zabrze 2009 ćw. na poręczach
złoto Zabrze 2009 równoważnia
złoto Zabrze 2009 ćw. wolne
złoto Iława 2010 wielobój
złoto Iława 2010 ćw. na poręczach
złoto Iława 2010 równoważnia
złoto Iława 2010 ćw. wolne
złoto Gdańsk 2011 równoważnia
złoto Gdańsk 2011 ćw. wolne
złoto Kraków 2012 wielobój
złoto Kraków 2012 ćw. na poręczach
złoto Kraków 2012 ćw. wolne
złoto Katowice 2013 wielobój
złoto Katowice 2013 równoważnia
złoto Katowice 2013 ćw. wolne
złoto B. Podlaska 2014 wielobój
złoto B. Podlaska 2014 ćw. na poręczach
złoto B. Podlaska 2014 równoważnia
złoto B. Podlaska 2014 ćw. wolne
złoto Gdańsk 2018 wielobój
złoto Kraków 2020 wielobój
złoto Kraków 2020 ćw. na poręczach
złoto Kraków 2020 ćw. wolne
srebro Zabrze 2006 wielobój
srebro Gdańsk 2011 wielobój
srebro Szczecin 2015 wielobój
srebro Gdańsk 2018 równoważnia
srebro Kraków 2020 równoważnia
brąz Zabrze 2023 równoważnia
Multimedia w Wikimedia Commons

Marta Pihan-Kulesza (ur. 23 lipca 1987 w Szczecinie) – polska gimnastyczka, reprezentantka kraju na Igrzyskach Olimpijskich w 2008 i 2012 roku, 11-krotna mistrzyni Polski w wieloboju (2004-2005, 2007-2010, 2012-2014, 2018, 2020), wielokrotna medalistka Pucharu Świata, wielokrotna finalistka Mistrzostw Świata i Europy.

Reprezentuje klub MKS Kusy Szczecin. W ciągu swojej kariery, zdobyła 43 medale na Mistrzostwach Polski, w tym 37 złotych. Wzięła udział w ośmiu finałach Mistrzostw Europy i trzech finałach Mistrzostw Świata, jednak jej największym sukcesem był awans do finału wieloboju indywidualnego na XXX Igrzyskach Olimpijskich w Londynie. Dużym osiągnięciem zawodniczki jest również zdobycie 20 medali w zawodach Pucharu Świata, w tym siedmiu złotych.

Mimo braku medali na najważniejszych zawodach w gimnastyce sportowej, Pihan-Kulesza jest jedną z ulubienic fanów, co osiągnęła oryginalną i świetnie wykonaną choreografią oraz trudnymi i ryzykownymi elementami na równoważni i w ćwiczeniach wolnych.

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 23 lipca 1987 roku w Szczecinie. Od 2009 roku, jest żoną gimnastyka i Olimpijczyka z 2012 roku Romana Kuleszy.

Jest dyrektorem The Little Gym Szczecin, placówki, która organizuje zajęcia gimnastyczne dla dzieci. Pracuje tam wraz z mężem[1].

W 2017 roku, Marta urodziła córkę Jagnę. W sierpniu 2022, na świat przyszedł jej syn Radzimir.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

2003-2008[edytuj | edytuj kod]

Pihan-Kulesza rozpoczęła karierę w rangach seniorek w roku 2003, zdobywając swój pierwszy tytuł na Mistrzostwach Polski w Białej Podlaskiej, gdzie ukończyła zawody na pierwszym miejscu w ćwiczeniach na równoważni. Rok później, zdobyła kolejne dwa złote medale w Olsztynie, broniąc swój tytuł na równoważni i zyskując kolejny w ćwiczeniach wolnych. Wygrała również swój pierwszy złoty medal w wieloboju indywidualnym.

Na Mistrzostwach Polski w Iławie w 2005 roku, Marta obroniła tytuł Mistrzyni kraju w wieloboju indywidualnym i wygrała trzecie złoto z rzędu na równoważni i drugie w ćwiczeniach wolnych. Na Mistrzostwach Europy w Debreczynie, zajęła 20. miejsce w finale wieloboju i uplasowała się na 7. pozycji w finale ćwiczeń wolnych[2].

Tego samego roku, reprezentowała Polskę na swoich pierwszych Mistrzostwach Świata w australijskim Melbourne, gdzie ukończyła zawody na 18. miejscu w finale wieloboju indywidualnego[3].

W 2006 roku, Pihan wygrała swój czwarty tytuł w ćwiczeniach na równoważni na Mistrzostwach Polski w Zabrzu oraz zdobyła srebro w wieloboju indywidualnym. Na Mistrzostwach Europy w greckim Wolos, wraz z reprezentacją Polski zajęła 13. miejsce w kwalifikacjach drużynowych. Indywidualnie była 15. w nieoficjalnym rankingu wieloboju indywidualnego, uzyskując punktację 54.675, a zatem najwyższy wynik wśród polskich zawodniczek[4]. Kilka miesięcy później, Pihan ukończyła kwalifikacje na Mistrzostwach Świata w Aarhus na 47. pozycji w wieloboju indywidualnym i 21. w wieloboju drużynowym.

Na Mistrzostwach Polski w Krakowie w 2007 roku, Pihan wygrała swój trzeci tytuł mistrzyni w wieloboju indywidualnym i pierwszy w finale na poręczach asymetrycznych. Wzięła udział w Pucharze Świata w Gandawie, gdzie zajęła 7. miejsce w ćwiczeniach na równoważni[5]. We wrześniu, wystąpiła na Mistrzostwach Świata w Stuttgarcie, gdzie zajęła 63. miejsce w wieloboju indywidualnym oraz 22. razem z polską kadrą w kwalifikacjach drużynowych[6].

W 2008 roku, zdobyła swój czwarty tytuł mistrzyni Polski w wieloboju indywidualnym w swoim rodzinnym mieście i wygrała złote medale w ćwiczeniach wolnych i na poręczach[7]. Na Mistrzostwach Europy we francuskim Clermont-Ferrand, uplasowała się na wysokim 8. miejscu w wieloboju indywidualnym[8], natomiast kadra Polski zajęła 12. pozycję drużynowo. Marta była również trzecią rezerwową do finału ćwiczeń na równoważni i zajęła 33. miejsce w ćwiczeniach wolnych i 38. na poręczach[9]. W kwietniu, wygrała brązowy medal w ćwiczeniach na poręczach na Pucharze Świata w Mariborze[10]. Zyskała również 4. miejsce w ćwiczeniach wolnych i 6. na równoważni[11].

W maju, wystąpiła na Pucharze Świata w Moskwie, gdzie uplasowała się na 6. lokacie na równoważni oraz 7. w finałach na poręczach i ćwiczeniach wolnych[12]. Miesiąc później, Pihan wzięła udział w Pucharze Szczerba w Mińsku, gdzie zajęła 3. miejsce w wieloboju indywidualnym i 2. w ćwiczeniach wolnych[13].

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2008 w Pekinie[edytuj | edytuj kod]

Marta reprezentowała Polskę na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie[14]. Zakończyła zawody na etapie kwalifikacji, w których zajęła 46. miejsce w wieloboju indywidualnym[15], 44. na poręczach asymetrycznych, 73. na równoważni oraz 45. w ćwiczeniach wolnych[16][17].

2009[edytuj | edytuj kod]

Na Mistrzostwach Polski 2009 w Zabrzu, Marta Pihan-Kulesza wygrała swój piąty tytuł mistrzyni kraju w wieloboju, zdobywając również złote medale na poręczach, równoważni i ćwiczeniach wolnych[18]. W marcu, wygrała złoty medal na równoważni (14,075) podczas Pucharu Świata w Chociebużu, zajmując również 7. miejsce w ćwiczeniach wolnych[19]. W tym samym miesiącu, zdobyła dwa brązowe medale – w ćwiczeniach wolnych i na równoważni, na Pucharze Świata w Mariborze[20].

W kwietniu, wystąpiła na Mistrzostwach Europy w Mediolanie, gdzie zajęła 10. miejsce w finale wieloboju indywidualnego z wynikiem 55,150.[21] Miesiąc później, zajęła 6. miejsce na poręczach i 7. na równoważni na Pucharze Świata w Moskwie[22][23].

W lipcu, Pihan reprezentowała Polskę na Letniej Uniwersjadzie w Belgradzie, gdzie zakwalifikowała się na 5. miejscu do finału wieloboju indywidualnego z wynikiem 53,850, 3. na równoważni (14.050) i 4. w ćwiczeniach wolnych (13.900)[24]. W finale wieloboju, Marta zajęła 7. miejsce z punktację 53,450[25], po czym uplasowała się na 5. lokacie w ćwiczeniach wolnych (13.725) i 8. na równoważni (12,625)[26].

We wrześniu, wygrała swój drugi tytuł mistrzowski podczas Pucharu Świata w Dausze, tym razem w ćwiczeniach wolnych. Zajęła również 5. miejsce na poręczach i 6. na równoważni[27][28]. Pihan wzięła udział w Mistrzostwach Świata w Londynie, jednak duża ilość błędów podczas kwalifikacji nie pozwoliła jej na awans do żadnego finału. Marta zakończyła zawody na 39. miejscu w wieloboju, 13. na poręczach, 68. na równoważni i 36. w ćwiczeniach wolnych[29].

W listopadzie, Marta wygrała srebrny medal na poręczach na Pucharze Świata w Stuttgarcie i zajęła 5. miejsce w ćwiczeniach wolnych[30].

2010[edytuj | edytuj kod]

Marta rozpoczęła 2010 rok na Pucharze Świata w Chociebużu, gdzie zdobyła złoty medal, dzieląc tytuł mistrzyni ćwiczeń wolnych z Kanadyjką Kristiną Vaculik[31]. Kilka tygodni później, zajęła 5. miejsce na poręczach i w ćwiczeniach wolnych oraz 6. na równoważni na Pucharze Świata w Dausze[32][33].

Pod koniec kwietnia, kadra Polski zajęła 10. miejsce w kwalifikacjach drużynowych na Mistrzostwach Europy w Birmingham. Indywidualnie, Pihan zajęła 25. miejsce na poręczach, 24. na równoważni oraz 19. w ćwiczeniach wolnych[34]. W maju, Marta zdobyła cztery złote medale na Mistrzostwach Polski w Iławie, w tym swój piąty tytuł w wieloboju[35][36].

W czerwcu, Pihan-Kulesza została jedną z laureatek szczecińskiej Gali Mistrzów Sportu[37].

We wrześniu, Marta wygrała złoty medal w wieloboju na corocznym Pucharze Szczerba w Mińsku, zdobywając również srebrny medal w skoku[38]. Na Mistrzostwach Świata w Rotterdamie, Pihan zakwalifikowała się do finału w wieloboju indywidualnym, uzyskując łączny wynik 54,682, natomiast kadra Polski (w składzie z Moniką Frandofert, Katarzyną Jurkowską, Paulą Plichtą, Gabrielą Janik i Joanną Litewką) zajęła 17. miejsce drużynowo. Marta osiągnęła również wielki sukces, będąc trzecią rezerwową do finału na równoważni z wynikiem 14,400.[39] W finale wieloboju, Pihan-Kulesza zajęła 20. miejsce z notą 54,732.[40]

2011[edytuj | edytuj kod]

Pihan-Kulesza rozpoczęła kolejny rok na Pucharze Świata w Paryżu, gdzie zajęła 7. miejsce w ćwiczeniach wolnych[41]. Tydzień później, nie udało jej się obronić tytułu mistrzyni Polski w wieloboju, który powędrował do Moniki Frandofert, natomiast Marta zdobyła srebrny medal[42].

W kwietniu, wzięła udział w Mistrzostwach Europy w Berlinie, gdzie zakwalifikowała się do finału w wieloboju indywidualnym[43]. Pihan była również pierwszą rezerwową do finału na równoważni z wynikiem 14,200 oraz zajęła 20. miejsce na poręczach i 42. w ćwiczeniach wolnych[44]. W finale wieloboju, zajęła 11. pozycję z punktacją 54,525.[45][46] Ze względu na kontuzję reprezentantki Rosji i mistrzyni świata z 2010 roku, Aliji Mustafiny podczas finału wieloboju, Pihan wystąpiła również w finale na równoważni, gdzie przez upadek zajęła 7. miejsce[47].

Mimo uzyskania kwalifikacji drużynowej, Polska nie wysłała pełnej kadry na Mistrzostwa Świata w Tokio. Ze względu na duże błędy w kwalifikacjach, Pihan-Kulesza uplasowała się na niskim 65. miejscu w wieloboju indywidualnym[48].

W listopadzie, Pihan wygrała złoto w ćwiczeniach wolnych oraz brązowy medal na Pucharze Świata w Osijeku[49][50], po czym zdobyła złoto na poręczach podczas Pucharu Świata w Ostrawie[51].

2012[edytuj | edytuj kod]

W styczniu, Pihan-Kulesza startowała na zawodach testowych do Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie, gdzie uzyskała kwalifikację jako jedyna polska gimnastyczka po raz drugi w swojej karierze, zajmując 13. miejsce w wieloboju indywidualnym[52].

W marcu, brała udział Pucharze Świata w Chociebużu, gdzie zajęła 5. lokatę na poręczach asymetrycznych[53]. Tydzień później, wygrała brązowy medal na równoważni podczas Pucharu Świata w Dausze oraz zajęła 7. miejsce w ćwiczeniach wolnych i 5. na poręczach[54]. W kwietniu, wygrała kolejny srebrny medal na poręczach na Pucharze Świata w Osijeku[55].

Podczas Mistrzostw Europy w Brukseli, kadra Polski zajęła 13. miejsce w kwalifikacjach. Indywidualnie, Marta zakwalifikowała się na 8. pozycji w ćwiczeniach wolnych[56]. Podczas finału, zajęła ostatecznie 7. lokatę[57].

W czerwcu, wzięła udział w Pucharze Świata w Mariborze, gdzie zdobyła srebrne medale na poręczach i w ćwiczeniach wolnych[58][59]. Tydzień później, wygrała kolejny srebrny medal na poręczach podczas Pucharu Świata w Gandawie[60].

Podczas Mistrzostw Polski, Pihan-Kulesza zdobyła swój siódmy tytuł mistrzyni w wieloboju indywidualnym oraz wygrała złote medale na równoważni i w ćwiczeniach wolnych.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012 w Londynie[edytuj | edytuj kod]

Podczas kwalifikacji na XXX Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie, Marta zakwalifikowała się do finału wieloboju indywidualnego, zajmując 26. miejsce[61][62]. Była również drugą rezerwową do finału w ćwiczeniach wolnych (14,333) oraz zajęła 27. miejsce na poręczach i 64. na równoważni[63].

W finale, który miał miejsce 2 sierpnia, Pihan-Kulesza uzyskała noty 13,933 w skoku, 14,333 na poręczach i 14,266 w ćwiczeniach wolnych, jednak błędy na równoważni i niski wynik 12,933 sprawiły, że spadła na 19. miejsce z ogólną punktacją 55,465.[64][65]

2013[edytuj | edytuj kod]

Marta nie brała udziału w indywidualnych Mistrzostwach Europy w Moskwie, mając krótką przerwę po Igrzyskach Olimpijskich.

Mimo dobrego startu na Mistrzostwach Polski w Katowicach, gdzie Pihan-Kulesza zdobyła swój ósmy tytuł mistrzyni narodowej w wieloboju i wygrała dwa złote medale w finałach na przyrządach, jej start na Mistrzostwach Świata w Antwerpii nie przyniosły sukcesów. Marta uplasowała się na dalekiej od finału 41. pozycji w wieloboju i zakończyła zawody na 30. miejscu na poręczach i równoważni oraz 68. w ćwiczeniach wolnych[66].

2014[edytuj | edytuj kod]

Na początku 2014 roku, Pihan-Kulesza potwierdziła chęci udziału w swoich trzecich Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro[67]. Kolejny rok kariery rozpoczęła na Pucharze Świata w Chociebużu, gdzie wygrała złoto w ćwiczeniach wolnych i zajęła 7. miejsce na poręczach asymetrycznych[68][69].

Podczas kwalifikacji Mistrzostw Europy w Sofii, Pihan-Kulesza zajęła 3. miejsce w nieoficjalnym rankingu wieloboju indywidualnego. Polska kadra zajęła 10. miejsce drużynowo, natomiast Marta zakwalifikowała się na 3. miejscu do finału na równoważni oraz 6. w ćwiczeniach wolnych z wynikami 14,400 i 14,300. Na poręczach asymetrycznych zajęła 14. lokatę, zyskując notę 13,966.[70] Podczas finału na równoważni, wykonała mniej solidny układ i zajęła 6. miejsce (13,733). W finale ćwiczeń wolnych, Marta zajęła 4. miejsce z wynikiem 14,400, otrzymując 0,100 punkta mniej od brązowej medalistki Giulii Steingruber[71].

Marta wygrała swój dziewiąty tytuł mistrzyni kraju w wieloboju na Mistrzostwach Polskich w Białej Podlaskiej, gdzie wygrała również trzy złote medale w finałach na równoważni, poręczach i ćwiczeniach wolnych.

Na Mistrzostwach Świata w Nanning, zajęła 16. miejsce w kwalifikacjach wieloboju indywidualnego z wynikiem 55,665, awansując do finału. Mimo kilku błędów w ćwiczeniach wolnych, była również trzecią rezerwową do finału (13,900) i zajęła 25. miejsce na poręczach i równoważni. Kadra Polski zajęła 17. miejsce drużynowo. W finale wieloboju, Marta znalazła się na 14. lokacie z wynikiem 55.156.[72][73]

W grudniu, wzięła udział w 4. Mexican Gymnastics Open w Acapulco, gdzie wygrała złoty medal w wieloboju indywidualnym z łączną notą 54,450.[74]

2015[edytuj | edytuj kod]

W marcu, Pihan-Kulesza wygrała złoty medal w ćwiczeniach wolnych na Pucharze Świata w Chociebużu[75]. W kwietniu, wzięła udział w Mistrzostwach Europy w Montpellier, gdzie uzyskała kwalifikacje do finałów w wieloboju indywidualnym i ćwiczeniach wolnych. W finale wieloboju, uzyskała łączną notę 55,198 i zajęła wysokie 5. miejsce[76]. W finale ćwiczeń wolnych, uplasowała się ponownie na 5. pozycji z wynikiem 14,233.[77]

W maju, Marta startowała w Mistrzostwach Polski w Szczecinie, gdzie utraciła tytuł mistrzyni i zajęła drugie miejsce, podczas gdy złoto powędrowało do Katarzyny Jurkowskiej-Kowalskiej. Mimo kwalifikacji do finałów na przyrządach, zrezygnowała dalszego udziału w zawodach ze względu na kontuzję[78].

Wróciła do zawodów w październiku na barbórkowym Pucharze w Zabrzu, gdzie wygrała złoty medal w wieloboju indywidualnym i uzyskała najwyższe noty na równoważni i w ćwiczeniach wolnych[79].

Pod koniec roku, wzięła udział w Mistrzostwach Świata w Glasgow. Zakończyła zawody na etapie kwalifikacji, w których duża ilość błędów sprawiła, że znalazła się na 38. miejscu w wieloboju indywidualnym. Jej najlepszym wynikiem było 27. miejsce na równoważni. Polska kadra uplasowała się na 19. miejscu, tracąc szansę na walkę o drużynowy udział w XXXI Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro[80].

2016[edytuj | edytuj kod]

W marcu, u boku Katarzyny Jurkowskiej-Kowalskiej i Gabrieli Janik, wzięła udział w drużynowym Pucharze Świata w Stuttgarcie. Polki uplasowały się na 4. miejscu za kadrą Rosji, Niemiec i Szwajcarii[81]. W kwietniu, wystąpiła na Pucharze Świata w Chociebużu, gdzie zakwalifikowała się do finału ćwiczeń wolnych i zajęła 11. miejsce na równoważni i 15. na poręczach[82]. W finale uplasowała się na czwartej pozycji[83][84].

Polski Związek Gimnastyczny podjął decyzję o wysłaniu dwóch zawodniczek na zawody testowe do Rio de Janeiro – Jurkowską i Janik. Tym samym, Marta straciła szansę na kwalifikację do Igrzysk Olimpijskich[85].

W maju, Pihan-Kulesza ogłosiła koniec swojej kariery sportowej[86].

2017-2018[edytuj | edytuj kod]

Po urodzeniu córki w 2017 roku i mimo przejścia na sportową emeryturę, Pihan-Kulesza powróciła do zawodów w 2018 roku podczas dorocznego Pucharu Polski, gdzie uplasowała się na pierwszym miejscu w wieloboju. Pod koniec czerwca zdobyła swój jubileuszowy 10. tytuł mistrzyni narodowej w wieloboju na Mistrzostwach Polski w Gdańsku[87].

Marta wzięła udział w Mistrzostwach Europy w Glasgow, jednak nie dostała się do żadnego finału, a polska kadra zakończyła kwalifikacje na 13. miejscu w wieloboju drużynowym[88].

Na mistrzostwach świata w Dausze odpadła w kwalifikacjach we wszystkich sześciu konkurencjach, w których brała udział. Wśród Polek spisała się najlepiej na równoważni, zajmując 24. pozycję[89].

W listopadzie, wygrała brązowy medal na Pucharze Świata w Chociebużu w finale ćwiczeń wolnych[90].

2019[edytuj | edytuj kod]

W marcu, wzięła udział w Pucharze Świata w Dausze, gdzie zajęła 4. miejsce w finale ćwiczeń wolnych z notą 13,233.[91]

W kwietniu, Marta startowała w Mistrzostwach Europy organizowanych w Szczecinie. W kwalifikacjach, zyskała noty 13,233 w skoku, 10,866 na poręczach, 11,200 na równoważni i 12,933 w ćwiczeniach wolnych. Z łącznym wynikiem 48,232, uplasowała się na niskiej 39. lokacie w wieloboju i nie awansowała do żadnych finałów. Najbliżej kwalifikacji była w ćwiczeniach wolnych, gdzie zajęła 12. miejsce[92]. Podczas finałów, Marta wraz z francuskim zawodnikiem Samirem Aït-Saïd zostali nagrodzeni nagrodą Smart Scoring Shooting Star Award, która przyznawana jest zawodnikom z ciekawą historią, inspirującą kolejne pokolenia[93].

Mimo kwalifikacji otrzymanej przez polską kadrę na Mistrzostwa Świata w Stuttgarcie, Polski Związek Gimnastyczny zdecydował się nie wysyłać pełnego składu na zawody. Początkowo zdecydowano o wysłaniu Pihan-Kuleszy wraz z Gabrielą Janik, jednak ostatecznie ogłoszono, że Marta nie spełnia warunków kwalifikacji, tym samym tracąc jedną z szans na kwalifikacje do XXXII Igrzysk Olimpijskich w Tokio[94]. Już w lipcu 2019 roku, media pisały o braku środków, które Polski Związek Gimnastyczny jest w stanie przeznaczyć na przygotowania do nadchodzących Igrzysk, a nawet braku profesjonalizmu ze strony organizacji, która w dalszym ciągu nie podpisała umowy trenerowi kadry mężczyzn, Leszkowi Blanikowi[95].

2020[edytuj | edytuj kod]

W październiku, European Gymnastics zawiesił Polski Związek Gimnastyczny ze względu na niespłacone długi po organizacji Mistrzostw Europy w Szczecinie. Mimo dużych szans Pihan-Kuleszy na medal podczas Mistrzostw Europy w Mersin, na które większość krajów się nie zdecydowało ze względu na pandemię COVID-19, polscy zawodnicy nie mogli w nich uczestniczyć ze względu na długi polskiej federacji w wysokości około 160 tysięcy euro[96].

W tym samym miesiącu, Marta wzięła udział w Pucharze Świata w Szombathely, gdzie wygrała srebrny medal w ćwiczeniach wolnych i uplasowała się na 7. miejscu na poręczach i 8. na równoważni[97][98].

W listopadzie, zdobyła swój 11. tytuł mistrzyni Polski w wieloboju indywidualnym z notą 53,700.[99] W finałach na przyrządach, wygrała dwa złote medale na poręczach i w ćwiczeniach wolnych oraz srebro na równoważni[100].

2021[edytuj | edytuj kod]

W marcu, wygrała złoty medal w wieloboju indywidualnym podczas Pucharu Polski w Zabrzu, z wynikiem 50,650. Otrzymała najwyższe noty w ćwiczeniach wolnych i na poręczach, drugi najwyższy wynik w skoku i trzeci w ćwiczeniach na równoważni[101].

Po zniesieniu zawieszenia Polskiego Związku Gimnastycznego przez Komitet Wykonawczy Europejskiej Gimnastyki[102], Pihan-Kulesza wzięła udział w Mistrzostwach Europy w Bazylei. Zakwalifikowała się do finału wieloboju indywidualnego z wynikiem 51,032, zajmując 22. pozycję. Zajęła również 9. miejsce na równoważni, będąc drugą rezerwową do finału na przyrządzie[103]. Podczas ćwiczeń wolnych w finale wieloboju, doznała kontuzji więzadła krzyżowego przedniego w lewym kolanie, przez co zmuszona była do wycofania się z dalszego udziału w zawodach[104][105][106].

2022-2023[edytuj | edytuj kod]

Marta nie startowała w żadnych zawodach w 2022 roku ze względu na ciążę.

Wróciła do zawodów w marcu 2023 podczas Mistrzostw Polski w Zabrzu, podczas których wygrała brązowy medal na równoważni[107][108].

W kwietniu, Pihan-Kulesza startowała w Pucharze świata w Kairze, gdzie zakwalifikowała się na 6. miejscu do finału ćwiczeń na równoważni z wynikiem 12,400[109][110].

Historia zawodów[edytuj | edytuj kod]

Rok Zawody Miejsce AA VT UB BB FX Drużynowo
2003 Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Biała Podlaska
2004 Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Olsztyn
2005 Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Iława
Mistrzostwa Europy Węgry Debreczyn 20 52 30 7
Mistrzostwa świata Australia Melbourne 18 32 22 32
2006 Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Zabrze
Mistrzostwa Europy Grecja Wolos 15 49 12 36 13
Mistrzostwa świata Dania Aarhus 47 38 30 21
2007 Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Kraków
Puchar świata Belgia Gandawa 7
Mistrzostwa świata Niemcy Stuttgart 63 93 78 88 22
2008 Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Szczecin
Mistrzostwa Europy Francja Clermont-Ferrand 8 21 12 33 12
Puchar świata Słowenia Maribor 6 4
Puchar świata Rosja Moskwa 7 6 7
Puchar Szczerba Białoruś Mińsk
XXIX Letnie Igrzyska Olimpijskie Pekin 46 44 73 45
Puchar świata Niemcy Stuttgart 8 22 11
2009 Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Zabrze
Puchar świata Niemcy Chociebuż 12 7
Puchar świata Słowenia Maribor
Mistrzostwa Europy Włochy Mediolan 10 22 33 13 27
Puchar świata Rosja Moskwa 6 7 10
Letnia Uniwersjada Serbia Belgrad 7 23 8 5
Puchar świata Katar Doha 5 6
Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn 39 13 68 36
Puchar świata Niemcy Stuttgart 17 5
Puchar Szczerba Białoruś Mińsk 7
Toyota International Japonia Toyota 6 7 4
2010 Puchar świata Niemcy Chociebuż 24
Puchar świata Katar Doha 5 6 5
Mistrzostwa Europy Wielka Brytania Birmingham 11 25 24 19 10
Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Iława 5
Puchar Szczerba Białoruś Mińsk 4
Mistrzostwa świata Holandia Rotterdam 20 55 14 51 17
Grand Prix de Gymnastique Czechosłowacja Brno
2011 Puchar świata Niemcy Chociebuż 12 33
Puchar świata Francja Paryż 7
Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Gdańsk
Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin 11 20 7 42
Mistrzostwa świata Japonia Tokio 65 117 88 36
Puchar świata Chorwacja Osijek 5
Puchar świata Czechosłowacja Ostrawa 12 10
2012 Olympic Test Event Wielka Brytania Londyn 30 7 65 47
Puchar świata Niemcy Chociebuż 5 18
Puchar świata Katar Doha 5 7
Puchar świata Chorwacja Osijek 10
Mistrzostwa Europy Belgia Bruksela 7 25 15 7 13
Puchar świata Belgia Gandawa 18
Puchar świata Słowenia Maribor 16
Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Kraków
XXX Letnie Igrzyska Olimpijskie Wielka Brytania Londyn 19 27 64 13
2013 Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Katowice
Mistrzostwa świata Belgia Antwerpia 41 30 30 68
2014 Puchar świata Niemcy Chociebuż 7
Mistrzostwa Europy Bułgaria Sofia 14 6 4 10
5. TWG Austrian Team Open Austria Linz
International CZE-AUT-POL-ISR Czechosłowacja Brno
Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Biała Podlaska
Mecz Polska-Czechy Polska Nysa
Mistrzostwa świata Nanning 14 25 25 12 17
4. Mexican Gymnastics Open Meksyk Acapulco 6
2015 Puchar świata Niemcy Chociebuż 10
Mistrzostwa Europy Francja Montpellier 5 13 30 5
Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Szczecin
Barbórka Cup Polska Zabrze
Mistrzostwa świata Wielka Brytania Glasgow 38 45 27 116 19
2016 Puchar świata – Team Challenge Niemcy Stuttgart 7 11 12 4
Puchar świata Niemcy Chociebuż 15 11 4
1. Italian Serie A Nationale Włochy Rimini 6
2017 nie brała udziału w zawodach
2018 Puchar Polski Polska Zabrze
Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Gdańsk
Mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow 55 26 20 13
Mistrzostwa świata Katar Doha 61 113 25 36 22
Puchar świata Niemcy Chociebuż 24
2019 Puchar świata Katar Doha 19 9 4
Mistrzostwa Europy Polska Szczecin 39 66 48 12
2020 Puchar świata Szombathely 7 8
Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Kraków
2021 Puchar Polski Polska Zabrze
Mistrzostwa Europy Szwajcaria Bazylea 24 46 9 27
2023 Indywidualne Mistrzostwa Polski Polska Zabrze
Puchar świata Egipt Kair

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nasz zespół [online], szczecin.thelittlegym.eu [dostęp 2020-12-30].
  2. ↑ 1st Individual European Championships in Men’s and Women’s Artistic Gymnastics – Debrecen 2005 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  3. ↑ 38th Artistic Gymnastics World Championships Melbourne (AUS) [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  4. ↑ 2006 European artistic gymnastics Championships Volos, Greece [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  5. ↑ 4th World Cup Women Gent 2007 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  6. ↑ World Artistic Gymnastics Championships 2007 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  7. ↑ Maurycy Brzykcy, Pihan najlepsza w mistrzostwach Polski (zdjęcia) [online], Głos Szczeciński, 16 czerwca 2008 [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  8. ↑ 27th European Championships women’s artistic gymnastics [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  9. ↑ 27th European Championships women’s artistic gymnastics [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  10. ↑ Amanda Turner, Five Nations Golden in Maribor [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  11. ↑ Amanda Turner, World Cup Concludes in Maribor [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  12. ↑ World Stars 2008 – World Cup Moscow [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  13. ↑ Admin, Brazil, Belarus Win in Minsk [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  14. ↑ Oni pojadą po złoto [online], TVN24.pl [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  15. ↑ Games of the XXIX Olympiad Beijing 2008 Women’s Artistic Gymnastics [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  16. ↑ Games of the XXIX Olympiad Beijing 2008 Women’s Artistic Gymnastics [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  17. ↑ Pekin: Pihan odpadła w kwalifikacjach [online], Onet Sport, 10 sierpnia 2008 [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  18. ↑ Polish Championships 2009 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  19. ↑ Amanda Turner, Dutch Most Successful at Cottbus World Cup [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  20. ↑ Amanda Turner, Goryunova Golden at Maribor World Cup [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  21. ↑ Amanda Turner, Semyonova Captures European Crown [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  22. ↑ World Stars Moscow 2009 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  23. ↑ ME w gimnastyce: wygrana Siemionowej [online], Onet Sport, 4 kwietnia 2009 [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  24. ↑ Amanda Turner, Chinese Women Win University Games Title [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  25. ↑ Amanda Turner, Jiang, Hoshi Win University Games [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  26. ↑ Amanda Turner, Tweddle Golden as University Games End [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  27. ↑ Amanda Turner, Doha World Cup Ends; Worlds Approach [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  28. ↑ Amanda Turner, France Wins Twice at Doha World Cup [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  29. ↑ 41st Artistic Gymnastics World Championships 2009 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  30. ↑ Amanda Turner, China Takes Four as DTB Cup Concludes [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  31. ↑ Amanda Turner, Canada’s Vaculik Masters Cottbus World Cup [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  32. ↑ Amanda Turner, Jordan, South Africa Win First World Cup Titles [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  33. ↑ Amanda Turner, China Takes Four More Golds in Doha [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  34. ↑ ME: finały bez Polek [online], Onet Sport, 29 kwietnia 2010 [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  35. ↑ Individual Championship of Poland 2010 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  36. ↑ Gimnastyczne MP: dominacja małżeństwa Kuleszów [online], Onet Sport, 29 maja 2010 [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  37. ↑ mc, Gala Mistrzów Sportu w Szczecinie. Zobacz kto został nagrodzony [online], Głos Szczeciński, 22 czerwca 2010 [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  38. ↑ Amanda Turner, Pihan-Kulesza, Fokin Win Vitaly Scherbo Cup [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  39. ↑ Amanda Turner, Russia on Top as Qualifications Conclude [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  40. ↑ Amanda Turner, Uchimura, Mustafina Win All-Around Titles [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  41. ↑ World Cup A CIII Paris (FRA) 2011 Mar 19-20 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  42. ↑ Frandofert zdetronizowała Pihan-Kuleszę [online], Onet Sport, 27 marca 2011 [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  43. ↑ Pihan-Kulesza w finale wieloboju [online], Onet Sport, 7 kwietnia 2011 [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  44. ↑ 4th European Artistic Gymnastic Individual Championships 2011 Berlin (GER) [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-29].
  45. ↑ Gimnastyczne ME: Polacy poza dziesiątką [online], Onet Sport, 9 kwietnia 2011 [dostęp 2020-12-29] (pol.).
  46. ↑ Amanda Turner, Dementyeva Wins Europeans After Mustafina Injured [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  47. ↑ Amanda Turner, Izbasa Wins Again as Europeans End in Berlin [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  48. ↑ 43dr Artistic Gymnastics World Championships Tokyo (JPN) 2011 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-30].
  49. ↑ Amanda Turner, Chinese Take Two Golds as Challenger Cup Continues [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  50. ↑ Amanda Turner, Chinese Take Three More Golds in Osijek [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  51. ↑ Amanda Turner, Israel’s Maksyuta Takes Two Titles in Ostrava [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  52. ↑ Marta Pihan-Kulesza i Roman Kulesza uzyskali kwalifikacje na IO w Londynie [online], Onet Sport, 13 stycznia 2012 [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  53. ↑ Turnier der Meister FIG Challenge Cup C III Apparatus Cottbus (GER) 2012 Mar 22-25 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-30].
  54. ↑ FIG Challenge Cup C III Apparatus. Doha (QAT) 2012 Mar 28-30 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-30].
  55. ↑ FIG Challenge Cup B CIII individuals Osijek (CRO) 2012 Apr 27-29 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-30].
  56. ↑ Amanda Turner, Romania Rallies in European Qualification [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  57. ↑ Amanda Turner, Romania, Russia Golden as Europeans End [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  58. ↑ Amanda Turner, Van Gerner Proves Up to Challenge in Maribor [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  59. ↑ Amanda Turner, Dutch Gymnasts Earn Double Victory in Maribor [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  60. ↑ Amanda Turner, Qualification Leaders Repeat in Ghent [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  61. ↑ Londyn: Pihan-Kulesza poszła w ślady męża [online], Onet Sport, 29 lipca 2012 [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  62. ↑ Marta Pihan-Kulesza: Pierwsza szansa medalowa Szczecina [online], Sport.pl [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  63. ↑ Artistic Gymnastics Games of the 30th Olympiad London (GBR) 2012 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-30].
  64. ↑ All-Around Final Women Gymnastics London Olympics 2012 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-30].
  65. ↑ Londyn 2012: Marta Pihan-Kulesza daleko od podium [online], Onet Sport, 2 sierpnia 2012 [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  66. ↑ 44th Artistic Gymnastics World Championships Antwerp (BEL) 2013 Sep 30 – Oct 6 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-30].
  67. ↑ John Crumlish, Poland’s Pihan-Kulesza Sets Sights on Third Olympics [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  68. ↑ Amanda Turner, Ablyazin, German Women Double Up in Cottbus [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  69. ↑ Amanda Turner, Five Up to Challenge at Tournament of Masters [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  70. ↑ Amanda Turner, British Women, Iordache Impress in Sofia [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  71. ↑ Amanda Turner, Five Nations Golden As Europeans End [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  72. ↑ 45th Artistic Gymnastics World Championships Nanning (CHN) 2014 Oct 3-12 [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-30].
  73. ↑ John Crumlish, Pihan-Kulesza Pleased With Worlds Finish [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  74. ↑ Amanda Turner, Pihan-Kulesza, Calvo Claim Titles in Acapulco [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  75. ↑ Złoty medal w gimnastycznym Pucharze Świata! [online], www.sportowahistoria.pl [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  76. ↑ admin, Marta Pihan-Kulesza zajęła 5 miejsce w finale wieloboju na ME – PZG [online] [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  77. ↑ Amanda Turner, Russia, Vernyayev Golden as Europeans End [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  78. ↑ Maurycy Brzykcy, Międzynarodowe Mistrzostwa Polski w Gimnastyce Sportowej w Azoty Arenie [zdjęcia] [online], Głos Szczeciński, 24 maja 2015 [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  79. ↑ Pihan-Kulesza Tops Field in Zabrze; Polish Worlds Team Named [online], The Gymternet, 7 października 2015 [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  80. ↑ 2015 World Championships Results, Recaps, Photos & Videos [online], USA Gymnastics [dostęp 2020-12-30].
  81. ↑ Amanda Turner, Russian Women Win DTB Team Challenge [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  82. ↑ Amanda Turner, Cottbus’ Tournament of Masters Turns 40 [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  83. ↑ Amanda Turner, Vernyayev Wins Twice in Cottbus [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  84. ↑ Telewizja Polska S.A, PŚ w gimnastyce sportowej: Polka najlepsza na równoważni [online], sport.tvp.pl, 3 kwietnia 2016 [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  85. ↑ Ostatnia szansa awansu dla Jurkowskiej-Kowalskiej i Janik [online], londynek.net [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  86. ↑ Acme2015ot Says, Brescia Wins Serie A, Pihan-Kulesza Retires [online], The Gymternet, 13 maja 2016 [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  87. ↑ ''MP w gimnastyce sportowej: Pihan-Kulesza i Gawroński najlepsi'' [online], sport.onet.pl, 1 lipca 2018 [dostęp 2018-07-06].
  88. ↑ Gimnastyka sportowa ME: Polki bez awansu do finału | Poinformowani.pl [online], igrzyska24.poinformowani.pl, 3 sierpnia 2018 [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  89. ↑ MŚ w gimnastyce sportowej. Biles zwyciężyła w wieloboju indywidualnym. Interia.pl, 2018-11-01. [dostęp 2018-11-02]. (pol.).
  90. ↑ Christian Ivanov, Event Specialists Shine in Cottbus World Cup [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  91. ↑ Telewizja Polska S.A, Świetny wynik Marty Pihan-Kuleszy na Pucharze Świata. Dobry prognostyk przed ME? [online], sport.tvp.pl, 25 marca 2019 [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  92. ↑ 2019 European Men’s and Women’s Artistic Gymnastics Championships Szczecin [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2020-12-30].
  93. ↑ Gimnastyka sportowa. Pihan – Kulesza z wyróżnieniem [online], 24kurier.pl [dostęp 2020-12-30].
  94. ↑ LiubovB, Marta Pihan-Kulesza won’t compete at Worlds [online], Gymnovosti, 13 września 2019 [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  95. ↑ Zero złotych na kadrę [online], Onet Sport, 26 lipca 2019 [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  96. ↑ Oficjalnie: Polska gimnastyka zawieszona! [PATOGIMNASTYKA] [online], Sport.pl [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  97. ↑ Madonna-inspired Routine Puts Pihan-Kulesza Back In Gymnastics Vogue [online], International Gymnast Magazine Online, 9 października 2020 [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  98. ↑ Artistic Gymnastics is back at the World Cup in Szombathely (HUN) [online], European Gymnastics [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  99. ↑ Telewizja Polska S.A, Marta Pihan-Kulesza ze złotym medalem w wieloboju. To 11. tytuł dla szczecinianki [online], szczecin.tvp.pl [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  100. ↑ MP w gimnastyce: dwa złote medale Marty Pihan-Kuleszy [online], Onet Sport, 8 listopada 2020 [dostęp 2020-12-30] (pol.).
  101. ↑ Wyniki zawodów – PZG [online] [dostęp 2021-04-25] (pol.).
  102. ↑ n, Komitet Wykonawczy Europejskiej Gimnastyki podjął decyzję o zniesieniu zawieszenia PZG – PZG [online] [dostęp 2021-04-25] (pol.).
  103. ↑ ME: Marta Pihan-Kulesza w finale wieloboju [online], Onet Sport, 22 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-25] (pol.).
  104. ↑ Koszmarna kontuzja Polki w finale ME [online], sport.onet.pl [dostęp 2021-04-25].
  105. ↑ Jakub Lisowski, Marta Pihan Kulesza czeka na operację. Czy jeszcze wróci do gimnastyki? [online], Sportowy24, 7 maja 2021 [dostęp 2023-04-29] (pol.).
  106. ↑ Sprawdził się czarny scenariusz, "nie chciałabym tak kończyć kariery" [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-04-29] (pol.).
  107. ↑ 2023 Polish Championships Results [online], The Gymternet, 14 marca 2023 [dostęp 2023-04-29] (ang.).
  108. ↑ Anna Gemza i Wiktoria Grzesikiewicz mistrzyniami Polski w GSK [online] [dostęp 2023-04-29] (pol.).
  109. ↑ Kadra Polski na Puchar Świata w gimnastyce sportowej w Kairze [online] [dostęp 2023-04-29] (pol.).
  110. ↑ Marta Pihan-Kulesza w finale PŚ na równoważni! [online] [dostęp 2023-04-29] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marta_Pihan-Kulesza&oldid=70227903”