Marta Flantz
 Marta Flantz (1934) | |
| Data urodzenia | 1885 |
|---|---|
| Data śmierci | 1938 |
| Zawód | |
Marta Flantz, także Flanz[1] (ur. 1885, zm. 1938) – polska aktorka niemieckojęzyczna i reżyserka filmowa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w 1885[2]. Uczyła się aktorstwa w Wiedniu u Maksa Reinhardta[3]; grała po niemiecku[2]. Była żoną reżysera Bolesława Landa[4][5]. Wraz z Niną Niovillą[2][6], Stanisławą Perzanowską (współreżyserką filmu Jego wielka miłość; 1936)[6] i Wandą Jakubowską była jedną z czterech kobiet, które podjęły się reżyserii pełnometrażowych filmów fabularnych w Polsce okresu międzywojennego[2][6].
W 1929[7] zagrała tytułową rolę w obrazie Moralność pani Dulskiej (1930) – pierwszym polskim filmie dźwiękowym, adaptacji dramatu Gabrieli Zapolskiej o tym samym tytule[3]. Flantz była również współreżyserką zdjęć dźwiękowych[7]. Ponieważ grała po niemiecku, jej rolę zdubbingowano[2][4]. Kreację Flantz krytycy oceniali pozytywnie[7].
W latach 30. dołączyła do firmy producenckiej Leo-Film prowadzonej przez Marię Hirszbein[8]. W 1933 do kin wszedł obraz Prokurator Alicja Horn, do którego Flantz razem z Bolesławem Landem napisali scenariusz na podstawie powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Wraz z Michałem Waszyńskim zajęła się również reżyserią filmu[9]. Dwa lata później już sama wyreżyserowała komedię romantyczną Kochaj tylko mnie produkcji Leo-Film. W rolach głównych wystąpili: debiutantka Lidia Wysocka, Kazimierz Junosza-Stępowski, Michał Znicz, Witold Zacharewicz i Helena Grossówna. Film opowiadał o perypetiach miłosnych gwiazdy teatru[10].
Marta Flantz zmarła w 1938[2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- 1929: Policmajster Tagiejew – rola Ciotuni[1]
- 1930: Moralność pani Dulskiej – rola Anieli Dulskiej, reżyseria scen dźwiękowych[7]
- 1931: Uwiedzona – rola Madame[1]
- 1933: Prokurator Alicja Horn – scenariusz i reżyseria[1]
- 1935: Kochaj tylko mnie – reżyseria[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Marta Flantz [online], FilmPolski [dostęp 2020-12-12] (pol.).
- ↑ a b c d e f Grażyna Stachówna, A Wormwood Wreath: Polish Women's Cinema, [w:] Janina Falkowska, Marek Haltof (red.), The New Polish Cinema, Flicks Books, 2003, s. 99–100, ISBN 1-86236-002-2.
- ↑ a b Tadeusz Lubelski, Historia kina polskiego: twórcy, filmy, konteksty, Katowice: Videograf, s. 75, ISBN 978-83-7183-666-4.
- ↑ a b Marek Haltof, Kino polskie, Gdańsk: Słowo/obraz terytoria, 2004, s. 38, ISBN 83-89405-38-5.
- ↑ Jerzy Maśnicki, Kamil Stepan, 1930. Dyrektorzy Herszfinkel i Land organizują pierwszy polski dźwiękowiec, [w:] Historia kina polskiego, Tadeusz Lubelski, Konrad J. Zarębski (red.), wyd. 2, uzup., Warszawa: Fundacja Kino, 2007, s. 30, ISBN 978-83-922850-2-1.
- ↑ a b c Krzysztof Tomasik, Polskie reżyserki filmowe 1919-2002, „Kultura i Historia”, 4, 2004, ISSN 1642-9826 [dostęp 2020-12-12].
- ↑ a b c d Moralność pani Dulskiej (1929) [online], Nitrofilm.pl [dostęp 2020-12-12] (pol.).
- ↑ Zasłużona placówka polskiej wytwórczości filmowej, „Wiadomości Filmowe”, 2 (2), 15 stycznia 1934, s. 3.
- ↑ Prokurator Alicja Horn (1933) [online], Nitrofilm.pl [dostęp 2020-12-12] (pol.).
- ↑ Jerzy Semilski, Kochaj tylko mnie, [w:] Leksykon polskich filmów fabularnych, Jan Słodowski (red.), wyd. 2, Warszawa: Wiedza i Życie, 1997, s. 300–301, ISBN 83-7184-928-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Marta Flantz w bazie filmpolski.pl
- Marta Flantz w bazie IMDb (ang.)