Mariusz Muszyński

Mariusz Muszyński

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1964 Brześć Kujawski
Doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo międzynarodowe publiczne
Alma Mater	Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Doktorat	1997
Habilitacja	2004
Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego
Okres spraw.	5 lipca 2017–5 lipca 2023
Poprzednik	Stanisław Biernat
Cytaty w Wikicytatach

Mariusz Muszyński (ur. 6 lipca 1964 w Brześciu Kujawskim^[1]) – polski prawnik, doktor habilitowany nauk prawnych, nauczyciel akademicki, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, były przewodniczący zarządu Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. Wybrany w 2015 przez Sejm VIII kadencji na sędziego Trybunału Konstytucyjnego na miejsce obsadzone przez Sejm VII kadencji, zaprzysiężony przez prezydenta Andrzeja Dudę 3 grudnia 2015, dopuszczony do orzekania 20 grudnia 2016 przez Julię Przyłębską. 5 lipca 2017 zaprzysiężony przez Prezydenta RP na wiceprezesa TK. 5 lipca 2023 zakończył kadencję wiceprezesa TK^[2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1991 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Odbywał następnie aplikację prokuratorską. Był stypendystą na Uniwersytecie Wiedeńskim. Na UMK uzyskiwał kolejno stopnie naukowe doktora (w 1997) i doktora habilitowanego (w 2004) nauk prawnych. Specjalizuje się w prawie międzynarodowym publicznym, prawie europejskim, a także w stosunkach polsko-niemieckich.

W latach 1995–1998 był pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych, później przez cztery lata (1998–2002) kierował działem prawnym w Ambasadzie RP w Berlinie, po czym powrócił do MSZ, skąd odszedł w 2005. Był także powoływany w skład Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów RP. Od stycznia 2006 do grudnia 2007 pełnił funkcję przewodniczącego zarządu Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie” i przedstawiciela rządu RP w kuratorium niemieckiej Fundacji Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość. Był też pełnomocnikiem minister spraw zagranicznych Anny Fotygi ds. stosunków polsko-niemieckich. Odwołany z obu funkcji w 2008.

W 2005 został profesorem i kierownikiem Katedry Prawa Dyplomatycznego i Dyplomacji na Wydziale Prawa i Administracji UKSW. W 2007 objął funkcję prodziekana Wydziału Prawa i Administracji UKSW ds. nauki, współpracy i promocji, którą pełnił do 2012. W 2010 został również wykładowcą Uczelni Łazarskiego.

Był członkiem komitetu naukowego II i III Konferencji Smoleńskiej z lat 2013 i 2014 zajmującej się analizą katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010^[4][5].

17 listopada 2011 Sejm VII kadencji wybrał go na członka Trybunału Stanu. Rekomendującym klubem parlamentarnym było Prawo i Sprawiedliwość. W październiku 2015 powołany w skład Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę^[6]. 18 listopada 2015 wybrany przez Sejm VIII kadencji na zastępcę przewodniczącego Trybunału Stanu. Przestał pełnić tę funkcję 10 lutego 2017^[7].

1 grudnia 2015 sejmowa Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka pozytywnie zaopiniowała jego kandydaturę – wysuniętą przez PiS – na sędziego Trybunału Konstytucyjnego^[8][9]. Następnego dnia Sejm głównie głosami posłów PiS wybrał go na sędziego TK^[10], nie określając w uchwale początku jego kadencji^[11]. 3 grudnia 2015 prezydent Andrzej Duda odebrał od niego przyrzeczenie^[12]. Wybór Mariusza Muszyńskiego nastąpił, chociaż Sejm na to samo stanowisko wybrał wcześniej Andrzeja Jakubeckiego. Również 3 grudnia 2015 Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż podstawa prawna wyboru Andrzeja Jakubeckiego była konstytucyjna, co obligowało prezydenta do odebrania od niego ślubowania^[13].

Do orzekania Mariusz Muszyński został dopuszczony 20 grudnia 2016 przez p.o. prezesa TK Julię Przyłębską (poprzedni prezes Andrzej Rzepliński odmawiał jego dopuszczenia, powołując się na wyrok TK z 3 grudnia 2015)^[14], która jeszcze tego samego dnia upoważniła go do zastępowania jej w realizacji wszystkich wynikających z przepisów prawa uprawnień p.o. prezesa TK, a dzień później – do działania w zastępstwie prezesa TK^[15].

W kwietniu 2016 nominowany przez rząd Beaty Szydło w skład tzw. komisji weneckiej^[16]. 5 lipca 2017 prezydent Andrzej Duda powołał go na wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego^[17].

Został członkiem Rady Naukowej Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości^[18].

W 2018 w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce zgłosił swoją kandydaturę na sędziego Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego^[19]. Jego zgłoszenie zostało wysłane z Ministerstwa Sprawiedliwości przez Marcina Warchoła^[20][21]. 23 sierpnia 2018 Mariusz Muszyński wycofał swoją kandydaturę^[22].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przy rozpatrywaniu sprawy pewnego podmiotu gospodarczego, stwierdził w wyroku z 20 czerwca 2018 (sygn. akt V SA/Wa 459/18), że Mariusz Muszyński jest osobą nieuprawnioną do orzekania w Trybunale Konstytucyjnym, a ta okoliczność może być przesłanką uznania wyroku wydanego z jego udziałem za nieważny z uwagi na nienależną obsadę sądu względnie przesłanką stwierdzenia, że zachodzi sytuacja wyroku nieistniejącego^[23].

22 października 2020 był w składzie orzekającym Trybunału Konstytucyjnego, w którym TK wydał wyrok o niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej wykonywania aborcji z powodu ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu^[24]. Wyrok Trybunału doprowadził do licznych protestów przeciwko zmianie przepisów aborcyjnych na ogólnokrajową skalę^[25][26][27].

5 lipca 2023 zakończył kadencję wiceprezesa TK^[2][3][28].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Według publikacji Wojciecha Czuchnowskiego i Bartosza Wielińskiego powołujących się na anonimowych informatorów, Mariusz Muszyński w 1993 został przyjęty do Urzędu Ochrony Państwa (obecnie Agencja Wywiadu), po czym odbył szkolenie w Ośrodku Kształcenia Wywiadu w Starych Kiejkutach, które ukończył w 1994. Następnie przez rok pracował w centrali Urzędu Ochrony Państwa w Warszawie, od 1998 pracował w ambasadzie w Berlinie, skąd w 2002 został usunięty na wniosek strony niemieckiej w ciągu 24 godzin. Po powrocie stracił etat w wywiadzie (wtedy już w Agencji Wywiadu). Komisja kwalifikacyjna wydała wówczas negatywną opinię co do jego dalszej służby^[29][30][31].

Po śmierci Władysława Bartoszewskiego stwierdził, że „Bóg zaczyna uśmiechać się do Polaków”^[32][33][34].

Legalność jego powołania na stanowisko sędziego i wiceprezesa TK jest kwestią sporną, bowiem w opinii części prawników doszło do niego z naruszeniem prawa^{[35][36][37][38][39][40][41][42]}. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził w 2018, że Mariusz Muszyński nie ma prawa orzekać w Trybunale Konstytucyjnym^[23].

7 maja 2021 Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu w sprawie Xero Flor przeciwko Polsce orzekł, że obecność Mariusza Muszyńskiego w składzie orzekającym Trybunału Konstytucyjnego sprawia, że skład nie jest prawowity i Trybunał w takim składzie nie jest sądem ustanowionym na podstawie prawa. W uzasadnieniu argumentowano, że „Polska dopuściła się naruszenia art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, który gwarantuje prawo sprawiedliwego procesu przed sądem ustanowionym zgodnie z przepisami” oraz że „działania władz polegające na powołaniu jednego z sędziów zasiadających w składzie oraz zignorowanie wyroków Trybunału Konstytucyjnego w tym zakresie oznaczały, że skład orzekający w tej sprawie nie był sądem ustanowionym ustawą”^[43].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

W dorobku publikacyjnym M. Muszyńskiego znajdują się m.in.^[44]:

• Neutralność Austrii a udział we Wspólnej Polityce Zagranicznej i Bezpieczeństwa UE, Warszawa 1998.
• Karta praw podstawowych z komentarzem (współautor), Bielsko-Biała 2000.
• Traktat o Unii Europejskiej z komentarzem (współautor), Bielsko-Biała 2001.
• Obywatelstwo niemieckie. Wprowadzenie w problematykę, Bielsko-Biała 2002.
• Konwencja wiedeńska o stosunkach konsularnych z komentarzem, Bielsko-Biała 2003.
• Przejęcie majątków niemieckich przez Polskę po II wojnie światowej, Bielsko-Biała 2003.
• Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską z komentarzem (współautor), Bielsko-Biała 2003.
• Sprawozdanie w przedmiocie strat i szkód wojennych w latach 1939–1945 (red.), Warszawa 2007.
• Niemcy o Polsce i Polakach. Polska w mediach niemieckich w latach 2006–2007 (red.), Warszawa 2007.
• Unia Europejska. Historia, architektura, prawo, Bielsko-Biała 2011.
• Państwo w prawie międzynarodowym, Bielsko-Biała 2012.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Trybunał Konstytucyjny. Mariusz Muszyński-wiceprezes
• Druk sejmowy nr 6 z biogramami kandydatów do Trybunału Stanu z 16 listopada 2011. [dostęp 2011-11-18].
• Dr hab. Mariusz Muszyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2011-11-18] .^{[martwy link]}