Marina Erakovic
_(29827950946).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 6 marca 1988 |
| Wzrost | 174 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2005 |
| Zakończenie kariery | 2018 |
| Trener | |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 1 WTA, 12 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 39 (7 maja 2012) |
| Australian Open | 2R (2009, 2012, 2014) |
| Roland Garros | 3R (2013) |
| Wimbledon | 3R (2008, 2013, 2016) |
| US Open | 2R (2014) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 8 WTA, 6 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 25 (24 czerwca 2013) |
| Australian Open | 1R (2009–2015) |
| Roland Garros | QF (2013, 2014) |
| Wimbledon | SF (2011) |
| US Open | QF (2008) |
Marina Erakovic (ur. 6 marca 1988 w Splicie) – nowozelandzka tenisistka pochodzenia chorwackiego.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Erakovic jest tenisistką praworęczną z oburęcznym backhandem. W turniejach juniorskich wygrała w parze z Michaëllą Krajicek US Open w roku 2004 oraz Australian Open w 2005 z Wiktoryją Azaranką.
Pierwsze zawodowe spotkanie wygrała w 2005 pokonując w pierwszej rundzie w Auckland Marie-Ève Pelletier. Przegrała w drugiej rundzie z Janette Husárovą.
W lutym 2013 roku w Memphis wygrała swój pierwszy tytuł WTA Tour w grze pojedynczej. W zawodach pokonała m.in. Annikę Beck, Sofię Arvidsson, Jamie Hampton i Stefanie Vögele. W finale tenisistka wygrała z Sabine Lisicki. Po pierwszym secie, wygranym przez Erakovic wynikiem 6:1, Niemka skreczowała. Ponadto Erakovic czterokrotnie występowała w innych finałach.
W grze podwójnej Erakovic triumfowała osiem razy. W roku 2008 zwyciężyła w zawodach w ’s-Hertogenbosch, Tokio i Luksemburgu, w 2010 w Pattaya, w 2011 w Linzu, w 2012 w Stanford i Dallas, a w 2014 ponownie w ’s-Hertogenbosch.
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza (1–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 18 września 2011 | Québec | Dywanowa (hala) |  Barbora Záhlavová-Strýcová | 6:4, 1:6, 0:6 |
| Finalistka | 2. | 25 lutego 2012 | Memphis | Twarda (hala) |  Sofia Arvidsson | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 23 lutego 2013 | Memphis | Twarda (hala) |  Sabine Lisicki | 6:1, krecz |
| Finalistka | 3. | 15 września 2013 | Québec | Dywanowa (hala) | Lucie Šafářová | 4:6, 3:6 |
| Finalistka | 4. | 30 kwietnia 2016 | Rabat | Ceglana |  Timea Bacsinszky | 2:6, 1:6 |
Gra podwójna (8–8)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 24 maja 2008 | Stambuł | Ceglana |  Polona Hercog |  Jill Craybas Wolha Hawarcowa | 1:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 21 czerwca 2008 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Michaëlla Krajicek |  Līga Dekmeijere Angelique Kerber | 6:3, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 2. | 4 października 2008 | Tokio | Twarda | Jill Craybas |  Ayumi Morita Aiko Nakamura | 4:6, 7:5, 10–6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 26 października 2008 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Sorana Cîrstea |  Wiera Duszewina Marija Korytcewa | 2:6, 6:3, 10–8 |
| Zwyciężczyni | 4. | 14 lutego 2010 | Pattaya | Twarda |  Tamarine Tanasugarn | Anna Czakwetadze Ksienija Pierwak | 7:5, 6:1 |
| Finalistka | 2. | 24 lipca 2010 | Portorož | Twarda | Anna Czakwetadze | Marija Kondratjewa Vladimíra Uhlířová | 4:6, 6:2, 7–10 |
| Finalistka | 3. | 8 stycznia 2011 | Auckland | Twarda | Sofia Arvidsson | Květa Peschke Katarina Srebotnik | 3:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 16 października 2011 | Linz | Twarda (hala) | Jelena Wiesnina | Julia Görges Anna-Lena Grönefeld | 7:5, 6:1 |
| Finalistka | 4. | 14 stycznia 2012 | Hobart | Twarda |  Chuang Chia-jung | Irina-Camelia Begu Monica Niculescu | 7:6(4), 6:7(4), 5–10 |
| Zwyciężczyni | 6. | 15 lipca 2012 | Stanford | Twarda |  Heather Watson |  Jarmila Gajdošová Vania King | 7:5, 7:6(7) |
| Zwyciężczyni | 7. | 24 sierpnia 2012 | Dallas | Twarda | Heather Watson | Līga Dekmeijere Irina Falconi | 6:3, 6:0 |
| Finalistka | 5. | 11 maja 2013 | Madryt | Ceglana |  Cara Black | Anastasija Pawluczenkowa Lucie Šafářová | 2:6, 4:6 |
| Finalistka | 6. | 25 maja 2013 | Strasburg | Ceglana | Cara Black | Kimiko Date-Krumm Chanelle Scheepers | 4:6, 6:3, 12–14 |
| Finalistka | 7. | 16 czerwca 2013 | Birmingham | Trawiasta | Cara Black | Ashleigh Barty Casey Dellacqua | 5:7, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 8. | 20 czerwca 2014 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Arantxa Parra Santonja | Michaëlla Krajicek Kristina Mladenovic | 0:6, 7:6(5), 10–8 |
| Finalistka | 8. | 23 sierpnia 2014 | New Haven | Twarda | Arantxa Parra Santonja | Andreja Klepač Sílvia Soler Espinosa | 5:7, 6:4, 7–10 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra podwójna (4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Finalistka | 2004 | Wimbledon | Trawiasta | Monica Niculescu | Wiktoryja Azaranka Wolha Hawarcowa | 4:6, 6:3, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2004 | US Open | Twarda | Michaëlla Krajicek | Mădălina Gojnea Monica Niculescu | 7:6, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 2005 | Australian Open | Twarda | Wiktoryja Azaranka | Nikola Fraňková Ágnes Szávay | 6:0, 6:2 |
| Finalistka | 2005 | Wimbledon | Trawiasta | Monica Niculescu | Wiktoryja Azaranka Ágnes Szávay | 7:6, 2:6, 0:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-26] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-26] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-26] (ang.).
- strona archiwalna