Marian Nagnajewicz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| docent nauk humanistycznych | |
| Specjalność: filologia klasyczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Uczelnia | |
Marian Nagnajewicz (ur. 29 listopada 1911 w Matczynie koło Bełżyc, zm. 17 czerwca 1987) – polski filolog klasyczny, wykładowca Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent filologii klasycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1936). Uczestnik kampanii wrześniowej w 1939. W okresie 1939-1940 w niewoli niemieckiej. W czasie okupacji zaangażowany w tajne nauczanie. Od 1944 związany z filologią klasyczną KUL, doktorat tamże w 1951 pod kierunkiem Mariana Plezi. Od 1957 - zastępca profesora (Katedra Językoznawstwa Ogólnego). Habilitacja na podstawie pracy Niektóre zagadnienia puryzmu leksykalnego u Cycerona w 1976 na UAM. Docent - 1977. W 1982 przeszedł na emeryturę. Członek: Towarzystwa Przyjaciół KUL, Polskiego Towarzystwa Filologicznego, Polskiego Towarzystwa Językoznawczego. W 1966 Senat przyznał mu Medal Za Zasługi dla KUL. Autor 29 rozpraw, w tym 13 tłumaczeń łacińskich.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Księga pamiątkowa w 75-lecie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wkład w kulturę polską w latach 1968-1993, red. M. Rusecki, Lublin 1994, s. 431-432.
- Marian Plezia, Marian Nagnajewicz (1911-1987), "Meander" 43 (1988), s. 49-50.
- Michał Kaczmarkowski, Śp. docent Marian Nagnajewicz. Curriculum et laudatio vitae laboriosae (29 XI 1911–17 VI 1987), „Roczniki Humanistyczne” 36 (1988), z. 3, s. 5-9.
- Michał Kaczmarkowski, Docent Marian Nagnajewicz (Curiculum et laudatio vitae laboriosae), "Summarium" 18 (1989), s. 165-169.