Maria Powalisz-Bardońska

Maria Powalisz-Bardońska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1935
Poznań

Data i miejsce śmierci

21 listopada 2021
Poznań

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

witraż

Sygnatura na witrażu
Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Lubinie
Kościół św. Jadwigi w Wilkowie Polskim (1970)

Maria Powalisz-Bardońska (ur. 10 czerwca 1935 w Poznaniu, zm. 21 listopada 2021 tamże[1]) – polska witrażystka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Była córką witrażysty Stanisława Powalisza oraz Pelagii z Kasprzyków. Rodzina została przesiedlona przez hitlerowców w 1939 z Poznania w okolice Częstochowy (via obóz na Głównej). W 1945 powrócili do Poznania i odbudowali pracownię witraży na ul. Bydgoskiej 5 (Śródka). Jej pierwszym sukcesem artystycznym było zwycięstwo w rysunkowym konkursie dziecięcym tygodnika Przekrój (1946). W 1948 rozpoczęła (z nacisku rodziców) naukę w Technikum Gastronomicznym. Jako przodownik pracy społecznej mogła wybrać uczelnię wyższą bez egzaminów[2].

Zaczęła studia z zakresu historii sztuki na UAM (u prof. Gwido Chmarzyńskiego). W 1956 obroniła pracę magisterską (Średniowieczne witraże Chełmna, Włocławka i Torunia). Od 1955 praktycznie uczyła się witrażownictwa w pracowni rodzinnej. W 1958 rozpoczęła studia na Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Opiekunami byli Jacek Puget i Bazyli Wojtowicz[2].

Od 1961, wraz ze stopniowym pogarszaniem się stanu zdrowia ojca, zaczęła projektować witraże. W 1968 ojciec zmarł, w związku z czym podjęła samodzielną pracę. Artystkę wsparł arcybiskup Antoni Baraniak, powierzając jej kontynuowanie prac nad witrażami w katedrze poznańskiej. W 1968 została przewodniczącą Komisji Egzaminacyjnej Mistrzowsko-Czeladniczej Witrażowniczej przy Izbie Rzemieślniczej w Poznaniu. W 1978 zdobyła tytuł mistrza rzemiosła artystycznego. W 1982 została przewodniczącą Krajowej Komisji Problemowej Rzemiosła Artystycznego przy Centralnym Związku Rzemiosła w Warszawie[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1962 wyszła za mąż za inżyniera Zbigniewa Bardońskiego, z którym ma dwóch synów: Jakuba (ur. 1963, witrażysta) i Jerzego (ur. 1972)[2]. W 1991 artystka powierzyła prowadzenie warsztatu Jakubowi, a sama skupiła się wyłącznie na projektowaniu[3].

Realizacje[edytuj | edytuj kod]

Owocem pracy artystki są dzieła dla ponad 140 obiektów sakralnych i świeckich w Polsce i za granicą. Najważniejsze realizacje, to witraże dla:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maria Powalisz-Bardońska. nekrologi.wyborcza.pl, 2021-11-26. [dostęp 2021-11-26].
  2. a b c d e Tadeusz Świtała, Laureaci nagród województwa poznańskiego w dziedzinie upowszechniania kultury za rok 1980, w: Kronika Miasta Poznania, nr 1-2/1984, s. 135–138, ISSN 0137-3552
  3. Historia pracowni. [dostęp 2016-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-27)].
  4. A. Jazdon, J. Skutecki, Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu, Poznań 2017, s. 126.
  5. Poznan.pl, Witraże Marii Powalisz-Bardońskiej 1967–2005

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Kolekcja projektów witraży Marii Powalisz-Bardońskiej w Wirtualnym Muzeum Historii Poznania CYRYL: https://cyryl.poznan.pl/kolekcja/witraze-marii-powalisz-bardonskiej-1967-2005/