Marek Dyduch

Marek Dyduch
Ilustracja
Marek Dyduch (2022)
Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1957
Świdnica

Zawód, zajęcie

polityk

Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Stanowisko

poseł na Sejm II, III, IV i IX kadencji (1993–2005, 2019–2023), wiceminister skarbu państwa (2001–2002)

Partia

PZPR, SdRP, SLD, Nowa Lewica

Marek Dyduch (ur. 27 sierpnia 1957 w Świdnicy) – polski polityk, poseł na Sejm II, III, IV i IX kadencji, w latach 2001–2002 sekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa, w latach 2002–2005 sekretarz generalny SLD.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Galeria
Marek Dyduch z Robertem Biedroniem i Adrianem Zandbergiem podczas protestu przeciwko likwidacji oddziału wewnętrznego szpitala w Nowej Rudzie (2020)
Małgorzata Sekuła-Szmajdzińska i Marek Dyduch w Nowej Rudzie (2019)
Marek Dyduch w Nowej Rudzie (2019)

W 1991 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. Kształcił się podyplomowo w zakresie zarządzania i marketingu w Wyższej Szkole Zarządzania i Przedsiębiorczości z siedzibą w Wałbrzychu (1997) i wyceny nieruchomości Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu (2007)[1]. W latach 80. wstąpił do Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. W latach 1986–1991 sprawował funkcję przewodniczącego zarządu wojewódzkiego ZSMP w Wałbrzychu. Od 1982 do rozwiązania należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, od 1988 jako członek komitetu wojewódzkiego PZPR w Wałbrzychu. Od 1990 działał w Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej, w 1999 przystąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

W latach 1993–2005 sprawował mandat posła na Sejm II, III i IV kadencji z ramienia SLD, wybranego w okręgach wałbrzyskich: nr 48 i nr 2. Ponadto od 1998 do 2000 pełnił mandat radnego sejmiku dolnośląskiego, kierował klubem radnych SLD. W 2005 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatora z okręgu nr 2[2]. W latach 2001–2002 był sekretarzem stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa w rządzie Leszka Millera. 23 lutego 2002 został wybrany na sekretarza generalnego SLD[3] (ponownie powoływano go na tę funkcję w 2003 i w 2004), wówczas zrezygnował ze stanowiska wiceministra. 29 maja 2005 złożył dymisję z funkcji sekretarza generalnego. Po odejściu z parlamentu zajął się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej[1].

W 2006 został wybrany na radnego sejmiku województwa dolnośląskiego z ramienia koalicji Lewica i Demokraci. We wrześniu 2007 odszedł z SLD po nieumieszczeniu go na liście kandydatów LiD do parlamentu[4]. W marcu 2008 współtworzył w sejmiku osobny klub radnych Polskiego Stronnictwa Ludowego[5]. W styczniu 2010 powrócił do SLD, a w następnym miesiącu wystąpił z klubu PSL w sejmiku. W tym samym roku ponownie został radnym województwa[6], objął funkcję przewodniczącego klubu radnych SLD-PSL. W 2011 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski[7]. W 2014 utrzymał mandat w sejmiku na kolejną kadencję[8]. W 2015 ponownie kandydował do Sejmu jako lider wałbrzyskiej listy wyborczej Zjednoczonej Lewicy[9] (koalicja ta nie przekroczyła wyborczego progu). W 2018 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję w wyborach do sejmiku.

W styczniu 2019 prezydent Wrocławia Jacek Sutryk powołał go na swojego doradcę społecznego do spraw rozwoju aglomeracji wrocławskiej[10]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku Marek Dyduch ponownie z ramienia SLD uzyskał mandat poselski[11]. W Sejmie IX kadencji został zastępcą przewodniczącego Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa[12]. W październiku 2021 został wybrany na wiceprzewodniczącego powstałej z przekształcenia SLD Nowej Lewicy[13]. W 2023 bez powodzenia ubiegał się o poselską reelekcję[14]. W 2024 ponownie wystartował w wyborach do sejmiku[15].

Wyniki w wyborach parlamentarnych[edytuj | edytuj kod]

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
1993 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm II kadencji nr 48 9113 (3,53%)T[16]
1997 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm III kadencji nr 48 27 097 (11,35%)T[16]
2001 KKW Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy Sejm IV kadencji nr 2 33 287 (14,11%)T[17]
2005 Sojusz Lewicy Demokratycznej Senat VI kadencji nr 2 36 564 (18,78%)N[2]
2011 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm VII kadencji nr 2 7950 (3,53%)N[7]
2015 KKW Zjednoczona Lewica SLD+TR+PPS+UP+Zieloni Sejm VIII kadencji nr 2 7370 (3,15%)N[9]
2019 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm IX kadencji nr 2 14 451 (5,11%)T[11]
2023 Nowa Lewica Sejm X kadencji nr 2 7507 (2,32%)N[14]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Strona sejmowa posła IX kadencji. sejm.gov.pl. [dostęp 2023-09-14].
  2. a b Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2021-09-02].
  3. Marek Dyduch za Krzysztofa Janika. rp.pl, 23 lutego 2002. [dostęp 2015-08-09].
  4. Marek Dyduch odszedł z SLD. wp.pl, 15 września 2007. [dostęp 2015-08-09].
  5. Sylwia Jurgiel: Nie ma już klubu PO-PSL w sejmiku. prw.pl, 3 marca 2008. [dostęp 2015-08-09].
  6. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-08-09].
  7. a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2021-09-02].
  8. Pełne wyniki wyborów do sejmiku. gazetawroclawska.pl, 21 listopada 2014. [dostęp 2015-08-09].
  9. a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-25].
  10. Zarządzenie nr 321/19 Prezydenta Wrocławia w sprawie powołania Doradcy Społecznego Prezydenta Wrocławia ds. Rozwoju Aglomeracji Wrocławskiej. um.wroc.pl. [dostęp 2019-02-07].
  11. a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  12. Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2020-10-13].
  13. Nowa Lewica, nowe władze. Wybrano 14 wiceprzewodniczących. polsatnews.pl, 9 października 2021. [dostęp 2021-10-09].
  14. a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
  15. Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-03-09].
  16. a b Poland – candidate data. University of Essex. [dostęp 2021-09-02]. (ang.).
  17. Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2021-09-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]