Marcello Piacentini

Ten artykuł od 2024-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Marcello Piacentini

Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1881 Rzym
Data i miejsce śmierci	19 maja 1960 Rzym
Narodowość	włoska
Praca
Styl	modernizm
Budynki	bazylika Najświętszego Serca Chrystusa Króla w Rzymie
Multimedia w Wikimedia Commons

Marcello Piacentini (ur. 8 grudnia 1881 w Rzymie, zm. 19 maja 1960 tamże) – włoski architekt i urbanista, przedstawiciel modernizmu, teoretyk architektury.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Marcello Piacentini był synem architekta Pio Piacentiniego. Studiował na Instytucie Sztuk Pięknych w Rzymie. W pierwszym okresie działalności projektował budowle pod wpływem modernizmu (m.in. kino Corso w Rzymie) i secesji wiedeńskiej, później inspirował go akademicki modernistyczny klasycyzm.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

• Palazzo di Giustizia w Mesynie, 1912–1928
• Cinema Corso w Rzymie, 1915–1917
• Cinema Teatro Savoia we Florencji, 1922
• bazylika Najświętszego Serca Chrystusa Króla w Rzymie, 1920–1934
• Palazzo delle Corporazioni na via Veneto w Rzymie, 1931
• Museo Nazionale della Magna Grecia w Reggio Calabria, 1932–1941
• via della Conciliazione w Rzymie, 1936–1950
• plan Esposizione Universale di Roma (E42), 1938–1942
• Palazzo di Giustizia, Mailand, 1933