Manuel Martínez (lekkoatleta)
 Manuel Martinez w czasie halowych mistrzostw Europy w Turynie (2009) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 185 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Manuel Martínez Gutiérrez (ur. 7 grudnia 1974 w León) – hiszpański lekkoatleta, który specjalizował się w pchnięciu kulą.
W latach 1996–2008 czterokrotnie startował w igrzyskach olimpijskich. Medalista halowych mistrzostw globu oraz halowego czempionatu Starego Kontynentu. Przez prawie 20 lat należał do czołowych kulomiotów na świecie startując w mistrzostwach świata i mistrzostwach Europy. 31 razy w karierze stawał na najwyższym podium mistrzostw Hiszpanii oraz reprezentował swój kraj w szeregu międzynarodowych zawodów drużynowych oraz w meczach międzypaństwowych.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowe sukcesy zaczął odnosić już jako junior zdobywając w tej kategorii wiekowej srebro mistrzostw globu juniorów w 1992[1] oraz złoty medal czempionatu juniorów Starego Kontynentu w 1993[2]. W 1992 i 1994 zdobywał srebrne krążki mistrzostw ibero-amerykańskich[3]. Po wygraniu zawodów młodzieżowego pucharu Europy w Ostrawie (1994)[4] odpadł w eliminacjach na mistrzostwach Europy. Zajmował czwarte lokaty podczas halowych mistrzostw Europy w 1994 oraz halowego czempionatu świata rok później. Zimą 1996 był siódmy na mistrzostwach Europy w hali, a latem nie udało mu się awansować do finału podczas swojego debiutu na igrzyskach olimpijskich. W 1997 był siódmy podczas halowych mistrzostw świata, a w 1998 był szósty w hali oraz siódmy na stadionie podczas mistrzostw Europy. W tym samym sezonie odniósł pierwszy w karierze tryumf na czempionacie ibero-amerykańskim[3]. Tuż za podium – na czwartym miejscu – zakończył start w Maebashi podczas halowych mistrzostw świata (1999). Na początku sezonu 2000 zdobył w Gandawie pierwszy w seniorskiej karierze medal na dużej imprezie zostając halowym wicemistrzem Europy. W kolejnych miesiącach został ponownie mistrzem ibero-amerykańskim[3], a podczas igrzysk olimpijskich w Sydney zajął szóste miejsce. W roku 2001 zdobył brąz halowego czempionatu globu, zwyciężył w igrzyskach śródziemnomorskich i uniwersjadzie oraz był czwarty na najważniejszej imprezie sezonu, czyli mistrzostwach świata rozegranych w Kanadzie. Także w 2001 od 3 marca do 21 lipca miał imponującą serię 16 zwycięstw z rzędu. Po zdobyciu zimą 2002 halowego mistrzostwa Starego Kontynentu latem podczas mistrzostw Europy w Monachium zajął piątą lokatę. Podczas rozegranych w marcu 2003 w Birmingham halowych mistrzostw globu zdobył złoty medal. Latem – na Stade de France w Paryżu – nie powtórzył sukcesu z marca odpadając w eliminacjach mistrzostw świata. W 2004 był piąty na halowym czempionacie świata, wygrał mistrzostwa ibero-amerykańskie oraz uplasował się tuż za podium – na czwartym miejscu – rozegranego w historycznej Olimpii konkursu kulomiotów na igrzyskach olimpijskich. Podczas halowych mistrzostw Europy w 2005 zdobył brązowy medal, a latem zajął drugie miejsce w igrzysk śródziemnomorskich. Na koniec sezonu nie awansował do finału mistrzostw globu. W 2006 był szósty na halowych mistrzostwach świata w Moskwie, a latem był dziewiąty podczas czempionatu Starego Kontynentu. Bez powodzenia startował w dwóch ważnych imprezach sezonu 2007 – na halowych mistrzostwach Europy zajął odległe miejsce w kwalifikacjach, a podczas mistrzostw świata nie oddał żadnej ważnej próby w eliminacjach. W 2008 nie awansował do finału rozegranych w Walencji halowych mistrzostw świata oraz pekińskich igrzyskach olimpijskich. W sezonie 2009 był szósty podczas halowych mistrzostw Europy, a latem najpierw wygrał igrzyska śródziemnomorskie, a następnie na eliminacjach zakończył udział w mistrzostwach świata. Nie udało mu się wywalczyć awansu do finału czempionatu Starego Kontynentu w 2010[5] oraz halowych mistrzostw Europy w kolejnym sezonie[6]. W kwietniu 2011 ogłosił zakończenie kariery sportowej[7][8].
Poza sportem jest artystą i aktorem[8], w 2011 wystąpił w filmie Capitán Trueno y el santo grial, El[9].
Rekordy życiowe: stadion – 21,47 m (10 lipca 2002, Salamanka); hala – 21,26 m (2 marca 2002, Wiedeń). Rezultaty kulomiota są aktualnymi rekordami Hiszpanii[10], Martínez ustanawiał także juniorskie rekordy swojego kraju.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ World Junior Championships 1992. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)]. (ang.).
- ↑ European Junior Championships 1993. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
- ↑ a b c Ibero American Championships [online], gbrathletics [dostęp 2011-04-30] (ang.).
- ↑ European Under 23 Cup [online], gbrathletics [dostęp 2011-04-30] (ang.).
- ↑ 2010 European Athletics Championships – Men’s Shot Put [online], sportsresult.com [dostęp 2011-04-30] (ang.).
- ↑ 2011 European Indoor Championships – Shot Put Men [online] [dostęp 2011-04-30] (ang.).
- ↑ Manolo Martínez anunciará su retirada [online], MARCA.com [dostęp 2011-04-30] (hiszp.).
- ↑ a b Spain’s former world and European indoor champion Martinez announces his retirement [online], European Athletics [dostęp 2011-04-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-26] (ang.).
- ↑ Manuel Martínez [online], imdb.com [dostęp 2011-04-30] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Manuel Martínez w bazie World Athletics (ang.).
- Manuel Martínez, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26] (ang.).
- Profil zawodnika na stronach Królewskiej Hiszpańskiej Federacji Lekkiej Atletyki (ang.)
- Manuel Martínez Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2011-04-30] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-05] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|