Maksymilian Matakiewicz

Maksymilian Matakiewicz
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1875 ; Niepołomice, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	3 lutego 1940 ; Lwów, Polska pod okupacją ZSRR
	Minister robót publicznych
Okres	od 29 grudnia 1929; do 4 grudnia 1930
Poprzednik	Jędrzej Moraczewski
Następca	Mieczysław Norwid-Neugebauer
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Maksymilian August Antoni Matakiewicz (ur. 27 czerwca 1875 w Niepołomicach, zm. 3 lutego 1940 we Lwowie) – polski inżynier hydrotechnik, profesor i rektor Politechniki Lwowskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w inteligenckiej rodzinie Antoniego i Augusty z Kołodziejów, był bratem Antoniego. Ukończył w 1893 szkołę realną w Krakowie (maturę zdał w V LO w Krakowie w 1893). W latach 1893–1899 studiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej. Dyplom inżyniera uzyskał w 1900. Od 1 czerwca 1899 do 30 kwietnia 1900 był asystentem Katedry Budownictwa Wodnego Politechniki Lwowskiej, następnie adiunktem. W latach 1901–1905 pracował w Krajowym Oddziale Hydrograficznym we Lwowie. Od 1905 w Departamencie Wodnym Namiestnictwa we Lwowie; w tym samym roku uzyskał doktorat^[1].

W latach 1907–1909 kierownik katedry budownictwa wodnego Politechniki Lwowskiej. Od 1909 profesor nadzwyczajny Politechniki Lwowskiej i dziekan Wydziału Inżynierskiego PL, od 1911 profesor zwyczajny budownictwa wodnego tej uczelni. W roku akademickim 1919/20 rektor Politechniki Lwowskiej. W 1919 i 1920 był redaktorem „Czasopisma Technicznego”.

Uczestnik obrony Lwowa w latach 1918–1919, w latach 1921–1930 członek Rady Miejskiej Lwowa, w latach 1927–1928 zastępca komisarza rządowego miasta Lwowa, w okresie 1929–1930 minister robót publicznych w rządzie Kazimierza Bartla i Walerego Sławka.

Członek Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Towarzystwa Naukowego w Warszawie, Polskiego Towarzystwa Politechnicznego^[2]. Prezes Akademii Nauk Technicznych (1931–1933).

Zmarł we Lwowie i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim (sektor 77, pole 71, grobowiec 68)^[3]. W jego grobowcu została pochowana jego córka, asystentka Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, dr Helena Matakiewiczówna (1906–1932).

W 2022 roku z inicjatywy Premiera RP Mateusza Morawieckiego grobowiec Matakiewiczów został odrestaurowany. Cały projekt był realizowany przez Fundację Dziedzictwa Kulturowego^[4] we współpracy z Kancelarią Prezesa Rady Ministrów.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty (ślub w 1906) z Heleną Zaleską, miał córkę.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1927)^[5]
Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)^[6]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Cykl podręczników akademickich.

Pierwsze 2 tomy napisał profesor Józef Rychter. Maksymilian Matakiewicz napisał pozostałe części^[7]:

Zasady budowy wodociągów Część III Lwów 1914 (współautorzy Z. Ciechanowski i K. Pomianowski)
Budowa jazów Część IV Lwów 1920
Regulacja rzek Część V Lwów-Warszawa 1923
Żegluga śródziemna i budowa dróg wodnych Część VI Warszawa 1931
Zasady wyzyskiwania sił wodnych, pomiary i obliczenia wodne Część VII, (współautor Michał Mazur) Lwów 1936

Inne

Budownictwo wodne. Cz. 1.2, Jazy Lwów 1911
Światowe drogi wodne a regulacja Wisły Lwów-Warszawa 1921
Drogi wodne w Polsce Warszawa 1917

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Akademia Nauk Technicznych

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Promocja, Kuryer Lwowski (Lemberger Courier), 1905-05-20, Seite 4 [online], anno.onb.ac.at [dostęp 2018-09-08] (pol.).
↑ „Czasopismo Techniczne”. R. 54, 10 sierpnia 1936, Nr 15, s. 266
↑ RODZINA MATAKIEWICZÓW - Cmentarz Łyczakowski [online], cmentarzlyczakowski.pl [dostęp 2023-03-26] (pol.).
↑ Cmentarz Łyczakowski we Lwowie – Fundacja Dziedzictwa Kulturowego [online], www.dziedzictwo.org [dostęp 2023-03-26] (pol.).
↑ M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 707 „za zasługi na polu naukowem”.
↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 466 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym, położone w latach 1905–1918”.
↑ Pacześniak E., Maksymilian Matakiewicz (1885–1940), wybitny polski hydrolog i specjalista w dziedzinie budownictwa wodnego Prosto z pokładu 2006 nr 36 [Dostęp 2018-09-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kto był kim w II Rzeczypospolitej, pod red. Jacka M. Majchrowskiego. Warszawa 1994. wyd I.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Prace Maksymiliana Matakiewicza w bibliotece Polona

[1] Promocja, Kuryer Lwowski (Lemberger Courier), 1905-05-20, Seite 4 [online], anno.onb.ac.at [dostęp 2018-09-08] (pol.).

[2] „Czasopismo Techniczne”. R. 54, 10 sierpnia 1936, Nr 15, s. 266

[3] RODZINA MATAKIEWICZÓW - Cmentarz Łyczakowski [online], cmentarzlyczakowski.pl [dostęp 2023-03-26] (pol.).

[4] Cmentarz Łyczakowski we Lwowie – Fundacja Dziedzictwa Kulturowego [online], www.dziedzictwo.org [dostęp 2023-03-26] (pol.).

[5] M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 707 „za zasługi na polu naukowem”.

[6] M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 466 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym, położone w latach 1905–1918”.

[7] Pacześniak E., Maksymilian Matakiewicz (1885–1940), wybitny polski hydrolog i specjalista w dziedzinie budownictwa wodnego Prosto z pokładu 2006 nr 36 [Dostęp 2018-09-08].

[kier-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e jako kierownik resortu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[A]

W dniu zaprzysiężenia	Kazimierz Bartel Ignacy Boerner Sławomir Czerwiński Feliks Dutkiewicz Henryk Józewski Alfons Kühn Eugeniusz Kwiatkowski Wiktor Leśniewski p.o. Maksymilian Matakiewicz Ignacy Matuszewski p.o. Józef Piłsudski Aleksander Prystor Witold Staniewicz August Zaleski
Późniejsi członkowie rządu	Leon Janta-Połczyński

W dniu zaprzysiężenia	Walery Sławek Ignacy Boerner Stanisław Car Sławomir Czerwiński Henryk Józewski Alfons Kühn Eugeniusz Kwiatkowski Maksymilian Matakiewicz Ignacy Matuszewski p.o. Józef Piłsudski Leon Janta-Połczyński Aleksander Prystor Witold Staniewicz August Zaleski
Późniejsi członkowie rządu	Felicjan Sławoj Składkowski