Mahapralaja

Mahapralaja (Wielki Potop[1]) – pojęcie pochodzące z sanskrytu oznaczające potop lub pożar świata fizycznego, ostateczny rozpad przejawionego wszechświata, ogień z nieba, ekpyrosis. Może oznaczać koniec życia Brahmy.

Mahapralaja obejmuje mniejsze pralaje[2]. Istoty zanurzone w mahapralaji mogą posiadać zupełnie rozpuszczone zmysły i nie podlegać reinkarnowaniu[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wstęp. W: Gopinath Kawiradż: Pogląd siaktyjski w literaturze tantrycznej. (przekłożyła z języka hindi) Anna Rucińska. Wyd. 1. Warszawa: Fundacja Vivaswan, 2014, s. 29. ISBN 978-83-938477-3-0.
  2. ↑ Zagłada świata. W: Gopinath Kawiradż: Pogląd siaktyjski w literaturze tantrycznej. (przełożyła z języka hindi) Anna Rucińska. Wyd. 1. Warszawa: Fundacja Vivaswan, 2014, s. 230. ISBN 978-83-938477-3-0.
  3. ↑ Okrąg sansary i rozpiętość wszechświata. W: Gopinath Kawiradż: Pogląd siaktyjski w literaturze tantrycznej. (przełożyła z języka hindi) Anna Rucińska. Wyd. 1. Warszawa: Fundacja Vivaswan, 2014, s. 215. ISBN 978-83-938477-3-0.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mahapralaja&oldid=60148019”