Magnificat Bacha (BWV 243)

Magnificat (BWV 243) – kompozycja Jana Sebastiana Bacha, do łacińskiego tekstu Wulgaty pochodzącego z Ew. Św. Łukasza 1,46^[1].

Prawykonanie pierwszej wersji (BWV 243a) miało miejsce w Boże Narodzenie 1723. W latach 1732–1735 Bach przekomponował utwór (zmienił tonację z Es-dur na D-dur) i w tej wersji (BWV 243) wykonywany jest on dziś najczęściej.

Utwór ma niezwykle uroczysty charakter, co podkreśla już przewidziana przez kompozytora w partyturze obsada: pięciogłosowy chór (SSATB), trzy trąbki, dwa oboje, dwa oboje d'amore, smyczki, kotły i basso continuo.

Konstrukcja utworu[edytuj | edytuj kod]

Magnificat Bacha zbudowany jest z 12 części: 5 chórów, 5 arii, tercetu i duetu. Całość utworu jest niezwykle zwarta i dynamiczna, pozbawiona jest recytatywów (co jest w twórczości Bacha dość niezwykłe). W zamykającym dzieło chórze kompozytor wykorzystuje materiał muzyczny z chóru wstępnego nadając mu w ten sposób konstrukcję ramową. Wersja Es-dur (BWV 243a) zawierała dodatkowo 4 utwory.

W skład Magnificat wchodzą:

• Magnificat anima mea Dominum – chór
• Et exsultavit spiritus meus – aria na sopran II
• Vom Himmel hoch (BWV 243a) – chorał
• Quia respexit humilitatem ancillae suae – aria na sopran I
• Omnes generationes – chór
• Quia fecit mihi magna qui potens est – aria na bas
• Freut euch und jubiliert (BWV 243a) – chorał
• Et misericordia – duet na tenor i alt
• Fecit potentiam bracchio suo – chór
• Gloria in excelsis (BWV 243a) – chór
• Deposuit potentes de sede – aria na tenor
• Esurientes implevit bonis – aria na alt
• Virga Jesse floruit (BWV 243a) – duet na sopran i bas
• Suscepit Israel puerum suum – trio na dwa soprany i alt
• Sicut locutus est ad patres nostros – chór
• Gloria Patri, gloria Filio, gloria et Spiritui Sancto – chór

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Magnificat – nuty dostępne w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Magnificat – Omnes generationes – number symbolism (YouTube Video)