Luis Islas

Luis Islas
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Luis Alberto Islas Ranieri

Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1965
Buenos Aires

Wzrost

192 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Sportivo Desamparados (trener)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1982 Chacarita Juniors 21 (0)
1983–1986 Estudiantes La Plata 106 (0)
1986–1988 Independiente 48 (0)
1988–1990 Atlético Madryt 0 (0)
1989–1990 Logroñés (wyp.) 35 (0)
1990–1994 Independiente 141 (0)
1995 Newell’s Old Boys 15 (0)
1996 Platense 10 (0)
1996–1997 Toluca 53 (0)
1998–1999 Huracán 19 (0)
2000 Tigre 12 (0)
2001–2002 León 44 (0)
2002–2003 Talleres 36 (0)
2003 Independiente 8 (0)
W sumie: 548 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1983  Argentyna U-20 10 (0)
1988  Argentyna IO 4 (0)
1984–1994  Argentyna 30 (0)
W sumie: 44 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2006 Aurora
2007 Almagro
2007 Aurora
2011 Central Norte
2013 Racing Córdoba
2014 Colegiales
2016 Deportivo Español
2020 Sol de América
2021 Sol de Mayo
2022– Sportivo Desamparados
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji
złoto Arabia Saudyjska 1992
Copa América
złoto Ekwador 1993
brąz Brazylia 1989

Luis Alberto Islas (ur. 22 grudnia 1965 w Buenos Aires. Były bramkarz argentyński.

Islas rozpoczął karierę bramkarską na początku lat 80. w Chacarita Juniors. Bronił wówczas również bramki młodzieżowej reprezentacji Argentyny, która zdobyła srebro na Mistrzostwach Świata U-20 w 1983. Z powodu swojego temperamentu zyskał przezwisko „el loco” („szalony”).

W 1982 roku Islas przeszedł do Estudiantes La Plata, które pozbyło się innego golkipera Juana Carlosa Delmenico. Tam występował na przemian z Carlosem Bertero i zdobył Mistrzostwo Argentyny w 1983.

Islas był drugim bramkarzem reprezentacji, gdy ta zdobyła mistrzostwo świata 1986. Niezadowolony z ciągłej roli zmiennika Nery'ego Pumpido, zrezygnował z występów w kadrze tuż przed mundialem w 1990. Cała ironia polega na tym, że Pumpido doznał kontuzji w drugim meczu turnieju, co pozwoliło Sergio Goycochei wskoczyć do argentyńskiej bramki. Został on ponadto wybrany najlepszym golkiperem imprezy. Po mistrzostwach Islas wrócił do drużyny narodowej, za której sterami stał Alfio Basile. Szybko został pierwszym bramkarzem zespołu z powodu słabych występów Goycochei podczas eliminacji do mistrzostw świata 1994.

Zakończył karierę w 2003 po 241 meczach w barwach Independiente. Islas trenował od listopada 2006 do maja 2007 argentyński Club Almagro, co było poprzedzone krótkim okresem w Boliwii. Po zakończeniu pracy z „El Tricolor” zdecydował się na powrót do tego kraju, gdzie do września 2007 prowadził Club Aurora.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

  • Copa América 1993 z Argentyną
  • Clausura 1994 – z Independiente
  • Supercopa 1994 – z Independiente
  • Recopa 1995 – z Independiente