Luis Alberto Lacalle

Luis Alberto Lacalle
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1941
Montevideo

Prezydent Urugwaju
Okres

od 1 marca 1990
do 1 marca 1995

Przynależność polityczna

Partia Narodowa

Poprzednik

Julio María Sanguinetti

Następca

Julio María Sanguinetti

podpis
Odznaczenia
Łańcuch Orderu Wyzwoliciela San Martina (Argentyna) Wielki Łańcuch Narodowego Orderu Kondora Andów (Boliwia) Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Łańcuch Orderu Zasługi (Chile) Łańcuch Narodowego Orderu Zasługi (Ekwador) Łańcuch Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP Krzyż Wielki Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania)

Luis Alberto Lacalle de Herrera (ur. 13 lipca 1941 w Montevideo) – prezydent Urugwaju w latach 1990–1995, z wykształcenia prawnik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem narodowego Uniwersytetu Republiki, gdzie uzyskał dyplom prawnika. Jednak po ukończeniu studiów pracował od 1961 jako dziennikarz.

Jest wnukiem dawnego lidera partii Blancos Luisa Alberto de Herrera, który przyjął go do niej w wieku 17 lat. W 1971 został deputowanym Izby Reprezentantów z Montevideo. Piastował to stanowisko do 1973. W okresie przywracania demokracji w 1984 był senatorem oraz wiceprzewodniczącym Senatu. W 1989 zdecydował się wystartować w wyborach prezydenckich. Po zwycięstwie objął urząd 1 marca 1990 na pięcioletnią kadencję. W czasie swych rządów wdrażał program gospodarczy oparty na zasadach wolnego rynku. Był także wraz z prezydentami Paragwaju, Brazylii i Argentyny jednym z założycieli Mercosur, który to zakończył się ratyfikacją Traktatu z Asunción w 1991.

W 1992 jego program wolnorynkowych reform tracił poparcie coraz szerszych rzesz społeczeństwa, które to w referendum zadało im ostateczny cios. W kolejnych tym razem przegranych wyborach partia Blancos nie wystawiła już na kandydata z jej ramienia Lacalle, a postawiła na Juana Andrésa Ramíreza.

W 2009 został kandydatem Partii Narodowej (Blancos) w wyborach prezydenckich. W I turze wyborów 25 października 2009 zajął drugie miejsce, zdobywając 29,1% głosów, za José Mujicą, który uzyskał 48% głosów poparcia[1][2][3]. 29 listopada 2009 zmierzył się z nim w II turze wyborów, którą przegrał stosunkiem głosów 43,3% do 52,6%[4][5].

Odznaczenia (lista niepełna)[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Resultados de la Cotre Electoral. El Pais. [dostęp 2009-10-31]. (hiszp.).
  2. Uruguay set for run-off election. BBC News, 26 października 2009. [dostęp 2009-10-27]. (ang.).
  3. Los datos finales de la Corte Electoral Dame Corte. Montevideo COMM, 26 października 2009. [dostęp 2009-10-27]. (hiszp.).
  4. Ex-guerrilla fighter Mujica to rule Uruguay. Reuters, 30 listopada 2009. [dostęp 2009-11-30]. (ang.).
  5. Finalizó el escrutinio primario; faltan votos observados. El Pais, 30 listopada 2009. [dostęp 2009-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-03)]. (hiszp.).
  6. M.P. z 1995 r. nr 22, poz. 260
  7. Luis Alberto Lacalle de Herrera. CIDOB. [dostęp 2012-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-06)]. (hiszp.).