Luigi Maglione

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	26 września 1920
Konsekrator	Pietro Gasparri
Współkonsekratorzy	Bonaventura Cerretti; Lorenzo Schioppa
Konsekrowani biskupi
Joseph Ambühl	27 września 1925
Rémy-Louis Leprêtre	12 maja 1936
Giuseppe Beltrami	7 kwietnia 1940
Joseph Patrick Hurley	6 października 1940
Giuseppe Misuraca	20 lipca 1941

Luigi Maglione
	Kardynał prezbiter
	Fides et labor
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1877 ; Casoria
Data i miejsce śmierci	22 sierpnia 1944 ; Casoria
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	10 marca 1939–22 sierpnia 1944
	Prefekt Świętej Kongregacji Soboru Trydenckiego
Okres sprawowania	22 lipca 1938–10 marca 1939
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	25 lipca 1901
Nominacja biskupia	1 września 1920; tytularny arcybiskup Cesarea di Palestina
Sakra biskupia	26 września 1920
Kreacja kardynalska	16 grudnia 1935; Pius XI
Kościół tytularny	Santa Pudenziana
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Luigi Maglione (ur. 2 marca 1877 w Casorii, zm. 22 sierpnia 1944 w Casorii) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Collegio Capranica w Rzymie, a także Uniwersytet Gregoriański. Uzyskał tytuł doktora teologii i filozofii. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 lipca 1901. Pracował duszpastersko w rodzinnej archidiecezji Neapol, po czym skierowany został na dalsze studia do Rzymu, gdzie również pracował duszpastersko do 1908 roku. W latach 1908-1918 był członkiem Sekretariatu Stanu. Od 1910 był prywatnym szambelanem Jego Świątobliwości, a od 1918 prałatem domowym. Był też tymczasowym reprezentantem papieża w Lidze Narodów i specjalnym wysłannikiem do Szwajcarii.

1 września 1920 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Cesarea di Palestina z jednoczesnym objęciem nuncjatury w Szwajcarii. Konsekracji dokonał kardynał Sekretarz Stanu Pietro Gasparri. Na tej samej ceremonii konsekrowany został również przyszły kardynał Francesco Marmaggi. 23 czerwca 1926 przeniesiony na urząd nuncjusza we Francji. Na konsystorzu z grudnia 1935 kreowany kardynałem prezbiterem Santa Pudenziana. W 1938 został prefektem Świętej Kongregacji Soboru Trydenckiego. Brał udział w konklawe 1939. Nowy papież Pius XII wyznaczył go na Sekretarza Stanu, który to urząd pełnił do swej śmierci. Po nim urząd ten wakował, gdyż papież sam kierował dyplomacją przez resztę swego pontyfikatu. Nowego Sekretarza Stanu mianował dopiero Jan XXIII.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)].
Catholic-Hierarchy

[1] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[A]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)

Prefekci Kongregacji Soborowej	Giovanni Girolamo Morone (1564–1575) Francesco Alciati (1575–1580) Antonio Carafa (1580–1591) Girolamo Mattei (1591–1603) Paolo Emilio Zacchia (1603–1605) Francesco Maria Bourbon del Monte (1606–1607) Girolamo Pamphili (1607–1610) Pompeo Arrigoni (1610–1616) Orazio Lancellotti (1616–1620) Roberto Ubaldini (1621–1623) Cosimo de Torres (1623–1626) Bonifacio Bevilacqua (1626–1627) Roberto Ubaldini (1627–1635) Fabrizio Verospi (1636–1639) Giovanni Battista Pamphilj (1639–1644) Francesco Cennini de’ Salamandri (1644–1645) Pietro Luigi Carafa (1645–1655) Francesco Paolucci (1657–1661) Giulio Cesare Sacchetti (1661–1663) Angelo Celsi (1664–1671) Paluzzo Paluzzi-Altieri (1671–1673 proprefekt) Vincenzo Maria Orsini (1673–1675) Federico Baldeschi Colonna (1675–1691) Galeazzo Marescotti (1691–1696 proprefekt) Giuseppe Sacripante (1696–1700) Bandino Panciatici (1700–1718) Pier Marcellino Corradini (1718–1721) Curzio Origo (1721–1737) Antonio Saverio Gentili (1737–1753) Mario Millini (1753–1756) Giuseppe Spinelli (1756–1757 proprefekt) Giovanni Giacomo Millo (1756–1757) Clemente Argenvilliers (1757–1758) Ferdinando Maria de Rossi (1759–1775) Carlo Vittorio Amadeo della Lanze (1775–1784) Guglielmo Pallotta (1785–1795) Tommaso Antici (1795–1798) Filippo Carandini (1800–1810) Giulio Gabrielli (1814–1820) Emmanuele de Gregorio (1820–1834) Vincenzo Macchi (1834–1841) Paolo Polidori (1841–1847) Pietro Ostini (1847–1849) Angelo Mai (1851–1853) Antonio Maria Cagiano de Azevedo (1853–1860) Prospero Caterini (1860–1881) Lorenzo Nina (1881–1885) Luigi Serafini (1885–1893) Angelo Di Pietro (1893–1902) Vincenzo Vannutelli (1902–1908) Casimiro Gennari (1908–1914) Francesco di Paola Cassetta (1914–1919) Donato Raffaele Sbarretti (1919–1930) Giulio Serafini (1930–1938) Luigi Maglione (1938–1939) Francesco Marmaggi (1939–1949) Giuseppe Bruno (1949–1954) Pietro Ciriaci (1954–1966)
Prefekci Kongregacji ds. Duchowieństwa	Jean Villot (1967–1969) John Joseph Wright (1969–1979) Silvio Oddi (1979–1986) Antonio Innocenti (1986–1991) José Tomás Sánchez (1991–1996) Darío Castrillón Hoyos (1996–1998 proprefekt) Darío Castrillón Hoyos (1998–2006) Cláudio Hummes (2006–2010) Mauro Piacenza (2010–2013) Beniamino Stella (2013–2021) Lazarus You Heung-sik (2021–2022)
Prefekci Dykasterii ds. Duchowieństwa	Lazarus You Heung-sik (od 2022)

Luigi Maglione

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

€4.95