Ludwikowo (gmina Mosina)
| osada | |
.jpg) Pawilon 1 szpitala | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) | 35[2] |
| Strefa numeracyjna | 61 |
| Kod pocztowy | 62-050[3] |
| Tablice rejestracyjne | PZ |
| SIMC | 0589560 |
Położenie na mapie gminy Mosina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |
 52°14′38″N 16°48′54″E/52,243889 16,815000[1] | |
Ludwikowo – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Mosina.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś znajduje się ok. 25 km od Poznania i ok. 5 km od Mosiny. W latach 1898-1926 na terenie wsi znajdował się dom kuracyjny i restauracja "Ludwikowo". W wyniku kontrowersyjnego przejęcia został zlikwidowany i zamieniony na szpital dla gruźlików, co spowodowało wielką dyskusję w prasie poznańskiej. Na terenie wsi znajduje się – wchodzący w skład Wielkopolskiego Centrum Pulmonologii i Torakochirurgii im. Eugenii i Janusza Zeylandów w Poznaniu – Szpital w Ludwikowie (wcześniej Szpital Chorób Płuc i Gruźlicy im. Stanisława Staszica), składający się z kilku oddziałów i mieszczący się w dawnej siedzibie sanatorium "Staszicówka". Zachowało się kilka zabytkowych obiektów: budynek główny (pawilon I) i dwie drewniane leżakownie z 1883, willa dyrektora z 1929 oraz pawilon II wybudowany w latach 1929–30[4]. W XIX w. funkcjonowała cegielnia, która zaopatrywała Twierdzę Poznań oraz inne budynki w materiały budowlane. Sygnatury tej cegielni (M.Perkiewicz) można znaleźć m.in. na Forcie Va oraz VIIIa.
W marcu 1889 teren Góry Staszica (dawniej Ludwikowskiej Góry, niem. Ludwigshohe) wraz z pensjonatem kupiła spółka Die Gesellschaft Luftkurort und Willenanlage Ludwigshohe z zamiarem utworzenia tu kolonii drzew owocowych. Po I wojnie światowej obiekt przeszedł w ręce polskie. Od 1927 funkcjonował jako sanatorium dla chorych na gruźlicę. Sześć lat później stał się własnością Związku Kas Chorych z siedzibą w Warszawie. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zorganizowali tu początkowo zakład wynarodowiający dla dziewczynek, potem sanatorium chorób płuc dla dorosłych. Przez kilka miesięcy 1945 roku swoją siedzibę miał tutaj szpital wojskowy Armii Czerwonej. Jesienią tego samego roku zaczęto organizować sanatorium dla dzieci chorych na gruźlicę, w 1996 przemianowano je dla dorosłych. Od 1979 obiekt nazywał się Sanatorium Chorób Płuc i Gruźlicy "Staszycówka" w Ludwikowie, od 2002 – Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Gruźlicy i Chorób Płuc im. Stanisława Staszica w Ludwikowie[5]. 1 października 2008 nastąpiło połączenie szpitala z Wielkopolskim Centrum Chorób Płuc i Gruźlicy w Poznaniu[6].
Szpital im. S. Staszica położony jest w sercu Wielkopolskiego Parku Narodowego, gdzie w pobliżu obiektu szpitalnego znajdują się polodowcowe jeziora.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 70608
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 693 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 185 [dostęp 2015-09-22].
- ↑ Krzysztof Tuszyński. 80 lat WSSzGiCHP im. St. Staszica w Ludwikowie. „Wielkopolska Izba Lekarska”. 7-8, s. 19-20, lipiec-sierpień 2007. Poznań. ISSN 1233-2216. [dostęp 2009-04-05].
- ↑ Historia Wielkopolskiego Centrum Pulmonologii i Torakochirurgii im. Eugenii i Janusza Zeylandów. Wielkopolskie Centrum Pulmonologii i Torakochirurgii im. Eugenii i Janusza Zeylandów. [dostęp 2011-02-19]. (pol.).
| Miasta | |
|---|---|
| Sołectwa | |
| Pozostałe miejscowości |
