Ludwik Prądzyński
| Data i miejsce urodzenia | 5 października 1956 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | robotnik, związkowiec, rolnik |
| Odznaczenia | |
 | |
Ludwik Prądzyński (ur. 5 października 1956 w Tuchomiu) – polski robotnik i związkowiec, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył w 1982 Zasadniczą Szkołę Budowy Okrętów w Gdańsku. Pracował jako spawacz i monter kadłubów[1]. Od 1975 pozostawał zatrudniony w Stoczni Gdańskiej. Należał do aktywistów Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W sierpniu 1980 razem z Bogdanem Borusewiczem, Bogdanem Felskim i Jerzym Borowczakiem zainicjował strajk w Stoczni Gdańskiej. Po powołaniu NSZZ „Solidarność” został członkiem komisji zakładowej związku w SG. W związku z wprowadzeniem stanu wojennego internowano go na okres ponad siedmiu miesięcy (od 12 grudnia 1981 do 24 lipca 1982) w Strzebielinku[1].
Od 1984 do 1993 pracował w rodzinnym gospodarstwie rolnym rodziców w Kramarzynach, następnie powrócił do Stoczni Gdańskiej.
W 2000 wyróżniony tytułem honorowego obywatela Gdańska, w 2006 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Arkadiusz Kazański: Prądzyński Ludwik. gedanopedia.pl. [dostęp 2024-03-06].
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2019-01-09].