Ludwik Denderys
 Ludwik Denderys 1974 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 26 kwietnia 1944 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 lutego 2024 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 188 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ludwik Denderys (ur. 26 kwietnia 1944 w Młyńsku k. Trembowli, zm. 13 lutego 2024 we Wrocławiu[1][2][3]) – polski pięściarz, medalista Mistrzostw Europy, olimpijczyk z Monachium 1972, trener boksu i kickboxingu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Walczył w wadze ciężkiej. Trzykrotnie wystąpił w mistrzostwach Europy. W Berlinie 1965 odpadł w ćwierćfinale, za to w Bukareszcie 1969 i Madrycie 1971 zdobył brązowe medale. Podczas igrzysk olimpijskich w Monachium 1972 już w pierwszej walce trafił na późniejszego mistrza Teófilo Stevensona z Kuby i przegrał.
Zdobył tytuł mistrza Polski w 1969, w 1968 i 1970 był wicemistrzem kraju, a w 1964, 1966, 1967 wywalczył brązowe medale. Sześć razy wystąpił w reprezentacji Polski, odnosząc 3 zwycięstwa i 3 pojedynki przegrywając w latach (1966–1970). W swojej karierze rozegrał 243 walki, z czego 186 wygrał, 11 zremisował i 46 przegrał. Mierzył 188 cm wzrostu i ważył 94 kg. Jego głównym rywalem w kraju był Lucjan Trela.
Po zakończeniu kariery skupił się na pracy trenerskiej. Pracował z wieloma słynnymi zawodnikami pokroju ostatniego medalisty olimpijskiego Wojciecha Bartnika, byłego mistrza Europy Przemysława Salety, mistrzyniami świata – Iwoną Guzowską i Agnieszką Rylik, mistrzem świata Mariuszem Cieślińskim czy mistrza świata w kick-boxingu Józefa Warchoła[4].
Walczył w Gwardii Wrocław z którą to w 1966, zdobył drużynowe mistrzostwo Polski. W późniejszym czasie został trenerem bokserskich grup zawodowych w macierzystym klubie[5].
Żonaty od 1973r. z Wiesławą Denderys, ma dwie córki Natalię i Magdalenę.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nie żyje polski olimpijczyk i dwukrotny medalista mistrzostw Europy Ludwik Denderys. sport.interia.pl. [dostęp 2024-02-14]. (pol.).
- ↑ Jakub Guder: Ludwik Denderys nie żyje. gazetawroclawska.pl. [dostęp 2024-02-15]. (pol.).
- ↑ Ludwik Denderys - Nekrolog. 19.02.2024. [dostęp 2024-03-01].
- ↑ Nie żyje słynny polski bokser. Wychował wielu znanych zawodników. [dostęp 2024-03-01].
- ↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 138. ISBN 83-7384-561-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Polski Komitet Olimpijski: Ludwik Denderys – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).