Lucjan Siewierski
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor | |
| Specjalność: teoria funkcji analitycznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1958 |
| Habilitacja | 1961 |
| Profesura | 1969 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | 1949–1978 |
Lucjan Siewierski (ur. 2 sierpnia 1915 w Chicago, zm. 2004) – polski matematyk, profesor Politechniki Łódzkiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1922 przybył z rodziną do Polski i osiedlił się w Łodzi[1]. W 1934 rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego. W czerwcu 1938 uzyskał absolutorium i otrzymał temat pracy magisterskiej "Dowody istnień w równaniach różniczkowych". Studiów magisterskich nie dokończył, gdyż w 1938 musiał odbyć służbę wojskową, a następnie brał udział w wojnie 1939. Dostał się do niewoli, skąd udało mu się uciec. Ukrywał się i uniknął wyjazdu do Niemiec. Do 19 stycznia 1945 pracował jako księgowy w fabryce trykotów. Po wyzwoleniu Łodzi dostał posadę nauczyciela w Gimnazjum i Liceum Miejskim w Łodzi (obecnie III Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Łodzi, w którym pracował do 31 sierpnia 1951). Ze względu na służbę wojskową i okres wojny, dopiero w 1945 uzyskał dyplom magistra na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym. 1 stycznia 1949 roku rozpoczął pracę na Politechnice Łódzkiej, na której pracował aż do przejścia na emeryturę w 1978[1].
Stopień doktora (kandydata) nauk matematycznych uzyskał w 1958 na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego. Praca nosiła tytuł " Sur de fonctions univalentes alg\'ebraiques dans le demi-plan"i została napisana pod kierunkiem Zygmunta Charzyńskiego. W 1961 (ponownie na tym samym wydziale Uniwersytetu Łódzkiego), uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy " The local solution of coefficient problem for bounded schlicht functions". Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1969 i od tej pory Politechnika była jego jedynym miejscem zatrudnienia (wcześniej pracował w Szkole Inżynieryjnej (1950-52) oraz na UŁ jako zastępca profesora).
Był specjalistą z dziedziny funkcji zespolonych i autorem wielu podręczników. W latach 1958–1970 pełnił funkcję kierownika Katedry Matematyki Wydziału Mechanicznego, a następnie zastępcy dyrektora Instytutu Matematyki. Był autorem 10 artykułów naukowych, współautorem 6 podręczników i skryptów, wypromował 2 doktorów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Instytut Matematyki Politechnika Łódzka – kalendarium. www.im.p.lodz.pl. [dostęp 2014-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-05)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 228.
- Izabela Jóźwik, Małgorzata Terepeta. Matematyka na Politechnice Łódzkiej w latach 1945-70. „Antiquitates Mathematicae”. 9, s. 116-136, 2015. Polskie Towarzystwo Matematyczne. DOI: 10.14708/am.v910.630.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Prof. dr hab. Lucjan Siewierski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2014-12-14].[martwy link]