Luca Carlevarijs

Luca Carlevarijs
Ilustracja
Nabrzeże z fragmentem Pałacu Dożów
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1663
Udine

Data i miejsce śmierci

12 lutego 1730
Wenecja

Luca Carlevarijs lub Carlevaris (ur. 20 stycznia 1663 w Udine, zm. 12 lutego 1730 w Wenecji) – włoski malarz i rytownik późnego baroku i rokoka, pierwszy wedutysta wenecki.

Pochodził z Friuli. Był synem malarza Giovanniego Leonarda. W 1679 po śmierci rodziców wraz z siostrą Cassandrą przeniósł się do Wenecji, gdzie osiadł w parafii Anioła Rafała, zamieszkując tam aż do śmierci. W 1699 poślubił Giovannę Succhietti. Ze względu na ścisłe związki ze szlachecką rodziną Zenobio (hrabia Pietro Zenobio był świadkiem na jego ślubie i ojcem chrzestnym jego pierworodnego syna) - zyskał przydomek Luca da Ca’ Zenobio. Swoją wiedzę architektoniczną wykorzystał jako konsultant w 1712 w Conegliano oraz w 1714 w Udine. Nie jest pewne, czy odbył podróż do Rzymu. Latem 1728 ciężko zapadł na zdrowiu, zmarł dwa lata później.

Początkowo malował sceny religijne w stylu późnego baroku. Szybko jednak zainteresował się scenami krajobrazowymi i morskimi. Na przełomie wieków XVII i XVIII zaczął tworzyć weduty. W 1704 namalował pierwsze capriccio. W l. 1712-1714 tworzył wyłącznie fantazje architektoniczne, przedstawiające panoramy wyimaginowanych portów. W 1703 opublikował dzieło Le Fabriche e Vedute di Venetia disegnate, poste in prospettiva et intagliate da Luca Carlevaris (Gmachy i widoki Wenecji, odrysowane, rozmieszczone i ryte przez Lukę Carlevarisa) – zawierające serię wspaniałych sztychów (104 miedzioryty).

Jego twórczość dała początek weneckiej szkole malarstwa wedutowego i wywarła duży wpływ m.in. na Canaletta.

Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]