Lorenzo Ilarione Randi

Lorenzo Ilarione Randi
Kardynał diakon
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1818
Bagnacavallo

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1887
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Wicekamerling Świętego Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania

1866–1875

Protodiakon Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania

1884–1887

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

14 marca 1841

Kreacja kardynalska

15 marca 1875
Pius IX

Kościół tytularny

S. Maria in Cosmedin
S. Maria in Via Lata

Lorenzo Ilarione Randi (ur. 12 lipca 1818 w Bagnacavallo, zm. 20 grudnia 1887 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Bagnacavallo w diecezji Faenza jako najstarszy z pięciorga dzieci Paolo Antonio i hrabiny Arcangeli Biancoli. Na kapłana kształcił się w seminarium rodzinnej diecezji oraz na Papieskiej Akademii Kościelnej. Wyświęcony 14 marca 1841 przez biskupa Faenza Giovanniego Benedetto Folicaldi. Następnie pracował na różnych stanowiska dla Kurii Rzymskiej i Państwa Kościelnego. M. in. jako audytor Rady Stanu, audytor Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, prałat referendarz. W latach 1852 - 1865 delegat apostolski w: Rieti (1852-1854), Perugii (1854-1856), gdzie miał nieporozumienia z arcybiskupem Perugii kard. Gioacchino Peccim (późniejszym papieżem), Ankonie (1856-1860) i Civitavecchia (1860-1865). Dyrektor generalny policji od 1865 do zdobycia Rzymu przez Królestwo Włoch i upadku Państwa Kościelnego w 1870. W latach 1866 – 1875 wicekamerling Świętego Kościoła Rzymskiego.

15 marca 1875 papież Pius IX mianował go in pectore kardynałem diakonem. Nominację ogłoszono 17 września 1875. Jego diakoniami tytularnymi były: S. Maria in Cosmedin (1875 - 1884, 1884 - 1887 in commendum), S. Maria in Via Lata (1884 - 1887). Brał udział w konklawe w 1878, gdzie był oponentem kard. Gioacchino Pecciego, który został wybrany papieżem. Później pracował w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, gdzie odpowiadał za sprawy ekonomiczne. Od 1884 do śmierci protodiakon Kolegium Kardynalskiego. Zmarł 20 grudnia 1887 w Rzymie na atak apopleksji.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]