Lodowiec Szelfowy Shackletona

Lodowiec Szelfowy Shackletona
Shackleton Ice Shelf
Ilustracja
Lodowiec Szelfowy Shackletona (2009)
Terytorium

 Antarktyda

Rodzaj

lodowiec szelfowy

Klasa lodowca

lodowiec szelfowy

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po prawej znajduje się punkt z opisem „Lodowiec Szelfowy Shackletona”
Ziemia66°00′S 100°00′E/-66,000000 100,000000
Główne lodowce szelfowe Antarktydy (2008):

     Lodowiec Szelfowy Rossa

     Lodowiec Szelfowy Ronne i Lodowiec Szelfowy Filchnera

     Lodowiec Szelfowy Amery’ego

     Larsen C

     Lodowiec Szelfowy Riiser-Larsena

     Lodowiec Szelfowy Fimbul

     Lodowiec Szelfowy Shackletona

     Lodowiec Szelfowy Jerzego VI

     Zachodni Lodowiec Szelfowy

     Lodowiec Szelfowy Wilkinsa

     Lodowiec Szelfowy Abbota

     Lodowiec Szelfowy Getza

Lodowiec Szelfowy Shackletona[1] (ang. Shackleton Ice Shelf)[1]lodowiec szelfowy w Antarktydzie Wschodniej, przylegający do Ziemi Wilkesa, między Wybrzeżem Królowej Marii na zachodzie i Wybrzeżem Knoxa na wschodzie.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Lodowiec został nazwany na cześć Ernesta Shackletona (1874–1922), irlandzkiego podróżnika i badacza Antarktydy[2].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Lodowiec Szelfowy Shackletona leży w Antarktydzie Wschodniej, przylega do Ziemi Wilkesa, między Wybrzeżem Królowej Marii na zachodzie i Wybrzeżem Knoxa na wschodzie[3], pomiędzy rosyjską stacją badawczą Mirnyj a polską Stacją im. A.B. Dobrowolskiego[4]. Znajduje się między Morzem Davisa a Morzem Mawsona[3]. Zajmuje powierzchnię 33,820 km² i rozciąga się na przestrzeni 380 km[3], schodząc daleko w głąb morza, w zachodniej części na 145 km, a we wschodniej na 64 km[2].

Lodowiec jest ostoją ptaków IBA z uwagi na kolonię pingwinów cesarskich[5]. W 2009 roku kolonia liczyła ok. 6471 ptaków[5]. Z czasem przeniosła się z terenów u podstawy lodowca na jego kraniec[5]. Na wschód od kolonii zaobserwowano foki, najprawdopodobniej weddelki arktyczne[5].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Lodowiec został odkryty przez wyprawę Charlesa Wilkesa (1798–1877) w lutym 1840 roku, zbadała go i nazwała australijska ekspedycja pod dowództwem Douglasa Mawsona (1882–1958), która miała miejsce w latach 1911–1914[2]. Rozmiary tego lodowca zostały poznane dopiero dzięki zdjęciom lotniczym wykonanym podczas amerykańskiej Operacji Highjump przeprowadzonej w latach 1946–1947 i późniejszym kartowaniom radzieckiej wyprawy z 1956 roku[2]. Ekspedycja radziecka stwierdziła, że Lodowiec Scotta jest częścią Lodowca Szelfowego Shackletona[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]