Język lingala

Lingála
Obszar	Demokratyczna Republika Konga, Kongo
Liczba mówiących	ok. 2 mln
Klasyfikacja genetyczna
	Języki nigero-kongijskie; Języki atlantycko-kongijskie; Języki benue-kongijskie; Języki bantu; Język lingala;
Status oficjalny
Ethnologue	3 środek szerszej komunikacji↗
Kody języka
ISO 639-1	ln
ISO 639-2	lin
ISO 639-3	lin
IETF	ln
Glottolog	ling1263
Ethnologue	lin
GOST 7.75–97	лин 395
WALS	lin
	Występowanie
	; Zasięg języka lingala jako języka miejscowej ludności i języka wehikularnego
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Wikipedia w języku lingala
	Słownik języka lingala; w Wikisłowniku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język lingala, także: kingala, ngala – język z rodziny bantu, używany jako język ojczysty przez około 2 miliony osób w północno-zachodniej Demokratycznej Republice Konga oraz północnym i środkowym Kongu. Rozprzestrzeniony jest także jako język wehikularny po całym terytorium wspomnianych państw oraz w południowej części Republiki Środkowoafrykańskiej i północnej Angoli. W sumie językiem tym posługuje się około 10 milionów osób.

Obok suahili i hausa język lingala jest jednym z najważniejszych języków wehikularnych Czarnej Afryki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Lingala, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).

Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
StanisławS. Piłaszewicz StanisławS., EugeniuszE. Rzewuski EugeniuszE., Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177 .