Liga Polskich Miast i Miejsc UNESCO

Liga Polskich Miast i Miejsc UNESCO – powstała w Zamościu organizacja zrzeszająca niektóre instytucje i samorządy w Polsce, związane z miejscami wpisanymi na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Siedzibą Ligi jest Toruń^[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Polska jest jednym z pierwszych państw-sygnatariuszy Konwencji Dziedzictwa Światowego. Zgodnie ze stanem z lipca 2022 roku, na listę Światowego Dziedzictwa zostało wpisanych 17 miejsc z Polski^[2].

26 czerwca 2004 roku, na II Forum Polskich Miast i Miejsc UNESCO, niektóre polskie samorządy i instytucje, opiekujące się bądź terenowo związane z Miejscami wpisanymi na Listę Światowego Dziedzictwa, zawiązały Ligę Polskich Miast i Miejsc UNESCO. Miało to służyć współpracy, lepszej promocji obiektów oraz krzewieniu działań kulturalnych i wspierania turystyki.

Władze[edytuj | edytuj kod]

Władze Ligi^[3]:

Zbigniew Fiderewicz - Prezes Zarządu
Ewa Nekanda-Trepka - Wiceprezes Zarządu
Emilian Bera - Wiceprezes Zarządu
Beata Moskal-Słaniewska - Sekretarz Zarządu
ks. Mariusz Jachymczak - Skarbnik

Członkowie Ligi Polskich Miast i Miejsc UNESCO[edytuj | edytuj kod]

Ligę Polskich Miast i Miejsc UNESCO w Polsce tworzą^[4]:


Nazwa		Rok wpisu
Stare Miasto w Krakowie	K	1978
Królewskie Kopalnie Soli w Wieliczce i Bochni	K	1978, 2013
Auschwitz-Birkenau. Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1940–1945)	K	1979
Białowieski Park Narodowy – (wspólnie z Białorusią)	P	1979, 1992, 2014
Stare Miasto w Warszawie	K	1980
Stare Miasto w Zamościu – przykład renesansowej zabudowy miejskiej	K	1992
Zespół Staromiejski Torunia - Stare Miasto, Nowe Miasto oraz Zamek Krzyżacki	K	1997
Zamek Krzyżacki w Malborku	K	1997
Kalwaria Zebrzydowska: manierystyczny zespół architektoniczny i krajobrazowy oraz park pielgrzymkowy z XVII w.	K	1999
Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy	K	2001
Drewniane kościoły południowej Małopolski – Binarowa, Blizne, Dębno Podhalańskie, Haczów, Lipnica Murowana, Sękowa	K	2003
Park Mużakowski nad rzeką Nysą (wspólnie z Niemcami)	K	2004
Hala Stulecia (Hala Ludowa) we Wrocławiu	K	2006
Drewniane cerkwie regionu karpackiego w Polsce i na Ukrainie (wspólnie z Ukrainą)	K	2013
Kopalnia rud ołowiu, srebra i cynku wraz z systemem gospodarowania wodami podziemnymi w Tarnowskich Górach	K	2017
Krzemionkowski region prehistorycznego górnictwa krzemienia pasiastego	K	2021

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Kontakt. worldheritage.pl. [dostęp 2024-02-28].
↑ UNESCO World HeritageU.W.H. Centre UNESCO World HeritageU.W.H., States Parties - UNESCO World Heritage Convention [online], UNESCO World Heritage Centre [dostęp 2023-02-14] (ang.).
↑ Władze – UM [online] [dostęp 2022-07-06] (pol.).
↑ Polskie obiekty na Liście UNESCO – UM [online] [dostęp 2022-07-06] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Polska. Skarby UNESCO, Wydawnictwo AA, Kraków 2017, s. 87, ISBN 978-83-7864-070-7

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Liga Polskich Miast i Miejsc UNESCO z siedzibą w Toruniu

[1] Kontakt. worldheritage.pl. [dostęp 2024-02-28].

[2] UNESCO World HeritageU.W.H. Centre UNESCO World HeritageU.W.H., States Parties - UNESCO World Heritage Convention [online], UNESCO World Heritage Centre [dostęp 2023-02-14] (ang.).

[3] Władze – UM [online] [dostęp 2022-07-06] (pol.).

[4] Polskie obiekty na Liście UNESCO – UM [online] [dostęp 2022-07-06] (pol.).

[5] Wspólnie z Niemcami

[6] Wspólnie z Ukrainą

[7] Wspólnie z Białorusią

[8] Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Francją, Hiszpanią, Macedonią Północną, Niemcami, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią, Ukrainą i Włochami

[1]

[2]

[3]

[4]

[A]

[B]

[C]

[D]