Leszek Kidziński
 podporucznik | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ok. 21 września 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | d-ca IV plutonu 1. kompanii „Maciek" batalionu „Zośka” |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Leszek Kidziński ps. „Kindżał” (ur. 8 stycznia 1923[1], zm. ok. 21 lub 22 września 1944 w Warszawie) – podharcmistrz, podporucznik, w powstaniu warszawskim dowódca IV plutonu 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka” Armii Krajowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Podczas okupacji niemieckiej działał w polskim podziemiu zbrojnym. Był drużynowym hufca „WL-300" w Warszawskich Grupach Szturmowych.
W powstaniu warszawskim walczył wraz z żołnierzami swego oddziału na Woli, Starym Mieście i na Czerniakowie. Ranny podczas walk. Poległ ok. 21/22 września 1944 najprawdopodobniej przy ul. Wilanowskiej 18[2] na Czerniakowie (tam był widziany po raz ostatni). Miał 21 lat.
Został odznaczony Krzyżem Walecznych. Jego symboliczna mogiła znajduje się na Powązkach Wojskowych w Warszawie.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2002. ISBN 83-11-09261-3
- ↑ "Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego" jako miejsce jego śmierci podaje Wilanowską 18; jednak niektóre źródła mówią także o Wilanowskiej 5, m.in.: Ostatni rozkaz. Walki Batalionu "Zośka" na Czerniakowie