Leszek Budrewicz
 Leszek Budrewicz (2013 r.) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | działacz „Solidarności”, dziennikarz, pisarz, poeta |
Leszek Budrewicz (ur. 3 sierpnia 1956 we Wrocławiu) – dziennikarz, pisarz, poeta, działacz struktur podziemnych „Solidarności”[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W młodości czynnie uprawiał sport (w wieku lat 18 zdobył wicemistrzostwo Polski w piłce wodnej). Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Po studiach w 1980 powołany na przeszkolenie wojskowe odmówił złożenia przysięgi wojskowej, przeniesiony karnie w stopniu szeregowego jako pomocnik murarza do jednostki inżynieryjno-budowlanej.
W podziemnej „Solidarności” używał pseudonimów „Fellini”, „Maciej Krynicz” i „Zbyszek”. Od roku 1976 współpracował z KOR, był jednym z założycieli i rzecznikiem Studenckiego Komitetu Solidarności we Wrocławiu (1977–1980) oraz redaktorem niezależnego pisma Podaj Dalej[2]. Od 7 do 17 maja 1980 uczestniczył w głodówce w Podkowie Leśnej), współorganizował ruch „Wolność i Pokój”. 1981 został redaktorem naczelnym ogólnopolskiego pisma Tygodnik NZS. Wspierał głodujących od 17 marca 1985 w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej w proteście przeciw aresztowaniu działacza KOR Marka Adamkiewicza[3]. Teksty Budrewicza ukazywały się m.in. na łamach wrocławskiej „Obecności”[4].
Po transformacji ustrojowej w Polsce w 1989 został pierwszym redaktorem naczelnym dolnośląskiego dodatku "Gazety Wyborczej" (1990–1993), potem redaktorem naczelnym oraz zastępcą naczelnego dziennika „Wieczór Wrocławia”(1994-1995)[1], gdzie kierował również działem reportażu. Został laureatem nagrody miesięcznika „Odra” za reportaż o powodzi tysiąclecia we Wrocławiu w 1997. Około roku 2000 w wyniku komplikacji rodzinnych i zawodowych stracił pracę, wkrótce potem bank zabrał mu za długi mieszkanie; przez pewien czas mieszkał w schronisku dla bezdomnych mężczyzn we Wrocławiu[5]. W 2003 Budrewicz otrzymał pracę scenarzysty w programie telewizyjnym „Polsatu” – „Bar II”, dzięki czemu udało mu się wyjść z trudnej sytuacji życiowej.
Wykłada dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim i w Dolnośląskiej Szkole Wyższej; jest także niezależnym dziennikarzem, pisuje m.in. do „Odry”, uczestniczy też w audycjach lokalnego radia. Ma troje dzieci: Annę, Piotra i Maję.
Jako pisarz i poeta wydał m.in. zbiory „Pierwsza i druga wojna światów”, „Noc długich szyj”, „Złodziej cukierków”.
19 maja 2007 Kancelaria Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego poinformowała, że Leszek Budrewicz wraz z innymi działaczami Studenckiego Komitetu Solidarności z okazji 30. rocznicy jego utworzenia, odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski; Budrewicz jednak odmówił przyjęcia orderu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 100.
- ↑ a b Leszek Budrewicz. [w:] Encyklopedia Solidarności [on-line]. [dostęp 2015-02-19].
- ↑ Anna Smółka-Gnauck Między wolnością, a pokojem. Zarys historii Ruchu "Wolność i Pokój", wyd. Warszawa 2012, s. 41
- ↑ Joanna Hytrek-Hryciuk: Obecność (Wrocław). encysol.pl. [dostęp 2023-02-07]. (pol.).
- ↑ Adam Grzeszak. Czy człowiek może zbankrutować?. „Polityka”. 2408, s. 3-10, 2003-07-05.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Anna Smółka: Konserwatyści, anarchiści czy pacyfiści?. tezeusz.pl (za tygodnikiem Polityka). [dostęp 2015-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-21)].
- Adam Domagała: Studencki Komitet Solidarności - 25 lat. wyborcza.pl Wrocław, 2002-12-13. [dostęp 2015-02-19].
- redPor: Budrewicz, Leszek. Gazeta.pl Wrocław. Ludzie, 2001-04-17. [dostęp 2015-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- Leszek Budrewicz — relacja biograficzna nagrana w ramach projektu „Pamiętanie Peerelu. Opowieści o wspólnych i indywidualnych sposobach na system: 1956-1989”. Ośrodek Karta – Otwarty System Archiwizacji. [dostęp 2021-11-27].