Lesław Lech
| Data i miejsce urodzenia | 19 lipca 1947 |
|---|---|
| Poseł na Sejm kontraktowy | |
| Okres | od 18 czerwca 1989 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   | |
Lesław Lech (ur. 19 lipca 1947 w Książnicach) – polski polityk, przedsiębiorca, poseł na Sejm X kadencji. Były wiceprzewodniczący i sekretarz generalny Stronnictwa Demokratycznego, współzałożyciel i przewodniczący Zjednoczenia Demokratycznego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Gdowie. W 1970 został absolwentem Wydziału Historii na Uniwersytecie Wrocławskim[1]. Studiował również podyplomowo organizację i zarządzanie w jednostkami gospodarczymi w Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Pracował jako nauczyciel historii, m.in. w IX Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu. Od 1970 był działaczem Stronnictwa Demokratycznego. Z ramienia SD sprawował przez dwie kadencje funkcję wiceprzewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu (1984–1990). Był również wiceprzewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu SD.
W wyborach w 1989 uzyskał mandat posła na Sejm X kadencji w okręgu Wrocław-Krzyki – w II turze wygrał z Henrykiem Swinarskim[2]. Pracował w Komisji Spraw Zagranicznych i w Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych[1], był także przewodniczącym Klubu Poselskiego SD (1990–1991). W wyborach w 1991 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję w okręgu wrocławskim z listy SD. W 1993 kandydował na senatora w województwie wrocławskim[3], a w 2001 ponownie na posła w okręgu wrocławskim z listy SLD-UP. W 2001 był jednym ze zwolenników podjęcia przez SD wyborczej współpracy z SLD i UP[4].
Po odejściu ze stanowiska prezesa Rafała Szymańskiego pełnił w latach 1993–2002 obowiązki wiceprzewodniczącego partii, następnie zasiadał w Radzie Naczelnej SD. Przez cały okres III RP przewodniczył Dolnośląskiej Radzie Regionalnej (DRR). Redagował również ukazujący się w latach 1992–2004 „Biuletyn Stronnictwa Demokratycznego”. W 2009 został jednym z liderów wewnątrzpartyjnej opozycji wobec przywództwa Pawła Piskorskiego[5]. Ostatecznie w 2011 sąd uznał racje wybranego w 2009 przewodniczącego, zaś Lesław Lech z grupą innych działaczy założył stowarzyszenie Zjednoczenie Demokratyczne, którego został przewodniczącym. W wyborach parlamentarnych w 2011 znalazł się na liście kandydatów Polskiego Stronnictwa Ludowego do Sejmu w okręgu wrocławskim (jako bezpartyjny)[6].
Prowadzi własną działalność gospodarczą na Dolnym Śląsku. W latach 1991–1996 był przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Narodowego Funduszu Ochrony Zdrowia.
Odznaczony Srebrnym (1984) i Brązowym (1979) Krzyżem Zasługi, Medalem 40-lecia Polski Ludowej oraz Srebrnym i Brązowym Medalem im. Jana Kilińskiego[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2011-08-28].
- ↑ M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 151
- ↑ Wiadomości, „Biuletyn Stronnictwa Demokratycznego” nr 18 z 1 września 1993, s. 4
- ↑ Lesław Lech, Dlaczego z SLD i UP?, „Biuletyn Stronnictwa Demokratycznego” nr 8 z 25 kwietnia 2001, s. 2
- ↑ Sąd SD: działania Piskorskiego bezprawne; Piskorski: decyzja niewiążąca. money.pl, 26 października 2009. [dostęp 2020-05-17].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-08-28].
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-11-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lesław Lech, [w:] Sejm i Senat Rzeczypospolitej Polskiej 1989–1991, Warszawa 1991, s. 177
- Nota biograficzna na blogu Lesława Lecha. [dostęp 2016-01-13].