Lesław Kukawski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Komunalny w Trzciance |
| Zawód, zajęcie | rolnik, publicysta, sędzia jeździecki |
| Odznaczenia | |
  | |
Lesław Kukawski (ur. 7 kwietnia 1930[1] we Lwowie, zm. 10 lutego 2016) – polski publicysta, historyk amator, działacz i sędzia jeździecki[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny o tradycjach niepodległościowych. Jego pradziadek Rajmund był uczestnikiem powstania styczniowego, zaś ojciec Zygmunt Kukawski był uczestnikiem obrony Lwowa w 1918 roku podczas konfliktu polsko-ukraińskiego. Urodził się i dzieciństwo spędził we Lwowie. Po osiedleniu w Krakowie działał w tamtejszych strukturach ZHP[3]. Był absolwentem Wydziału Rolniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1965 roku wstąpił do Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy[2]. Przez 31 lat pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Poznańskiego SMDBiB, był również wiceprezesem Zarządu Głównego oraz członkiem honorowym SMDBiB[4]. Sprawował funkcję sędziego klasy państwowej Polskiego Związku Jeździeckiego, był hodowcą koni[2], kolekcjonerem militariów[3], organizatorem wystaw poświęconych historii WP oraz autorem opracowań historycznych[2] i blisko tysiąca artykułów z zakresu hipologii oraz tradycji jazdy polskiej[3][5].
W latach 1978–1990 był kontaktem operacyjnym prowadzonym przez Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Pile[1].
Wybrane odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (1995)[3],
- Medal „Pro Memoria” (2006)[3],
- Odznaka „Zasłużony Pracownik Rolnictwa”[3],
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”[3],
- Złota Odznaka Polskiego Związku Hodowców Koni[3],
- Złota Honorowa Odznaka Polskiego Związku Jeździeckiego[3],
- Wielka Złota Honorowa Odznaka Polskiego Związku Jeździeckiego[3]
Wybrana bibliografia autorska[edytuj | edytuj kod]
- Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939: zarys dziejów (Fundacja na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej, Grudziądz, 2008; ISBN 978-83-902301-3-9 wspólnie z Juliuszem S. Tymem i Teodorem Wójcikiem)
- Konne Mistrzostwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej ("Eko-Dom", Grajewo, 2006; ISBN 83-916242-6-9)
- O kawalerii polskiej XX wieku (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 1991; ISBN 83-04-03364-X wspólnie z Cezarym Leżeńskim)
- Oddziały Kawalerii II Rzeczypospolitej ("Eko-Dom", Grajewo, 2004; ISBN 83-916242-4-2)
- Orkiestry kawaleryjskie II Rzeczypospolitej ("Eko-Dom", Grajewo, 2013; ISBN 978-83-932030-4-8)
- Sztandary kawalerii polskiej XX wieku ("Eko-Dom", Grajewo, 2009; ISBN 978-83-926595-8-7 wspólnie z Andrzejem Jeziorkowskim)
- Ułani Jazłowieccy: barwa i broń 1918-1998 ("Eko-Dom", Grajewo, 2001; ISBN 83-916242-0-X)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Teczka kontaktu operacyjnego dot. Kukawski Lesław, imię ojca: Zygmunt, ur. 07-04-1930 r. (1978–1990), nr rej. KWMO Piła 2995/1980, Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Pile, sygn. 4225/I (obecnie: Archiwum Oddziałowe Instytutu Pamięci Narodowej w Poznaniu, sygn. IPN Po 0042/3427).
- ↑ a b c d Zmarł Lesław Kukawski. pzhk.pl. [dostęp 2016-02-12].
- ↑ a b c d e f g h i j Nie żyje Lesław Kukawski. trzcianka.pl. [dostęp 2016-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-16)].
- ↑ Nie żyje Lesław Kukawski. Wybitny znawca kawalerii. polsatnews.pl. [dostęp 2016-02-12].
- ↑ Zmarł Lesław Kukawski. konpolski.pl. [dostęp 2016-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-17)].