Lennart Strandberg
 | |||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 26 marca 1915 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 grudnia 1989 | ||||||||||||
| Wzrost | 187 cm | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Hans Lennart Olofsson Strandberg (ur. 26 marca 1915 w Malmö, zm. 23 grudnia 1989 w Ystad[1]) – szwedzki lekkoatleta, sprinter, medalista mistrzostw Europy z 1938, olimpijczyk z 1936.
Zajął 6. miejsce w finale biegu na 100 metrów podczas igrzysk olimpijskich w 1936 w Berlinie[1].
Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Gösta Klemming, Åke Stenqvist, Lennart Lindgren i Strandberg) oraz brązowy medal w biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1938 w Paryżu[2].
Dwukrotnie ustanawiał i dwukrotnie wyrównywał rekord Szwecji w biegu na 100 metrów do wyniku 10,3 s (26 września 1936 w Malmö. Był to wyrównany rekord Europy[3], a jako rekord Szwecji został wyrównany dopiero w 1972, a poprawiony w 1973[4]. Trzykrotnie poprawiał rekord Szwecji w biegu na 200 metrów do czasu 21,4 (6 września 1942 w Malmö) oraz dwukrotnie w sztafecie 4 × 100 metrów do wyniku 41,1 s (5 września 1938 w Paryżu)[5].
Strandberg był mistrzem Szwecji w biegu na 100 metrów w latach 1934-1938, 1940-1943, 1945 i 1947, w biegu na 200 metrów w latach 1934-1945[6], w sztafecie 4 × 100 metrów w latach 1934-1938, 1942-1944, 1946, 1947 i 1950-1952 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1935, 1937 i 1939.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Lennart Strandberg [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-15] (ang.).
- ↑ Amsterdam 2016 Statistics Handbook [online], European Athletics, 379 i 382 [dostęp 2017-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-18] (ang.).
- ↑ José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre / Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 6 [dostęp 2020-08-15] (hiszp. • ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 18. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 25 i 195. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Stora Grabbar 51-100 (nr 83) [online] [dostęp 2017-06-27] (szw.).