Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948

Lekkoatletyka na XIV Letnich Igrzyskach Olimpijskich
	Letnie igrzyska olimpijskie
Berlin 1936	Helsinki 1952
Miejsce	Wielka Brytania; Londyn
Termin	30 lipca – 7 sierpnia 1948
Liczba ekip	53
Liczba sportowców	745
Liczba konkurencji	33
Obiekt rozgrywek	Stadion Wembley

Lekkoatletyka na XIV Letnich Igrzyskach Olimpijskich – zawody lekkoatletyczne rozegrane w ramach XIV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 1948 roku. Rywalizację w dniach 30 lipca – 7 sierpnia 1948 roku rozegrano zawody w trzydziestu trzech konkurencjach. Ogółem w zawodach wzięło 745 zawodników z 53 reprezentacji narodowych. Indywidualną klasyfikację medalową wygrała Holenderka Fanny Blankers-Koen, która zdobyła cztery złote medale. Klasyfikację drużynową zwyciężyły Stany Zjednoczone z 27 medalami.

Tło zawodów[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na zniszczenia z czasów II wojny światowej Londyn wydawał się "nietrafionym wyborem" Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego na gospodarza XIV Letnich Igrzysk Olimpijskich, lecz podobnie ja Antwerpia w 1920 roku, tak i stolica Wielkiej Brytanii zorganizowała igrzyska i, jak pisano, "Londyn uratował igrzyska olimpijskie". Zawody lekkoatletyczne przeprowadzono na stadionie Wembley, który mieścił 83 000 ludzi na widowni. Pogoda w czasie zawodów była zupełnie nietrafiona – było mokro i zimno, a niektóre z konkurencji trzeba było rozegrać w czasie ulewy. Gwiazdą zawodów była holenderska "kura domowa" Fanny Blankers-Koen. W wieku trzydziestu lat zdobyła cztery złote medale na 100 i 200 metrów, na 80 metrów przez płotki i w sztafecie 4 × 100 metrów, stając się tym samym najstarszą mistrzynią olimpijską w pierwszych dwóch konkurencjach. Igrzyska w Londynie były także miejscem debiutu wielkich gwiazd lekkiej atletyki: Bob Mathias, jako siedemnastolatek, zdobył swój pierwszy z dwóch złotych medali w dziesięcioboju, zaś czechosłowacki długodystansowiec Emil Zátopek zdobył dwa z pięciu swoich medali – złoto na 10000 i srebro na 5000 metrów.

Tabela medalowa[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Stany Zjednoczone	12	5	10	27
2.	Szwecja	5	3	5	13
3.	Holandia	4	0	2	6
4.	Francja	2	3	3	8
5.	Węgry	2	0	1	3
6.	Australia	1	3	2	6
7.	Włochy	1	3	1	4
8.	Finlandia	1	2	0	3
8.	Jamajka	1	2	0	3
10.	Argentyna	1	1	0	2
10.	Republika Czechosłowacka (1948–1960)	1	1	0	2
12.	Austria	1	0	1	2
12.	Belgia	1	0	1	2
14.	Wielka Brytania	0	6	1	7
15.	Szwajcaria	0	1	1	2
16.	Cejlon	0	1	0	1
	Jugosławia	0	1	0	1
	Norwegia	0	1	0	1
19.	Panama	0	0	2	2
20.	Dania	0	0	1	1
	Kanada	0	0	1	1
	Turcja	0	0	1	1

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Mężczyźni[edytuj | edytuj kod]

Konkurencje biegowe

Konkurencja:	Złoto:	Czas	Srebro:	Czas	Brąz:	Czas
100 m (szczegóły)	Harrison Dillard	10,3	Barney Ewell	10,4	Lloyd La Beach	10,4
200 m (szczegóły)	Mel Patton	21,1	Barney Ewell	21,1	Lloyd La Beach	21,2
400 m (szczegóły)	Arthur Wint	46,2	Herb McKenley	46,4	Mal Whitfield	46,9
800 m (szczegóły)	Mal Whitfield	1:49,2	Arthur Wint	1:49,5	Marcel Hansenne	1:49,8
1500 m (szczegóły)	Henry Eriksson	3:49,8	Lennart Strand	3:50,4	Wim Slijkhuis	3:50,4
5000 m (szczegóły)	Gaston Reiff	14:17,6	Emil Zátopek	14:17,8	Wim Slijkhuis	14:26,8
10 000 m (szczegóły)	Emil Zátopek	29:59,6	Alain Mimoun	30:47,4	Bertil Albertsson	30:53,6
Maraton (szczegóły)	Delfo Cabrera	2-34:51,6	Tom Richards	2-35:07,6	Étienne Gailly	2-35:33,6
110 m przez płotki (szczegóły)	William Porter	13,9	Clyde Scott	14,1	Craig Dixon	14,1
400 m przez płotki (szczegóły)	Roy Cochran	51,1	Duncan White	51,8	Rune Larsson	52,2
3000 m z przeszkodami (szczegóły)	Tore Sjöstrand	9:04,6	Erik Elmsäter	9:08,2	Göte Hagström	9:11,3
4 × 100 m (szczegóły)	Stany Zjednoczone Barney Ewell Lorenzo Wright Harrison Dillard Mel Patton	40,6	Wielka Brytania John Archer Jack Gregory Alastair McCorquodale Kenneth Jones	41,3	Włochy Michele Tito Enrico Perucconi Antonio Siddi Carlo Monti	41,5
4 × 400 m (szczegóły)	Stany Zjednoczone Arthur Harnden Clifford Bourland Roy Cochran Mal Whitfield	3:10,4	Francja Jean Kerebel Francis Schewetta Robert Chef d’Hôtel Jacques Lunis	3:14,8	Szwecja Kurt Lundquist Lars-Erik Wolfbrandt Folke Alnevik Rune Larsson	3:16,0
Chód na 10 000 m (szczegóły)	John Mikaelsson	45:13,2	Ingemar Johansson	45:43,8	Fritz Schwab	46:00,2
Chód 50 km (szczegóły)	John Ljunggren	4-41:52,0	Gaston Godel	4-48:17,0	Tebbs Lloyd Johnson	4-45:31,0

Konkurencje techniczne

Konkurencja:	Złoto:	Wynik	Srebro:	Wynik	Brąz:	Wynik
Skok wzwyż (szczegóły)	John Winter	1,98 m	Bjørn Paulson	1,95 m	George Stanich	1,95 m
Skok o tyczce (szczegóły)	Guinn Smith	4,30 m	Erkki Kataja	4,20 m	Bob Richards	4,20 m
Skok w dal (szczegóły)	Willie Steele	7,82 m	Theodore Bruce	7,55 m	Herb Douglas	7,54 m
Trójskok (szczegóły)	Arne Åhman	15,40 m	George Avery	15,36 m	Ruhi Sarıalp	15,02 m
Pchnięcie kulą (szczegóły)	Wilbur Thompson	17,12 m	Jim Delaney	16,68 m	James Fuchs	16,42 m
Rzut dyskiem (szczegóły)	Adolfo Consolini	52,78 m	Giuseppe Tosi	51,78 m	Fortune Gordien	50,77 m
Rzut młotem (szczegóły)	Imre Németh	56,07 m	Ivan Gubijan	54,27 m	Robert Bennett	53,73 m
Rzut oszczepem (szczegóły)	Tapio Rautavaara	69,77 m	Steve Seymour	67,56 m	József Várszegi	67,03 m

Wieloboje

Konkurencja:	Złoto:	Wynik	Srebro:	Wynik	Brąz:	Wynik
Dziesięciobój (szczegóły)	Bob Mathias	7139 pkt.	Ignace Heinrich	6974 pkt.	Floyd Simmons	6950 pkt.

Kobiety[edytuj | edytuj kod]