Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932 – sztafeta 4 × 400 m mężczyzn

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1932
Lekkoatletyka
Bieg sztafetowy 4 × 400 metrów
Złoty medal

 Stany Zjednoczone
(Ivan Fuqua, Edgar Ablowich, Karl Warner, Bill Carr)

Srebrny medal

 Wielka Brytania
(Crew Stoneley, Thomas Hampson, David Burghley, Godfrey Rampling)

Brązowy medal

 Kanada
(Ray Lewis, James Ball, Phil Edwards, Alex Wilson)

Bieg sztafetowy 4 × 400 metrów mężczyzn był jedną z konkurencji rozgrywanych podczas X Letnich Igrzysk Olimpijskich. Biegi zostały rozegrane w dniach 6 i 7 sierpnia 1932 roku na stadionie Los Angeles Memorial Coliseum w Los Angeles. Wystartowało 28 zawodników z 7 krajów.

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy Wynik Miejsce Data
Rekord świata  Stany Zjednoczone[a] (Maynor Shore, Alvin Hables, Leslie Hables, Ben Eastman) 3:12,6[b] Stany Zjednoczone Fresno 1931-05-08 8 maja 1931(dts)[1]
Rekord olimpijski  Stany Zjednoczone (George Baird, Fred Alderman, Emerson Spencer, Ray Barbuti) 3:14,2 Holandia Amsterdam 1928-08-05 5 sierpnia 1928(dts)[2]

Terminarz[edytuj | edytuj kod]

Data Godzina
6 sierpnia 1932 Eliminacje 16:30
7 sierpnia 1932 Finał 16:30

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Rozegrano dwa biegi eliminacyjne. Pierwsze trzy zespoły z każdego biegu awansowały do finału (Q). Ponieważ do pierwszego biegu przystąpiły tylko trzy sztafety, wszystkie awansowały.

Bieg 1[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Państwo Zawodnicy Czas Uwagi
1.  Stany Zjednoczone Ivan Fuqua, Edgar Ablowich, Karl Warner, Bill Carr 3:11,8 Q WR[1]
2.  Włochy Giacomo Carlini, Giovanni Turba, Mario De Negri, Luigi Facelli 3:22,8 Q
3.  Niemcy Joachim Büchner, Walter Nehb, Adolf Metzner, Otto Peltzer 3:25,4 Q
 Grecja DNS
 Szwecja DNS

Bieg 2[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Państwo Zawodnicy Czas Uwagi
1.  Japonia Itarō Nakajima, Iwao Masuda, Seikan Ōki, Teiichi Nishi 3:16,8 Q
2.  Wielka Brytania Crew Stoneley, Thomas Hampson, David Burghley, Godfrey Rampling 3:21,8 Q
3.  Kanada Ray Lewis, James Ball, Phil Edwards, Alex Wilson 3:21,8 Q
4.  Meksyk Ricardo Arguello, Jesús Moraila, Manuel Álvarez, Carlos de Anda 3:28,5
 Brazylia DNS
 Francja DNS

Finał[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Państwo Zawodnicy Czas Uwagi
1.  Stany Zjednoczone Ivan Fuqua, Edgar Ablowich, Karl Warner, Bill Carr 3:08,2 WR[1]
2.  Wielka Brytania Crew Stoneley, Thomas Hampson, David Burghley, Godfrey Rampling 3:11,2 ER[3]
3.  Kanada Ray Lewis, James Ball, Phil Edwards, Alex Wilson 3:12,8 NR[4]
4.  Niemcy Joachim Büchner, Walter Nehb, Adolf Metzner, Otto Peltzer 3:14,4 NR[5]
5.  Japonia Itarō Nakajima, Iwao Masuda, Seikan Ōki, Teiichi Nishi 3:14,6 NR[6]
6.  Włochy Giacomo Carlini, Giovanni Turba, Mario De Negri, Luigi Facelli 3:17,8 NR[6]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Była to sztafeta Uniwersytetu Standorda.
  2. Wynik uzyskany na dystansie 4 × 440 jardów 1609,344 m).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 142 [dostęp 2021-12-14] (ang.).
  2. 1928 Summer Games Olympics, Athletics, 4 × 400 metres Relay, Men [online], olympedia.org [dostęp 2021-12-14] (ang.).
  3. José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 37 [dostęp 2021-11-30] (hiszp. • ang.).
  4. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 200. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  5. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 202. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  6. a b Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 204. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]