Lauri Kristian Relander

Lauri Kristian Relander
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 maja 1883
Kurkijoki

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1942
Helsinki

2. Prezydent Republiki Finlandii
Okres

od 1 marca 1925
do 1 marca 1931

Przynależność polityczna

Partia Centrum

Poprzednik

Kaarlo Juho Ståhlberg

Następca

Pehr Evind Svinhufvud

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Order Królewski Serafinów (Szwecja) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Order Słonia (Dania) Order Krzyża Wolności za służbę cywilną (Estonia) Order Krzyża Orła I Klasy (Estonia) Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Order Orła Białego (1921–1990) Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia)

Lauri Kristian Relander (ur. 31 maja 1883 w Kurkijoki, zm. 9 lutego 1942) – fiński polityk, drugi prezydent Finlandii (1925-1931).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kurkijoki w Finlandii. Studiował agronomię, w latach 1908–1917 pracował jako pracownik naukowy w państwowej instytucji eksperymentalnej rolnictwa. Był aktywny w polityce, działając w Partii Agrarnej został wybrany do parlamentu w 1910. Do 1917 stał się jednym z przywódców partii. Po uzyskaniu niepodległości przez Finlandię, w 1919 roku i części 1920 pełnił funkcję przewodniczącego fińskiego parlamentu. W 1920 objął urząd gubernatora prowincji Viipuri. Na krótko przed wyborami prezydenckimi w 1925, Relander został zgłoszony jako kandydat swojej partii na prezydenta, po czym wygrał wybory jako alternatywa wobec kontrkandydata Risto Ryti.

Jako prezydent był krytykowany za brak wyrazistego programu, nie miał on jednak silnego poparcia politycznego, na którym mógłby się oprzeć, nie miał także dużego doświadczenia politycznego. Słabość ówczesnych rządów mniejszościowych przekładała się na postrzeganie Relandera jako słabego lidera. Dbając o rozwój stosunków zagranicznych, odbywał liczne podróże zagraniczne, które jednak też były przedmiotem krytyki. Po zakończeniu kadencji w 1931, Relander pracował jako dyrektor firmy ubezpieczeń od ognia. Zmarł na zawał serca w 1942.

Został odznaczony m.in. estońskim Krzyżem Wolności I klasy (1925) i Orderem Krzyża Orła I klasy (1930), łotewskim Orderem Trzech Gwiazd oraz polskim Orderem Orła Białego (1929).