Laurenty (Myhowycz)
| Mychajło Myhowycz | |
| Biskup ługański i starobielski | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1959 |
| Biskup wasylkowski | |
| Okres sprawowania | 2013–2021 |
| Biskup ługański i starobielski | |
| Okres sprawowania | od 2021 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 1983 |
| Diakonat | 1983 |
| Prezbiterat | 1985 |
| Chirotonia biskupia | grudzień 2004 |
| Data konsekracji | grudzień 2004 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| |||||||
Laurenty, imię świeckie Mychajło Mychajłowycz Myhowycz (ur. 14 grudnia 1959 w Kereckach) – biskup Kościoła Prawosławnego Ukrainy (do 2018 r. Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1977 ukończył szkołę średnią, w latach 1978–1980 odbywał zasadniczą służbę wojskową. Następnie podjął naukę w moskiewskim seminarium duchownym, które ukończył w 1983. Naukę teologii kontynuował zaocznie w Moskiewskiej Akademii Duchownej i ukończył ją w 1992 z tytułem kandydata nauk teologicznych[1]. Był już wtedy mnichem; w 1983 złożył wieczyste śluby zakonne. W tym samym roku w monasterze Wniebowstąpienia Pańskiego w Czumaljowem przyjął święcenia diakońskie z rąk biskupa mukaczewskiego i użhorodzkiego Sawy. Dwa lata później metropolita kijowski i halicki Filaret wyświęcił go na hieromnicha i skierował do pracy duszpasterskiej w soborze Wniebowstąpienia Pańskiego w Chuście[1].
W 1990, gdy biskup Sawa został przeniesiony na katedrę połtawską, ks. Myhowycz przeszedł razem z nim do nowej eparchii i objął stanowisko proboszcza katedralnego soboru św. Makarego oraz sekretarza biskupa. W 1992 został przewodniczącym Wydziału Wydawniczego Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego. W 1993 otrzymał godność archimandryty[1].
W latach 1996–2000 służył w Łotewskim Kościele Prawosławnym jako sekretarz jego Synodu, prorektor prawosławnego seminarium duchownego w Rydze, proboszcz parafii przy soborze Trójcy Świętej w Rydze oraz dziekan dekanatów windawskiego i lipawskiego. W związku z upływem terminu prawa pobytu na terytorium Łotwy w 2000 przeszedł do Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego i przez dwa lata służył w parafii w Mozyrzu[1].
W 2004 przeszedł w jurysdykcję Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego i w grudniu tego samego roku został w soborze św. Andrzeja w Kijowie wyświęcony na biskupa połtawskiego w tejże jurysdykcji. Już na początku roku następnego przeszedł w jurysdykcję Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego, gdzie otrzymał tytuł biskupa wyszhorodzkiego. Jeszcze w tym samym 2005 został biskupem charkowskim i bohoduchowskim. W 2013 został biskupem pomocniczym eparchii kijowskiej z tytułem biskupa wasylkowskiego[1]. Od 2018 r. jest hierarchą Kościoła Prawosławnego Ukrainy. W 2021 r. objął katedrę ługańską[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Єпископ Васильківський ЛАВРЕНТІЙ. [dostęp 2013-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-30)].
- ↑ Офіційне повідомлення про засідання Священного Синоду 24 травня 2021 р.. pomisna.info, 24 maja 2021. [dostęp 2021-06-06]. (ukr.).