Latarnia czarnoksięska

Latarnia magiczna, Muzeum Zamkowe Aulendorf
Zasada działania. Rycina z encyklopedii Meyers Konversations

Latarnia czarnoksięska, latarnia magiczna (z łac. również laterna magica, lanterna magica[1]) – prosty aparat projekcyjny rzutujący obraz ze szklanych przeźroczy, wyposażony w soczewkę i źródło światła[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Za wynalazcę urządzenia uznaje się jezuitę Athanasiusa Kirchera (1602–1680), który opisał ją w książce Ars Magna Lucis et Umbrae (tłum. Wielka sztuka światła i cienia) z 1671 roku. Kircher skonstruował latarnię w 1645 roku[1]. Prototypem latarni był przyrząd do rzutowania obrazów opisany w 1430 roku przez włoskiego inżyniera Giovanniego Fontanę (ok. 1395–1455)[1]. Przyrząd był rodzajem lampy ze szklaną szybą, na której malowano obraz, zazwyczaj postać diabła lub kościotrupa[1].

Latarnia czarnoksięska została udoskonalona przez belgijskiego fizyka E.G. Robertsona (1763–1837), który do urządzenia dodał mechanizm regulacji ostrości – tzw. fantoskop[1].

W XIX w. oglądanie obrazów rzucanych przez latarnię – teatrzyk optyczny – stało się popularną rozrywką[1].

Aparat ten można uznać za prekursora[1]:

Inne znaczenia[edytuj | edytuj kod]

Latarnia czarnoksięska to także tytuł książek:

Laterna magica to tytuł autobiografii Ingmara Bergmana z 1987 roku[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Zbigniew Przyrowski: Latarnia czarnoksięska. W: Praca zbiorowa: Encyklopedia odkryć i wynalazków. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1979, s. 174–175. ISBN 83-214-0021-3. (pol.).
  2. Kraszewski Józef Ignacy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-09-28].
  3. Jackiewicz Aleksander, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-09-28].
  4. The Magic Lantern. [w:] www.ingmarbergman.se [on-line]. [dostęp 2019-09-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]