Lara Arruabarrena
_(29828031976).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 20 marca 1992 |
| Wzrost | 166 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 2007 |
| Zakończenie kariery | 2022 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 2 WTA, 1 WTA 125K, 12 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 52 (3 lipca 2017) |
| Australian Open | 2R (2015, 2016, 2018) |
| Roland Garros | 2R (2018) |
| Wimbledon | 2R (2015, 2016, 2018) |
| US Open | 2R (2012, 2018) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 8 WTA, 1 WTA 125K, 9 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 28 (22 lutego 2016) |
| Australian Open | 3R (2020) |
| Roland Garros | QF (2018) |
| Wimbledon | 2R (2015, 2017, 2018) |
| US Open | QF (2015) |
Lara Arruabarrena-Vecino (ur. 20 marca 1992 w San Sebastián) – hiszpańska tenisistka.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W zawodowych meczach zadebiutowała w lutym 2007 roku, biorąc udział z dziką kartą w kwalifikacjach do turnieju ITF w hiszpańskim Sant Boi, ale odpadła już w pierwszej rundzie. Grała potem w kolejnych kwalifikacjach do podobnych turniejów, ale dopiero za siódmym razem udało jej się przejść te kwalifikacje i zagrać w turnieju głównym. W grudniu tego samego roku ponownie zagrała w turnieju głównym, w Vallduxo, gdzie wygrała swój pierwszy w karierze mecz w fazie głównej i awansowała do drugiej rundy. W lipcu 2008 roku wygrała swój pierwszy turniej singlowy w Oviedo, pokonując w finale Niemkę, Hermon Brhane. Pierwszy deblowy turniej wygrała w 2009 roku w Mollerussa, gdzie w parze z Carlą Roset-Franco pokonała parę Tatiana Bua i Inés Ferrer Suárez. W 2010 roku tenisistka ustanowiła swoistego rodzaju rekord – 23 wygrane mecze z rzędu. Szczęśliwą passę przerwała jej dopiero Nina Bratczikowa, w lutym 2011 roku, na turnieju w Rabacie, gdzie pokonała ją w półfinale. W sumie w czasie swojej kariery wygrała dwanaście turniejów w grze pojedynczej i osiem w grze podwójnej rangi ITF.
W 2010 roku zagrała dwukrotnie w kwalifikacjach do turniejów WTA, w Marbelli i Barcelonie, ale w obu tych przypadkach odpadła już po pierwszej rundzie, przegrywając odpowiednio z Nurią Llagosterą Vives i Sílvią Soler Espinosa. W kwietniu 2011 roku wygrała kwalifikacje do turnieju Andalucia Tennis Experience w Marbelli, pokonując między innymi takie zawodniczki jak Eleni Daniilidu czy Nina Bratczikowa i zagrała w turnieju głównym. Debiut był bardzo udany i tenisistka osiągnęła tam ćwierćfinał imprezy, pokonując w pierwszych dwóch rundach Monicę Niculescu i Sandrę Záhlavovą. W ćwierćfinale trafiła na Swietłanę Kuzniecową i gładko przegrała 1:6, 2:6.
Wygrane turnieje ITF pod koniec 2010 roku i dobre występy w turniejach WTA na początku 2011 roku pozwoliły tenisistce 2 maja 2011 roku awansować, po raz pierwszy w karierze, do drugiej setki światowego rankingu – na miejsce 199.
W lutym 2012 roku wygrała swój pierwszy turniej cyklu WTA w Bogocie. W pierwszej rundzie pokonała rozstawioną zawodniczkę, Patricię Mayr-Achleitner, a w następnych takie zawodniczki jak: Eva Birnerová, Paula Ormaechea i Edina Gallovits. W finale wygrała z Aleksandrą Panową 6:2, 7:5.
W lutym 2013 roku zwyciężyła w singlowych zawodach rangi WTA Challenger Tour w Cali, pokonując w finale 6:3, 6:2 Catalinę Castaño. W kwietniu razem z Lourdes Domínguez Lino zwyciężyła w swoim pierwszym turnieju deblowym, a miało to miejsce w Katowicach, gdzie w finale pokonały Ralucę Olaru i Waleriję Sołowjową 6:4, 7:5.
W kwietniu 2014 Arruabarrena razem z Caroline Garcią triumfowały w Bogocie, w meczu mistrzowskim wygrywając 7:6(5), 6:4 z Vanią King i Chanelle Scheepers. We wrześniu wspólnie z Iriną-Camelią Begu zdobyły tytuł w Seulu. W finale pokonały 6:3, 6:3 Monę Barthel oraz Mandy Minellę. Miesiąc później w parze z Tatjaną Marią nie sprostały w meczu o mistrzostwo w Osace Shūko Aoyamie i Renacie Voráčovej.
W sezonie 2015 Arruabarrena i María-Teresa Torró-Flor zwyciężyły w Acapulco, pokonując w finale debel Andrea Hlaváčková–Lucie Hradecká wynikiem 7:6(2), 5:7, 13–11. W dalszej części sezonu Hiszpanka osiągnęła dwa finały deblowe – razem z Ralucą Olaru w Norymberdze oraz wspólnie z Lucie Hradecką w Bad Gastein. Hiszpanka we wrześniu osiągnęła piąte deblowe zwycięstwo w karierze – tym razem w Seulu z Andreją Klepač.
Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 2R | 2R | 1R | 2R | 1R | Q3 | Q1 | Q1 | 0 / 7 | 3 – 7 | |||||||||
| French Open | A | A | A | A | 1R | A | Q1 | 1R | 1R | 1R | 2R | A | Q1 | 1R | A | 0 / 6 | 1 – 6 | |||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | 1R | Q1 | 2R | 2R | 1R | 2R | A | NH | Q1 | A | 0 / 5 | 3 – 5 | |||||||||
| US Open | A | A | A | A | 2R | 1R | Q3 | 1R | 1R | 1R | 2R | Q3 | A | Q2 | A | 0 / 6 | 2 – 6 | |||||||||
| Ranking na koniec roku | 725 | 458 | 396 | 167 | 77 | 100 | 88 | 86 | 69 | 84 | 84 | 157 | 164 | 219 | – | 0 / 24 | 9 – 24 | |||||||||
Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | A | 2R | 1R | 1R | 2R | 1R | 3R | 1R | A | 0 / 8 | 4 – 8 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | QF | A | 1R | 2R | A | 0 / 6 | 5 – 6 | ||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | 1R | A | 2R | 1R | 2R | 2R | A | NH | 1R | A | 0 / 6 | 3 – 6 | ||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | QF | 2R | 2R | 1R | 1R | A | A | A | 0 / 5 | 5 – 5 | ||||||||||
| Ranking na koniec roku | – | 495 | 307 | 176 | 211 | 106 | 64 | 31 | 61 | 78 | 39 | 52 | 83 | 137 | – | 0 / 25 | 17 – 25 | ||||||||||
Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | A | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | NH | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||
| 0 / 3 | 0 – 3 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 4 (2–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 19 lutego 2012 | Bogota | Ceglana |  Aleksandra Panowa | 6:2, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 25 września 2016 | Seul | Twarda |  Monica Niculescu | 6:0, 2:6, 6:0 |
| Finalistka | 1. | 15 kwietnia 2017 | Bogota | Ceglana |  Francesca Schiavone | 4:6, 5:7 |
| Finalistka | 2. | 15 kwietnia 2018 | Bogota | Ceglana |  Anna Schmiedlová | 2:6, 4:6 |
Gra podwójna 14 (8–6)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 14 kwietnia 2013 | Katowice | Ceglana (hala) |  Lourdes Domínguez Lino | Raluca Olaru Walerija Sołowjowa | 6:4, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 13 kwietnia 2014 | Bogota | Ceglana |  Caroline Garcia |  Vania King Chanelle Scheepers | 7:6(5), 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 21 września 2014 | Seul | Twarda | Irina-Camelia Begu |  Mona Barthel Mandy Minella | 6:3, 6:3 |
| Finalistka | 1. | 12 października 2014 | Osaka | Twarda | Tatjana Maria |  Shūko Aoyama Renata Voráčová | 1:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 28 lutego 2015 | Acapulco | Twarda | María-Teresa Torró-Flor | Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká | 7:6(2), 5:7, 13–11 |
| Finalistka | 2. | 23 maja 2015 | Norymberga | Ceglana | Raluca Olaru |  Chan Hao-ching Anabel Medina Garrigues | 4:6, 6:7(5) |
| Finalistka | 3. | 26 lipca 2015 | Bad Gastein | Ceglana | Lucie Hradecká |  Danka Kovinić Stephanie Vogt | 6:4, 4:6, 3–10 |
| Finalistka | 4. | 8 sierpnia 2015 | Waszyngton | Twarda |  Andreja Klepač |  Belinda Bencic Kristina Mladenovic | 5:7, 6:7(6) |
| Zwyciężczyni | 5. | 27 września 2015 | Seul | Twarda | Andreja Klepač |  Kiki Bertens Johanna Larsson | 2:6, 6:3, 10–6 |
| Finalistka | 5. | 18 października 2015 | Hongkong | Twarda | Andreja Klepač | Alizé Cornet Jarosława Szwiedowa | 5:7, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 16 kwietnia 2016 | Bogota | Ceglana | Tatjana Maria |  Gabriela Cé Andrea Gámiz | 6:2, 4:6, 10–8 |
| Zwyciężczyni | 7. | 17 lipca 2016 | Gstaad | Ceglana | Xenia Knoll | Annika Beck Jewgienija Rodina | 6:1, 3:6, 10–8 |
| Finalistka | 6. | 22 lipca 2018 | Gstaad | Ceglana | Timea Bacsinszky |  Alexa Guarachi Desirae Krawczyk | 6:4, 4:6, 6–10 |
| Zwyciężczyni | 8. | 22 września 2019 | Seul | Twarda | Tatjana Maria | Hayley Carter Luisa Stefani | 7:6(7), 3:6, 10–7 |
Finały turniejów WTA 125K series[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza 1 (1–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 17 lutego 2013 | Cali | Ceglana |  Catalina Castaño | 6:3, 6:2 |
Gra podwójna 1 (1–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 4 sierpnia 2019 | Karlsruhe | Ceglana | Renata Voráčová |  Han Xinyun Yuan Yue | 6:7(2), 6:4, 10–4 |
Wygrane turnieje ITF[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 06/07/2008 | Oviedo | ITF | 10 000 | twarda | Hermon Brhane | 7:6, 6:4 |
| 2. | 26/04/2009 | Torrent | ITF | 10 000 | ziemna | Marta Marrero | 6:2, 6:3 |
| 3. | 20/09/2009 | Lleida | ITF | 10 000 | ziemna | Diana Enache | 6:3, 5:7, 6:2 |
| 4. | 25/10/2009 | Sewilla | ITF | 10 000 | ziemna |  Neda Kozic | 6:1, 6:2 |
| 5. | 09/05/2010 | Badalona | ITF | 10 000 | ziemna |  Jewgienija Kryworuczko | 6:4, 6:3 |
| 6. | 07/11/2010 | Majorka | ITF | 10 000 | ziemna | Sandra Soler Sola | 6:3, 6:3 |
| 7. | 14/11/2010 | Majorka | ITF | 10 000 | ziemna |  Maria João Koehler | 7:6, 6:3 |
| 8. | 28/11/2010 | Vallduxo | ITF | 10 000 | ziemna | Nanuli Pipija | 7:5, 7:6 |
| 9. | 05/12/2010 | Vinaros | ITF | 10 000 | ziemna | Cristina Dinu | 6:2, 6:0 |
| 10. | 13/02/2011 | Majorka | ITF | 10 000 | ziemna | Conny Perrin | 6:1, 6:2 |
| 11. | 13/03/2011 | Madryt | ITF | 10 000 | ziemna | Leticia Costas | 6:4, 6:2 |
| 12. | 17/08/2014 | Bogota | ITF | 100 000 | ziemna | Johanna Larsson | 6:1, 6:3 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra podwójna (1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Finalistka | 2010 | French Open | Ceglana | María-Teresa Torró-Flor |  Tímea Babos Sloane Stephens | 2:6, 3:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-01-27] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-01-27] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-01-27] (ang.).