Lancelot Royle
 | ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 31 maja 1898 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 czerwca 1978 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||
 | ||||||||||
Sir Lancelot Carrington Royle KBE (ur. 31 maja 1898 w Barnet, zm. 19 czerwca 1978 w Londynie[1]) – brytyjski przedsiębiorca, w młodości lekkoatleta (sprinter), wicemistrz olimpijski z 1924.
Ukończył Harrow School w 1916. Następnie służył w Royal Field Artillery we Francji podczas I wojny światowej[1].
Na igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów za zespołem Stanów Zjednoczonych], a przed Holandią (sztafeta brytyjska biegła w składzie: Harold Abrahams, Walter Rangeley, Wilfred Nichol i Royle). Na tych samych igrzyskach Royle startował również w biegu na 100 metrów, dochodząc do ćwierćfinału[1].
Był wicemistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 100 jardów w 1922 i brązowym medalistą w 1924[1].
Podczas igrzysk olimpijskich w Paryżu trzykrotnie poprawiał rekord Wielkiej Brytanii w sztafecie 4 × 100 metrów, doprowadzając go do wyniku 41,2 s 13 lipca 1924[2]. Wynik z eliminacji, 42,0 s, był nawet przez jeden dzień rekordem świata[3].
Z powodzeniem kierował wieloma sieciami sprzedaży detalicznej. Przez dwanaście lat był prezesem NAAFI. W 1944 został rycerzem komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Lance Royle [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-20] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 189. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ IAAF Moscow 2013 Statistics Handbook [online], IAAF, s. 638 [dostęp 2014-04-13] (ang.).